«Το μνημόνιο [Τουρκίας-Λιβύης] παραβιάζει τις αρχές και αξίες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, καθότι δεν υπάρχει επικάλυψη θαλάσσιων περιοχών ή κοινά σύνορα ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη. Συνεπώς, δεν υπάρχει νομικό υπόβαθρο για την υπογραφή ενός τέτοιου «μνημονίου κατανόησης» ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο μέρη. Μάλλον, τα πολιτικά γεγονότα και οι νόμιμες Αρχές επιδεικνύουν ότι η υπογραφή αυτού του μνημονίου είναι απλώς μια προκλητική πολιτική πράξη, η οποία θα μετατρέψει την περιοχή της Μεσογείου σε εστία σύγκρουσης και έντασης και μπορεί να προκαλέσει περιορισμένες ή εκτενείς συγκρούσεις.
Το πιο πάνω μνημόνιο αντικατοπτρίζει μια κατάφωρη επίθεση κατά των κυριαρχικών οικονομικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου και επηρεάζει αρνητικά τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες ανάμεσα σ’ αυτά τα κράτη. Τα σύνορα της υποτιθέμενης «υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής οικονομικής ζώνης», όπως καθορίζονται σ’ αυτό το μνημόνιο, είναι φανταστικά, παράνομα, αυθαίρετα και προκλητικά, κι έτσι θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα, με ενδεχόμενο η Μεσόγειος να μετατραπεί σε ζώνη πολέμου». Αυτά αναφέρει η επιστολή του Σύρου μονίμου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ, προς το γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Στην Αθήνα δυστυχώς ακόμη δεν έχουν καταλάβει ποιοι είναι οι φίλοι μας σε αυτό τον ακήρυκτο πόλεμο της Τουρκίας, αφού η Ελλάδα ακόμη να επισυνάψει διπλωματικές σχέσεις με την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Μήπως πρέπει να πάρουμε άδεια από τον Αμερικανό πρέσβη πρώτα;