Χαράς ευαγγέλια, αδέρφια, με το άνοιγμα των ταβερνών, εστιατορίων και καφέ, στη Βέροια. Διότι άλλο πράμα να πίνεις παραδοσιακό φρέντο καπουτσίνο, με μία στέβια, κανέλα και νυφάδες μαύρης σοκολάτας με 70% κακάο, γιατί προσέχουμε τη δίαιτά μας, στην καφετέρια και άλλο στο σπίτι, να σου κάνει η γυναίκα σου νεροζούμια.

Πρωί, πρωί λοιπόν τινάξαμε έναν πατσά, κοιλιά-ποδαράκι, με μπόλικο σκορδοστούμπι, σάλτσα από μπούκοβο καυτερό, για να στρώσει το στομάχι, μετά από πενήντα μέρες νηστεία.

Μετά βουρ στο μπουγατσάδικο για διπλή μερίδα κρέμα με γάλα κακάο και κατά τις 10 ήρθε η ώρα του πρώτου καπουτσίνο, ζεστό παρακαλώ, με δύο πακέτα μάλμπορο. 

Όλα κι όλα, μας τα έκοψε όλα ο Χαρδαλιάς, αλλά αυτά δεν μπορεί.

Στις δώδεκα να και ένα διπλό φρέντο καπουτσίνο, με μπόλικο σιρόπι κεράσι και στο καπάκι, μια σοκολάτα τίγκα στη ζάχαρη.

Ζωάρα λέμε αδέλφια. 

Στις 2 το μεσημεράκι πήγαμε πρώτα για καμιά δεκαριά σουβλάκια, συνοδεία τυροκαυτερής, πατατών προτηγανισμένων, χωριάτικης και μιας δεμέστιχας με άφρι κόλα. Λιτά πράγματα, έτσι για το τσιγάρο.

Στις 5 δεν μπορούσαμε να πούμε όχι στην παρέα για ένα τσιπουράκι με ψαρομεζέδες, ξέρετε εσείς. Όλα τηγανισμένα, για καλύτερη γεύση.

Στις 7 ο δεύτερος φρέντο, χωρίς άπαχο γάλα αυτή τη φορά, διότι, όπως προείπαμε, κρατάμε τη σιλουέτα μας, στα μόλις 130 κιλά.

Στις 10 μπαρότσαρκα για σίβας με φιστικάκι και στις 11 το έλα να δεις στην ταβέρνα. Και να οι σουπιές με σπανάκι και να τα κοκορέτσια και να τα μπιφτεκάκια και να δέκα σόδες για να χωνέψουμε.

Α, όλα κι όλα. Εμείς τρώμε υγιεινά πάντοτε. Για αυτό και διατηρούμαστε φιτ, αν εξαιρέσεις πίεση, ζάχαρο και όλα τα συμπαρομαρτούντα. 

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και μετά από τόσο κλείσιμο, το ρίξαμε και λιγουλάκι έξω, έστω και αν στη μία το βράδυ μας περίμενε το έτερον ήμισυ με την παντόφλα στο χέρι!