Φινάλε, αδέρφια, για τις εκπομπές Τσιόδρα και Χαρδαλιά στην ελληνική τηλεόραση. Και...κλάμααα οι γιαγιάδες, που είχαν κάνει ημίθεο το Σωτήρη, που καθημερινά μας διάβαζε το πόσοι μολύνθηκαν παγκόσμια και πόσοι πέθαναν από αυτόν τον ιό της κορώνας.

Επειδή κάποιοι από τους ηλικιωμένους υπήρξαν ψηφοφόροι του Βενιζέλου, όχι του Βαγγέλα, αλλά του Ελευθερίου, με το πού άκουσαν για κορωνοϊό, νόμισαν ότι έκανε εκ νέου πραξικόπημα ο τέως και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Καβάλας, για να αναλάβει την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων,

όπως έκανε το Δεκέμβριο του 1967, αλλά έφαγε «πόρτα» από τους συντρόφους συνταγματάρχες.

Πού να ξέρουν ότι ο Κωνσταντίνος είναι γέρος πλέον για τέτοιες περιπέτειες. Αυτοί εκεί, έτοιμοι να γρασάρουν τους γκράδες και να φορέσουν το δίκοχο της Εθνικής Αμύνης.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλοι τους ήταν Τσιοδρικοί. Φαίνεται ότι ο κυρ Σωτήρης με τη μαλούρα του, που θύμιζε εποχές Ανδρέα Παπανδρέου, τους ενέπνευσε τόσους μήνες, που πλέον δεν θα μπορούν να βάλουν τη μασέλα τους, χωρίς να τον ακούνε στις έξι το απόγευμα.

Το θέμα δεν είναι ότι χάνουμε από τους τηλεοπτικούς διαύλους Τσιόδρα και Χαρδαλιά, αλλά και τη Χριστοφιλέα, που υπήρξε για όλους μας κάτι αντίστοιχο με τη «μάνα του λόχου».

Δεν μπορώ να πω, από το Μάρτιο μέχρι και προχθές ζήσαμε στιγμές Μάρθας Βούρτση και Βασιλάκη Καϊλα, κάθε απόγευμα. Τι «Λάμψη» και τι «Καλημέρα Ζωή», τι «Άγνωστος Πόλεμος» του Φώσκολου. Δεν φτουρούσαν μπροστά στο δίδυμο Χαρδαλιότσιοδρα.

Αποχαιρετώντας ο Αρ(α)κάς τον καθηγητή, συγκινημένος τονίζει ότι όντως στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία. Όπως και στην τσέπη μας κρύβεται η αφραγκία, προφέσορα.

Στο καλό λοιπόν, με την ευχή να μη σας δούμε άλλο πια. Άλλωστε πλέον μας καλύπτει την απουσία σας το τουρκοσίριαλ «ο γιατρός» του ΣΚΑΪ.

Αφερίμ