Οι άρχοντες αυτοί ήταν ετερόκλιτα στοιχεία με διαφορετική ιδεολογία και πίστη. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι Σαδδουκαίοι και οι Ηρωδιανοί. Όμως παρά τις διαφορές τους και το μίσος που έτρεφαν μεταξύ τους, τους ένωνε μια κοινή-σφοδρή επιθυμία: να εξοντώσουν τον Ιησού. Για να πετύχουν τον σκοπό τους αυτό προσπάθησαν πολύ. Τον συκοφάντησαν ως παραβάτη του Νόμου, γιατί δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου και έκανε θαύματα την ημέρα αυτή. Μη μπορώντας να αρνηθούν την ύπαρξη των θαυμάτων, γιατί όλοι τα έβλεπαν και τα ζούσαν, Τον κατηγορούσαν ότι τα πραγματοποιεί «εν Βεελζεβούλ», με την δύναμη του διαβόλου. Κι ακόμη προσπάθησαν να Τον «παγιδεύσουν εν λόγω», κάνοντάς Του «επικίνδυνες» ερωτήσεις, κατά την γνώμη τους, ενώπιον του λαού, για να Τον εκθέσουν. Όμως ο Χριστός απαντούσε πάντοτε εύστοχα και αποστομωτικά. Έτσι κάθε κατηγορία εναντίον Του έφευγε ταπεινωμένη, χωρίς να βρει τον στόχο της. Γι’ αυτό αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Οι άρχοντες του Ισραήλ παρά τις πολλές διαφορές που είχαν μεταξύ τους, συνενώθηκαν για να εξοντώσουν τον Χριστό, για να εκλείψει το όνομά Του. Τους ενοχλούσε υπερβολικά να δεχτούν ότι ο λαός πίστευε σ’ Αυτόν. Εξαγριωνόντουσαν με την ιδέα ότι ήταν ο Μεσσίας, ο αποσταλμένος λυτρωτής, ο Υιός του Θεού, «ο Υιός του Ευλογητού». Γι’ αυτό κατά την δίκη του Ιησού μη βρίσκοντας σοβαρές κατηγορίες εναντίον Του, για να Τον εκτελέσουν, ο αρχιερέας Τον ρώτησε στο τέλος την πιο ουσιαστική ερώτηση: «συ εί ο Χριστός, ο υιός του Ευλογητού»;(Μαρκ.14,61). Και ο Ιησούς απάντησε: «Εγώ ειμι». (14,62). Αυτό ήταν!! Ομολόγησε ότι ήταν ο Υιός του Θεού, «Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού».
Το ίδιο συμβαίνει και μέσα στους χριστιανικούς αιώνες. Ο καίσαρας πάντα, και ο κάθε καίσαρας της κάθε εποχής, δεν ανέχεται, δεν αποδέχεται τον Ιησού ως Θεό. «Αυτό πάει πολύ». «Είναι υπερβολικό». Γι’ αυτό Τον ήθελαν νεκρό. Όχι ζώντα. Ο Χριστός ως φιλόσοφος, ως διδάσκαλος, ως μύστης δεν ενοχλεί κανένα. Τέτοιοι υπήρξαν πολλοί. Ήλθαν και παρήλθαν. Ο Ιησούς όμως, ως Θεός, μένει. Λυτρώνει. Είναι υπεράνω όλων. Τα θέλει όλα δικά Του!!
Και στις μέρες μας, με αφορμή τον κορωνοϊό, έκλεισαν τις εκκλησιές μας. Κι όχι μόνον τις έκλεισαν, αλλά έβαλαν και «κουστωδία», φύλακες, για να επιβλέπουν το κλείσιμο. «Έφη αυτοίς ο Πιλάτος∙ έχετε κουστωδίαν∙ υπάγετε, ασφαλίσασθε, ως οίδατε». (Μαθ.27,62-66).
Ακριβώς αυτό συνέβη τότε. Αλλά και τώρα, οι άνθρωποι της «κουστωδίας» εκτελώντας εντολές άνωθεν, άλλους έγραψαν, για να πληρώσουν πρόστιμο, άλλους οδήγησαν στα δικαστήρια, άλλους διέσυραν από τα μέσα ενημέρωσης και αποπροσανατολισμού… Όμως ο Ιησούς ούτε φυλακίζεται ούτε ελέγχεται. «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην και τι θέλω ει ήδη ανήφθη». (Λουκ.12,49) Αυτή η φωτιά έχει ανάψει στις καρδιές των ανθρώπων αιώνες τώρα και δεν πρόκειται να σβήσει.
Εποχή του κορωνοϊού και βλέπετε ότι «άρχοντες λαών συνήχθησαν κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού». Αριστεροί και Δεξιοί. Όλοι έγιναν «σύντροφοι». Ξέχασαν τις μεγάλες διαφορές που τους χωρίζουν. «Αν ο Χριστός είναι Θεός, τότε είναι επικίνδυνος για όλους μας». Το’ χουν σκεφτεί όλοι τους από παλιά. Προσπάθειες έγιναν πολλές μέσα στον χρόνο. Όποια συκοφαντία κι αν ακούστηκε, τελικά κατάπεσε. Ο Χριστός παρέμεινε στην καρδιά των ανθρώπων ως ο Κύριος, ο Κυρίαρχος.
Άραγε είναι τυχαίο πως η πρώτη ονομασία των πιστών στον Χριστό ήταν Εκκλησία; Δάνειο ήταν από την Εκκλησία του Δήμου, αλλά με νέο περιεχόμενο, χωρίς να καταργείται το παλαιό. Και το κατ’ εξοχήν Μυστήριο της Εκκλησίας ονομάζεται Λειτουργία, δηλ. έργον του Λαού!! Δέστε «σύντροφοι» όλων των αποχρώσεων τι σημαίνει για την Εκκλησία δημοκρατία. Άμεση συμμετοχή του Λαού στη ζωή και στις πράξεις της. Όχι δημοκρατία στα λόγια και με συνθήματα… αλλά επί της Ουσίας…
Όσο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι «ζωντανή», ενωμένη ορθοδόξως, απαραλλάκτως και αμεταθέτως με την Αποστολική και αγιοπατερική Παράδοσή της, κανένας καίσαρας και καμία ιδεολογία δεν μπορεί να πειράξει το πρόσωπο του Θεανθρώπου, την πίστη του λαού.
Έτσι και τώρα που Δεξιοί και Αριστεροί συνενώθηκαν ως «σύντροφοι» με την «συναίνεση» των «πριγκίπων» της Εκκλησίας, δεν κατόρθωσαν απολύτως τίποτα. Μπορεί να είναι «σύντροφοι» στα κοινά που «διαχειρίζονται», όμως πραγματικοί σύντροφοι είναι μόνον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Αυτοί κυριολεκτικά «τρώνε» από το ίδιο «πιάτο», με το ίδιο «κουτάλι», την ίδια «τροφή»!!! Κοινωνούν πραγματικά και μεταξύ τους και με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Γίνονται «σύναιμοι» και «σύσσωμοι» και μεταξύ τους και με τον Ιησού. Κι όταν οι πιστοί συμμετέχουν σ’ αυτήν την «τροφή» με τις προϋποθέσεις που η Εκκλησία ορίζει, τότε: «ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι… ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού, τω Κυρίω ημών». (Ρωμ. 8,38-39).
Γι’ αυτό και ο αγώνας των «συντρόφων» ήταν πώς να συκοφαντήσουν την Θεία Κοινωνία και την συμμετοχή των πιστών σ’ αυτήν!! Έτσι κάποιοι απ’ αυτούς είπαν τα δικά τους, προτρέποντας τους πιστούς να απέχουν από την Θεία Κοινωνία, ως φόβητρο περισσότερο παρά με λόγο πειστικό. Με τον τρόπο αυτό δήλωναν σαφέστατα ότι οι ίδιοι είναι ξεκομμένοι από την Παράδοση του Ορθόδοξου Λαού μας. Είναι γνωστό πλέον πως κι αν κάποιοι απ’ αυτούς στέκονται με κάποια συμπάθεια ή κάποια ανοχή απέναντι στην Εκκλησία και στους πιστούς της, το κάνουν από σκοπιμότητα… Δυστυχώς σ’ αυτήν την εκστρατεία υπήρξε και η ολοπρόθυμη σύμπραξη των ΜΜΕ, των δημοσιογράφων οι οποίοι «γνωρίζουν» τα πάντα…
Όμως οι γνωρίζοντες, οι επιστήμονες, δεν συγχέουν την επιστήμη με την πίστη. Είναι ξεκάθαρη για το θέμα αυτό η απάντηση του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου σε σχετική ερώτηση που του έθεσε το Υπουργείο Υγείας τον Φεβρουάριο του 1988: Αποσπάσματα πρακτικών του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου του μηνός Φεβρουαρίου 1988, σε απάντηση προς το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, αναφέρουν:
«Σε σχέση με το ερώτημα δηλ. αν μεταδίδονται νοσήματα κατά τη Θεία Μετάληψη, αποφαινόμεθα ότι από τη μέχρι σήμερα πείρα και από τη βιβλιογραφία δεν προκύπτουν στοιχεία που να πείθουν ότι κατ’ αυτήν έχουν μεταδοθεί νοσήματα».
«Το θέμα της Θείας Μετάληψης, όπως ακριβώς ορίζεται και στο διαβιβαστικό έγγραφο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, ρυθμίζεται αποκλειστικά και μόνο από τους μυστηριακούς εκκλησιαστικούς κανόνες, ουδεμία δε επέμβαση της Πολιτείας είναι δυνατή κατά το Σύνταγμα». Επίσης, «με δεδομένο ότι ουδείς ουδέποτε υποχρεώθηκε να συμμετέχει σε Θεία Μετάληψη, νομίζουμε ότι η οποιαδήποτε έκφραση άποψης σε αυτό το θέμα αντίκειται στις απαγορευτικές διατάξεις του Συντάγματος για το σεβασμό της προσωπικότητας, που κατοχυρώνει την ελευθερία της λατρείας».
Όμως αποστομωτική απάντηση σε όλους που πολέμησαν την συμμετοχή στην Θεία Μετάληψη την έδωσε ο λαός με την συγκινητική του συμμετοχή στο Μέγα Μυστήριο, μόλις άνοιξαν οι ναοί. Αξίζει να αναφέρουμε ότι κάποιοι καλλιτέχνες και ποδοσφαιριστές… με θάρρος ομολόγησαν την πίστη τους στην Εκκλησία και ιδιαίτερα την συμμετοχή τους στη Θεία Κοινωνία!! Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο στο θέμα αυτό παρά μόνον τον λόγο του απ. Παύλου στους Κορινθίους: «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη και τα ασθενή του κόσμου… ίνα καταισχύνη τα ισχυρά…». (Α΄ Κορ. 1,27-28).
Η σχέση με τον Χριστό είναι υπόθεση καρδιάς. Δεν μπορείς να πιστέψεις με το μυαλό, εγκεφαλικά, αλλά βιωματικά, οντολογικά. Γι’ αυτό καμία προπαγάνδα ή ιδεολογία δεν μπορεί να βλάψει την Ορθόδοξη πίστη και την ζωή της Εκκλησίας. Όπως κανένα λογικό επιχείρημα δεν μπορεί να σβήσει τον ερωτικό πόθο.
Σε κρίσιμη συνεδρίαση η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ζήτησε να επιτελεί η Εκκλησία αυτήν την περίοδο τις ακολουθίες εις το ελάχιστον, χωρίς πιστούς.Ο «καίσαρας» όμως «διέταξε» το κλείσιμο των ναών. Επέτρεψε δε κατά «άκραν παραχώρηση» από το Σάββατο του Λαζάρου έως την 16/5/2020 να τελούνται οι Θείες Λειτουργίες και οι ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος και του Πάσχα χωρίς πιστούς!! Κι εμείς γιορτάζαμε το Πάσχα των Ελλήνων, των Ορθοδόξων!!
Εκκλησία που δεν τελεί την Θεία Λειτουργία, παύει να υπάρχει!! Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο λέει ο Ιησούς στους μαθητές Του: «Ιδού έρχεται ώρα και νυν ελήλυθεν, ίνα σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια και εμέ μόνον αφήτε». (16,32).
Όσα δε περί «ατομικής προσευχής» ή περί του «ταμιείου» και περί της «κατ’ οίκον εκκλησίας» ειπώθηκαν, χωρίς την κοινή λατρεία, την Θεία Λειτουργία, στην Εκκλησία, και χωρίς αναφορά στο «σώμα του Χριστού», τους πιστούς, που υποστασιάζονται σε «σώμα Χριστού» εν τη Εκκλησία, είναι σκέτος προτεσταντισμός. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη Θεολογία. Ούτε το κεράκι που θα ανάψει κάποιος, ξεκομμένος από το «σώμα του Χριστού» ως άτομο, ωφελεί. Η Εκκλησία είναι κοινωνία προσώπων. Τα άτομα εφευρέθηκαν στον αιρετικό χριστιανισμό, στον προτεσταντισμό. Παραμένει προς έρευνα, πώς Ορθόδοξοι μητροπολίτες αποδέχτηκαν μια τέτοια θεολογία και πώς την πρότειναν στο Σώμα της Εκκλησίας. Ας μην προχωρήσουμε πιο πέρα σε δηλώσεις μητροπολιτών, σε πρακτικές, σε «αντικορωνοϊκές» λειτουργικές ενέργειες…!!
Σε όλους που πρωταγωνίστησαν στα πνευματικά «πάθη» του λαού αυτήν την περίοδο, θυμίζουμε την συμπεριφορά του Πέτρου, που αρνήθηκε τον Ιησού μπροστά σε μια «παιδίσκη»: «και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς». (Λουκ.22,62). Ο Πέτρος μετανόησε ειλικρινά για την απιστία του, αναγνώρισε το λάθος του και ζήτησε συχώρεση. Μένει στους αιώνες παράδειγμα για μίμηση. Δεν είναι ντροπή να αναγνωρίσεις το σφάλμα σου, αλλά πράξη γενναιότητας. «Κάποιοι» χρησιμοποιούν την λέξη αυτοκριτική. Εμείς στην Εκκλησία μιλάμε για μετάνοια, για αλλαγή νου και συμπεριφοράς. Αυτή η αλλαγή είναι η ουσία. «Ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω»…(Ματθ.19,12)
Κισιώτης Στέφανος
