Σήμερα, συντρόφισσες και σύντροφοι του Βελουχιώτη, του Μπελογιάννη και των λοιπών κατσαπλιάδων, θα ασχοληθούμε με τα Ανάκτορα.

 Διότι όσο να ‘ναι, είναι unfair, που είπε και ο Κωνσταντίνος ο Μητσοτάκης, ζωή σε λόγου σας, που δεν υπηρετήσαμε επί Ανδρέα ως τσολιάδες στα Ανάκτορα, επειδή δεν ανήκαμε στην κλαδική των τσολιάδων, θερινών και χειμερινών ανακτόρων και διαβάζαμε «Απογευματινή» λαθραία τα απογεύματα στη μονάδα μας.

Και έτσι, χωρίς μέσο, υπηρετήσαμε στην 160 ΜΜΒΠ στις Βαρβάρες, σημαδεύοντας τους  ΕΑΜβούλγαρους του Ζίβκοφ.

Τώρα θα πούνε τα σχολιαρόπαιδα, ποιός Ζίφκοφ και ποιος Ανδρέας; Εμάς μας ενδιαφέρει αν θα απαντήσει το γκομενάκι στο msn και πάμε για κανά ποτό.

Θα έχουν δίκαιο. Διότι στην εποχή μας ένα σταθερό τηλέφωνο είχαμε και δεν μας έβρισκαν ποτέ. Ενώ για να πάρεις επί ΠΑΣΟΚ τηλεφωνική γραμμή, έπρεπε να έχεις κολλητό τον Κατσιφάρα, το λιγότερο.

Άσε που χτυπούσαν μια τετρακοσάρα χιλιάρικα, περί τα 1.150  ευρώπουλα σήμερα. Με τον τιμάριθμο, την ΑΤΑ και λοιπά, θα έσκαγες τη σήμερον ημέρα κανά ταληράκι χιλιάρικα ευρώ και θα ήσουν και ευχαριστημένος.

Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τα τηλέφωνα και ας πάμε στα ανάκτορα. Στα θερινά του Τατοΐου, βεβαίως, βεβαίως.

Και να οι άμαξες και να οι Τζάγκουαρ και να οι Ρολς Ρόυς. Και να ο μπιντές της Φρειδερίκης και να το γιο γιο του Κωνσταντίνου του δικού μας.

Όχι του διαδόχου ρε, που πήραμε τη Θεσσαλονίκη. Του Γλύξμπουργκ.

Δικό μας παιδί ο Κωνσταντίνος και η Άννα Μαρία. Αφού με την Αλεξία μάθαμε τη γιάνγκα μέσα στα πανιά. Βλέπετε, τότε δεν είχαν πάμπερς, να τα γεμίζει η Αλεξία, ο Παύλος, ο Νικόλαος και λοιποί βασιλόπαιδες.

Εποχές όνειρο, βασιλοχουντικοί σύντροφοι μου. Τότε που πολεμούσαμε το συμμοριτισμό στο Γράμμο ή τότε που επί επαναστάσεως φωνάζαμε ελιά και Κώστα Βασιλιά.

Ωραία χρόνια ρε. Ας όψεται ο Καραμανλής ο γέρος, που έκανε δημοψήφισμα και φάγαμε στη μάπα κάτι αστούς της κακιάς ώρας, που ούτε για αυλάρχες θα τους είχε ο Κωνσταντίνος.

Ναι ρε, με το στέμμα είμαστε, διότι καλύτερα βασιλικός κ@λ@ς παρά μικροαστικός!