Σαράντα έξι χρόνια συμπληρώθηκαν την Παρασκευή 14η Αυγούστου, από την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων των τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο, οι οποίες διήρκεσαν μέχρι τη 16η Αυγούστου 1974, με αποτέλεσμα να καταληφθεί το 38% της Μεγαλονήσου. Δυστυχώς τα διδάγματα που εξέπεμψε η τραγική εκείνη περίοδος για το έθνος μας, που υπέστη έναν ακόμη ακρωτηριασμό, δεν τα αφομοίωσε το ελληνικό, μεταπολιτευτικό, πολιτικό σύστημα. «Ο πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», είχε πει ο Στρατηγός φον Κλαούζεβιτς. Αντί λοιπόν οι ελληνικές κυβερνήσεις να ισχυροποιήσουν τις Ένοπλές μας Δυνάμεις στο μέγιστο βαθμό, κατασπατάλησαν τον εθνικό μας πλούτο, με αποτέλεσμα η χώρα πλέον να είναι πτωχευμένη. Ουδείς εκ των πολιτών επιζητεί τον πόλεμο. Όμως δεν μπορεί η Ελλάδα να μην έχει διδαχθεί τίποτα από το ρόλο του αμερικανικού, βρετανικού και ΝΑΤΟϊκού παράγοντα, που απροκάλυπτα βοήθησαν τους Τούρκους το 1974. Η μόνη λαμπρή εξαίρεση σε αυτή τη συνεχή αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, υπήρξαν οι χειρισμοί του Ανδρέα Παπανδρέου, στην κρίση με το Σισμίκ το 1987.  Όταν έκλεισε τις αμερικανικές βάσεις και συνυπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη Βουλγαρία του Ζίφκοβ. Καιρός λοιπόν οι πολιτικοί μας να υπηρετήσουν τα ελληνικά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα των ξένων, αλλιώς θα έχουμε ακόμη έναν εθνικό ακρωτηριασμό.