Παραδοσιακά καλές οι σχέσεις της χώρας μας με τη Γαλλία. Ήταν Ιούλιος του 1974, όταν ο τότε πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας, Ζισκάρ ντε Εστέν, είχε παραχωρήσει το προεδρικό του αεροσκάφος στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, για να αναλάβει τις τύχες της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που σχηματίστηκε στις 24 του μηνός, μετά την κατάρρευση της χούντας των Αθηνών. Η νέα συμφωνία Μακρόν-Μητσοτάκη, με αποκορύφωμα την υπογραφή συμφώνου αμυντικής συνδρομής, είναι το κρισιμότερο στοιχείο της ελληνικής διπλωματίας. Γιατί άλλο είναι να πάρεις, έστω και σε λίγους μήνες σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό από τους Γάλλους και άλλο η Γαλλία να κληθεί να προστατέψει με τα όπλα την εθνική μας ακεραιότητα. Δεν έχει γίνει πρώτη φορά άλλωστε, κάτι που οι Τούρκοι φαίνεται ότι το λησμονούν. Ήταν 8 Οκτωβρίου του 1827, όταν ο συμμαχικός στόλος, Γάλλων, Άγγλων και Ρώσων, κατατρόπωσε τον Ιμπραήμ στη ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η ναυμαχία υπήρξε η απαρχή της ελευθερίας της πατρίδας μας, έστω και αν στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός δούκας του Ουέλινγκτον (βλέπε σήμερα Μπόρις Τζόνσον)  τη χαρακτήρισε...ατυχές και απαίσιο γεγονός, ενώ ο εμπνευστής της Ιεράς Συμμαχίας και μέγας εχθρός της Ελληνικής Επανάστασης  Μέτερνιχ (βλέπε Άνγκελα Μέρκελ) χαρακτήρισε την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου ως «αρχή της βασιλείας του χάους».