Τον έστειλε τον Κοντονή ο Αλέξης. Ένα μεγάλο Κοντο...nein σε όσους οπορτουνιστές νομίζουν ότι μπορούν να κρίνουν το μέγιστο των οπορτουνιστών της «για πρώτη φορά αριστεράς».

Μπορεί οι καθολικοί να βάφτιζαν το κρέας ψάρι, αλλά οι σύντροφοι βάφτισαν το go back madam Merkel σε χαριτωμενιές, γελάκια και φωτογραφιούλες, υπογράφοντας το χειρότερο μνημόνιο, που εξαθλίωσε ολοκληρωτικά τον ελληνικό λαό.

Και να ήταν μόνο το Κοντο...nein, που εδώ που τα λέμε, τον έτρωγε ο κώλος του, αφού παραιτήθηκε ένα χρόνο μετά, που δεν εξελέγη βουλευτής και έχασε το παχύ το μηνιάτικο.

Βγαίνει η Ζανέτ (Καπούγια) Τσίπρα, η αδελφή του Αλέκση, που είναι και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και γράφει «μέχρι εδώ». Ναι ρε οικογενειοκρατία, τύφλα να ‘χει το Μητσοτακέικο, το Παπανδρέικο και το Καραμανλέικο. Ναι και ο ξάδερφος ο Γιώργος, που έγινε και βουλευτής, καλή του ώρα.

Και δεν έφταναν αυτά, έχουμε και τον Αλέξη το Γεωργούλη, τον ομορφούλη και χαζούλη, που μας είπε ότι δεν παίρνει 20 χήνες το μήνα από την ευρωβουλή, αλλά 25, με τον όρο όμως να τα τρώει.

Καλά ρε Αλέξη νούμερο δύο! Εικοσιπέντε χιλιάρικα δεν μπορείς να φας; Δεν είσαι ρε στην Κάτω Παναγιά, στις Βρυξέλλες είσαι. 

Γιατί δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο τον παλιό σου σύντροφο τον Πάνο τον Καμμένο, να πεταχτείτε ένα βραδάκι Λονδίνο μεριά, να ρίξετε μερικές μπιλιές στο καζίνο, να φάτε και το πόριτζ με χρυσά κουτάλια, να πιείτε και ουίσκι 100 ετών, να δεις πώς εξαφανίζονται τα πεντακοσάρικα;

Σαν τα πετσετάκια τα πεντοχίλιαρα που σκορπούσε ο Ανδρέας στη Ρίτα. Τι σοσιαλιστική εποχή σύντροφοι. Βαρύ ζεϊμπέκικο από τον αρχηγό. Και να το «αυτός ο άνθρωπος αυτός, που περπατάει πάντα σκυφτός» και να το «ιστορία μου αμαρτία μου» από τη Ρίτα και τίγκα η πίστα στο λελουδικό και το πιάτο. Δεμάτια τα πιάτα στη χάρη του Ανδρέα, που τότε καψουρεύτηκε τη Μιμή.

Τώρα φτώχεια καταραμένη με τον Αλέκση. To πολύ πολύ να πάει σε κανά Ηρώδειο με την Περιστέρα, να ακούσει Κραουνάκη!

Έτσι ρε δεν έρχεται ο σοσιαλισμός ρεεεε.