«Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ. Ψωμί - Παιδεία – Ελευθερία». Δυο από τα πολλά συνθήματα της φοιτητικής εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, η οποία υπήρξε η αφορμή να «ραγίσει» η πανίσχυρη χουντική εξουσία του αρχιπραξικοπηματία Γιώργου Παπαδόπουλου, ο οποίος τέθηκε σε κατ΄ οίκον περιορισμό από το νέο καθεστώς του Ταξιάρχου Ιωαννίδη, του μεγαλύτερου προδότη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ο οποίος παρέδωσε την Κύπρο στους Τούρκους. Η χούντα δεν τελείωσε στις 17 Νοεμβρίου του 1973 με το αθώο αίμα λίγων φοιτητών, αλλά τον Ιούλιο του 1974, με τους χιλιάδες νεκρούς της εισβολής στην Κύπρο. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον φοιτητή του τότε, παράνομου έτσι κι αλλιώς, ΚΚΕ Εσωτερικού, να ξυπνούσε από ένα 44χρονο κώμα και να έβλεπε τον αρχηγό του να συναγελάζεται με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, που με διαταγές τους ματοκυλίστηκε το φοιτητικό κίνημα εκείνες τις μέρες. Φανταστείτε τον να έβλεπε το σύντροφο του πρωθυπουργό να χαριεντίζεται με τους ομολόγους του στο ΝΑΤΟ, το οποίο ματοκύλισε όχι μόνο την Κύπρο, αλλά μια σειρά άλλων κρατών. Από τη Σερβία, μέχρι το Ιράκ και τη Συρία. Φανταστείτε τον να έβλεπε μια «αριστερή» κυβέρνηση, με υπουργούς που θα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι καπιταλιστές ανά τη γη, όπως ο Κατρούγκαλος, να κόβει τις συντάξεις, τους μισθούς, να κάνει μπάχαλο την παιδεία και κυρίως; Να έχει κάνει τη χώρα-μπανανία στη Μέρκελ, τη Λαγκάρντ και όλους τους αντιδραστικούς κύκλους του πλανήτη. Όχι, δεν φταίει μόνο αυτή. Το ίδιο πέρασμα έκαναν σε αυτή την 44χρονη ιστορική διαδρομή Δαμανάκισσες, που εξαργύρωσαν το «Πολυτεχνείο» με τα εκατομμύρια «αργύρια» των Βρυξελλών. Και δεκάδες άλλοι φοιτητές εκείνης της περιόδου, που έγιναν από εργατοπατέρες, μέχρι βουλευτές και υπουργοί, σε σειρά αντιδραστικών κυβερνήσεων με ψευδοπροοδευτικό πρόσημο, όπως αυτές του Σημίτη και του ΓΑΠ. Τουλάχιστον ο Διονύσης Τσακνής, ένας εξαιρετικός τραγουδοποιός, 19ης την εποχή του "Πολυτεχνείου", ο οποίος έγραψε και μελοποίησε τους εξαιρετικούς στίχους του τραγουδιού «Νοέμβρης 73», δεν ενσωματώθηκε στο νέο σύστημα της καθεστηκυίας τάξης, φεύγοντας νωρίς από τη διοίκηση της ΕΡΤ. Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους όσοι πίστεψαν εκείνη τη φοιτητική εξέγερση του ματωμένου Νοέμβρη, συνεχίζοντας στην αφάνεια και χωρίς καπηλείες τη διαδρομή τους, δυο στροφές από τους στίχους του Τσακνή :
Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
