Κάντε υπομονή αδέρφια. Λίγες μέρες έμειναν για τις αμερικανικές εκλογές και μετά θα φάμε ως χώρα με χρυσά κουτάλια.
Αν βγει ο Τραμπ ξανά, θα μας γεμίσουν με πυρηνικά, βάσεις και έκτους στόλους. Θα τιγκάρει στο δολάριο η Θεσσαλονίκη, αφού εκεί θα τον βγάλει το στόλο ο Πομπέο, μαζί με το Ζέρβα, όχι το Ναπολέοντα, το δήμαρχο.
Θα ξαναγεμίσουν ζωή τα «Λαδάδικα» και τα «δικαστήρια» με κάθε λογής παρεχόμενη υπηρεσία, εταίρων, συνεταίρων και ιδιαιτέρων.
Ανάλογα με το βαλάντιο του κάθε Τζόνυ, έτσι; Διότι δεν μπορεί ένας ναύτης να έχει τα φράγκα ενός χαρμανιασμένου πλωτάρχη, που θα βγει με την άκατο στο Λευκό Πύργο και θα κάνει βουρ στη μπουγάτσα με κρέμα και κιμά.
Αν πάλι βγει ο Μπάιντεν, ακόμη καλύτερα. Διότι έχουμε μια προϊστορία με τους δημοκρατικούς. Ήταν πάντα στο πλευρό των Ελλήνων. Στα λόγια φυσικά. Θα έρθει το καλοκαίρι στη Σαντορίνη ο Τζο, να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα και θα αφήσει και κανά χοντρό τιπ στο σερβιτόρο.
Α, όλα κι όλα. Το δρομολόγιο δεν αλλάζει. Στα Χανιά θα πάει, θέλει δεν θέλει η Μαρέβα, που θα ξαναβάλει ποδιά για τα ντολμαδάκια της Μαρίκας. Θα πιει και το κρασάκι του ο Μπάιντεν, θα την πέσει καμιά δυο-τρεις ώρες για το μεσημεριανό του υπνάκο και μετά θα πάει να κάνει και το μπανάκι του, υποσχόμενος ότι την επόμενη φορά θα μας δώσει και κανά δεκαριά σαπάκια από τα αποθέματα του USA army, από την εποχή του Βιετνάμ.
Εμείς πάλι σταθεροί, με το Βλαδίμηρο, που είναι ο Αντρέας της Ρωσίας. Πούτιν λέμε και κλαίμε, συντρόφισσες και σύντροφοι της κλαδικής των σοβιετόφιλων.
Τι θέλουμε στόλους και πυρηνικά, ενώ μπορεί με ένα νόημα ο αρχηγός, όπως έκανε ο Αντρέας στη Μιμή, να μας πάρει όλα τα ροδάκινα και να μας φέρει όλο το ξανθό γένος, ειδικά γυναικείου φύλου.
Και μόλις πέσει το ρούβλι, γυρίζουμε πίσω στην εποχή της «αλλαγής». Τίγκα τα μπαρ με τα κορίτσια, στα μπουζούκια με πιατικό και τις τσέπες γεμάτες.
Να, τέτοια σας κάνω και μετά πάτε και ψηφίζετε Κυριάκο και σας βγαίνει ο Μιχάλης να σας κατηγορεί για εθνικιστές, επειδή γουστάρετε 12 μίλια. Αυτό που το πάτε ρε. Να μας πουλήσει ο Μιχάλης και να πάει στη δεξιά.
Κρίμα στο ξύλο που παίξαμε, όταν ήταν γραμματέας της νομαρχιακής, με τους καραδεξιούς, που μας έσκιζαν τις αφίσες.
Σήκω, ωρέ Αντρέα, για να δεις το παιδί της αλλαγής, που την έκανε νωρίς!
