Φιλοξενούμενος στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (με τους δημοσιογράφους Αλέκο Χατζηκώστα και Παύλο Τουτουντζίδη) ήταν ο μουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής του ωδείου της Βέροιας Πέτρος Ρίστας.
Στη αρχή απάντησε σχετικά με την αναστολή λειτουργίας του Ωδείου λόγω πανδημίας, τονίζοντας : «Ήταν και για μας μία απρόσμενη απόφαση, δεδομένου ότι εφαρμόσαμε κατά γράμμα όσα προέβλεπαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα», Και αναρωτήθηκε πώς έκλεισαν τα ωδεία, ενώ άφησαν τη λειτουργία των σχολείων με 25 μαθητές στην τάξη. Δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί στο τεράστιο πολιτιστικό έργο του ωδείου του Δήμου Βέροιας, υπογραμμίζοντας ότι «Εδώ και 30 χρόνια λειτουργίας του δώσαμε εκατοντάδες πτυχία σε μαθητές μας, ενώ το έργο μας έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ημαθίας και συχνά είναι πρωτοποριακό για τα δεδομένα της χώρας μας». Δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι παρά την πανδημία, το έργο του ωδείου συνεχίζεται για τους μαθητές μέσω διαδικτυακής διδασκαλίας, καθώς και την πρόθεση στο επόμενο διάστημα να λειτουργήσει και ειδική ψηφιακή πλατφόρμα. Μάλιστα έκανε και έκκληση προς τους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους στο ωδείο, τονίζοντας τη σημασία που έχει τόσο για τη διαπαιδαγώγησή τους, την καλλιτεχνική τους εκπαίδευση, αλλά και συνολικά την πνευματική-πολιτιστική ζωή της περιοχής μας. Μάλιστα τόνισε με έμφαση ότι «Κάναμε πράγματα εδώ, που δεν γίνονται πουθενά στη χώρα μας» (όπως π.χ η εαρινή συμφωνία κ.α).
Στη συνέχεια απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις, αναφέρθηκε στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που έχουν σχέση με τον πολιτισμό στη χώρα μας (καλλιτέχνες κάθε είδους και εργαζόμενοι κάθε είδους που σχετίζονται μ’ αυτόν), ασκώντας κριτική στην ακολουθούμενη πολιτική : «Το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ανύπαρκτο, φάνηκε η γύμνια του, πηγαίνει με ημίμετρα ν’ αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν», ενώ εξέφρασε αμφιβολίες αν «κομμάτια της πολιτιστικής δραστηριότητας θα μπορέσουν να επανέλθουν μετά την πανδημία».
Αναφερόμενος στο πλούσιο έργο του (καθηγητής σε Μουσικά Σχολεία, συνθέτης μουσικής και τραγουδιών για μουσικοθεατρικές παραστάσεις, ενορχηστρωτής και μαέστρος σε συναυλίες μέχρι και τα Μέγαρα Μουσικής σε Αθήνα και Θεσ/νίκη, ιδρυτής και μαέστρος στο ορχηστρικό κιθαριστικό σύνολο artguitaristaς αλλά και γράφοντας διηγήματα κ.α), τόνισε με νόημα : «Η σύνθεση δεν σταματά ποτέ, όμως θα πρέπει ν’ ακούγεται κιόλας». (σ.σ Μέρος του έργου είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο). Στον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο του- όπως τόνισε σε σχετική ερώτηση-ακούει διάφορα είδη μουσικής πέρα από Κλασική, ρεμπέτικο αλλά Τζαζ (που άλλωστε έπαιζε παλιότερα και σε μπαράκια στην Αθήνα), ενώ με έμφαση τόνισε «ότι δεν ακούει μόνο αυτά που γράφονται στο πόδι». Επίσης σημείωσε τη σημασία της δημοτικής μουσικής και τη σημασία οι σύγχρονοι δημιουργοί να σκύψουν σ’ αυτήν.
Τέλος αναφερόμενος στη σημασία της μουσικής γενικότερα και ειδικότερα στους καιρούς της πανδημίας, επανέλαβε το κάλεσμα του Ελύτη «μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη», καθώς και ότι «ο άνθρωπος ακουμπά μέσα από τη μουσική τα όνειρά του».
