Τι κακό μας έχει βρει ΔΑΠιτες και ΔΑΠιττσες, Ρέιντζερς και Κένταυροι, σε αυτή τη ρημάδα τη Νου Δου.

Εκεί που είχαμε το Βορίδη νεολαίο του Γιώργη του Παπαδόπουλου και τον Άδωνι να δίνει μετάλλια στον Παττακό, ξαφνικά όλοι άρχισαν να μας βγαίνουν αριστεροί. Τι αριστεροί, ΜΑΟικοί ρε. Όπως ήταν η Ντόρα πιτσιρίκα, τότε που άκουγε Τέρι Χρυσό και το «τάκα τακα τακα τα, καρδιά μου πώς χτυπάς».

Βγαίνει ο Κυριάκος και μας λέει ότι ήταν μωρό βυζανιάρικο και το φέρει από τότε ψυχικό τραύμα, γιατί η Μαρίκα δεν τον τάιζε μπεμπελάκ, αλλά νουτρίτσια, επειδή δεν υπήρχε στο Παρίσι τέτοια φρουτόκρεμα. 

Από πίσω και ο δικός μας, ο Ναουσαίος, ο Μίλτος Βαρβιτσιώτης. «Το Πολυτεχνείο του πατέρα μου» γράφει ο τσαχπίνης ο υπουργός μας για τον πατέρα του τον κυρ Γιάννη, που βαδίζει αισίως, (ζωή να ‘χει) τα 87 του.

Ταράχτηκα, να μα το Ρόμπιν Γουίλιαμς και τη Μπέσυ Αργυράκη, που μας τραγούδησαν το «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία».

Ο μπάρμπα Γιάννης αριστερός; Τον μάζεψαν για Γυάρο μεριά την 21η Απριλίου; Και μετά βλέπω το κείμενο και ησύχασα.

 Όχι, βασιλικός ήταν ο άνθρωπος και μετά το «αντικίνημα» του Κωνσταντίνου το Δεκέμβριο του 1967, ο οποίος όμως όρκισε την κυβέρνηση Κόλλια, συνελήφθη το 1969, γιατί συμμετείχε σε μια οργάνωση βασιλικών. 

Δεν θυμάμαι αν ήταν και ο κυρ Γιώργης ο Καρατζαφέρης μαζί του τότε. Ήσυχος λοιπόν, αλλάζω πλευρό στο κρεβάτι μου, αφού δεν διαταράχθηκαν τα εθνικά μου ιδεώδη. 

Ο κυρ Γιάννης φουλ δεξιός ήταν ο άνθρωπος, τι γαμπρό θα τον κάναμε στους Λαναράδες; Απλά δεν βγήκε το πραξικόπημα των στρατηγών, πού ετοίμαζε ο Κωνσταντίνος και τους την έφερε ο Γιώργος, ο Στέλιος και ο Νίκος. 

Που ακούστηκε μπας κλας συνταγματαρχαίοι να τρώνε κοτζάμ στρατηγάρες. Όσο δε για το συμπατριώτη το Μίλτο, που κι αυτός μωρό στην κούνια δεν είδε τον πατέρα του για κάνα εξάμηνο, τι να πω. Όντως δύσκολες εποχές εκείνες.

Άσε που είχε λείψει και η Μερέντα στα Κολωνάκια και έτρωγε ο δικός μας σκέτα σαβαγιάρ παπάρα με γάλα κακάο.

Με αυτά και με τα άλλα, θυμήθηκα και το μακαρίτη τον Κώστα το Μητσοτάκη, που είχε χαρακτηρίσει unfair το δημοψήφισμα για τον τέως και ήρθα στα συγκαλά μου.

Ανοίγω τον υπολογιστή, βάζω το «Γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς κι όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς» και στάνιαρα.

Διότι και εμείς αντιστασιακοί ήμασταν, συντρόφισσες και σύντροφοι. Μετά τη χούντα φυσικά, ειδικά όταν μπήκαμε στην κλαδική των εατεσατζήδων.

Γιατί στη χούντα, με το που έρχονταν ο Παπέας και ο αδερφός Στέλιος κατά Βέροια μεριά, παίρναμε κουβάδες μαζί μας, γιατί άναβαν τα χέρια μας από το χειροκρότημα  προς την εθνοσωτήριον επανάσταση.