Μιχάλη, θα σε μαλώσω. Ήρθες στην Ημαθία και δεν πήρες ένα τηλέφωνο; Να μη σε υποδεχτούμε με τη νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ, με τον ύμνο του ΠΑΣΟΚ; Να θυμηθείς τα παλιά μεγαλεία, υπουργέ μου. 

Να χτυπήσουμε και το άσμα μας «ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος π΄ ανατέλλει, μας οδηγεί, εμπρός στον αγώνα για μια Ελλάδα λεύτερη, σοσιαλιστική», εσύ με το ακορντεόν και εγώ με τη φυσαρμόνικα.

Να καλέσω και τον παλιό σου φίλο, το νομάρχη το Γιάννη, ντε, που τόσο τον αγαπούσες, που τον φώναζες γκαουλάιτερ της δεξιάς.

Τώρα για το Μόσχο, δεν ξέρω αν ήθελες να τον δεις. Είναι βλέπεις και εκείνες οι κακές εποχές με το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ της αρπαχτής.

Πάντως έχουν αλλάξει πολλά στο δρόμο για το σοσιαλισμό, Μιχάλη μου. Από τότε που έφυγες από τον τόπο μας, για την ξενιτιά στας Αθήνας.

Τα παλιά στελέχη που σου κάναν τεμενάδες και μετά πήγαιναν στην Έδεσσα, στο Ρουσιλέντζη, για να σιάξουν τη μέση τους, τώρα έγιναν φανατικοί ΣΥΡΙΖΑ.

Άντε και λίγοι πήγαν στη Νου Δου και καμιά δύο ενδεκάδες έμειναν να παίζουν μπάλα για τη Φώφη.

Πού είναι εκείνες οι μεγάλες συγκεντρώσεις στη Βέροια, που ήμασταν στην πλατεία δημαρχείου και από απέναντι ήταν ακροβολισμένοι ελεύθεροι σκοπευτές, μη σε πειράξει κανάς μουτζαχεντίν της κλαδικής του Σύριζα;

Πού είναι εκείνες οι συγκεντρώσεις στο «Αιγές»; Και να οι δήμαρχοι και να οι αντιδήμαρχοι και να οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι πρόεδροι των τοπικών, της νομαρχιακής. Σκάνιαζαν οι «προεδρικοί», γιατί είχες πέραση στο λαό.

Δεν μπορώ να πω. Έργο έκανες στον τόπο σου. Και ας σε λένε δεξιό τώρα, ποιοι; Αυτοί που τη μια ήταν γιωργάκηδες και την άλλη αλεκσάκηδες.

Μπορεί πια ο λαός να μην είναι στην εξουσία, αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση. Άσε τους να λένε, υπουργέ μου. Μια ζωή την πλάτη σου έβλεπαν.

Και θα τη βλέπουν. Και η Αλλαγή έρχεται. Έστω και αν μας στεναχώρησες χθες από τη Θεσσαλονίκη, που μας είπες να γιορτάσουν από το τηλέφωνο οι Κατερίνες και οι Ανδρέηδες.

Όχι Μιχάλη μου, αυτό δεν γίνεται. Καλός, χρυσός είσαι, αλλά ένας είναι ο Ανδρέας. Και ζεϊμπέκικο θα χορέψουμε στη γιορτή του και Ρίτα Σακελαρίου θα βάλουμε να ακούσουμε το «αυτός ο άνθρωπος, αυτός ήταν ο άλλος μου εαυτός» και  video θα αναρτήσουμε, σαν το Βερβεσό, άμα λάχει να ούμε.

Διότι καλός ο Κούλης, ο Άδωνις και ο Βορίδης, αλλά εμείς είμαστε αναντάμ παπαντάμ με τον Ανδρέα.  Για μια Ελλάδα νέα, σύντροφε. Ο αγώνας τώρα συνεχίζεται.