breaking news Νέο

Αυτόπτης μάρτυρας στη δολοφονία του Νικολάου Θεοφίλου! -Γράφει ο Θόδωρος Ελευθεριάδης

Αυτόπτης μάρτυρας στη δολοφονία του Νικολάου Θεοφίλου!  -Γράφει ο Θόδωρος Ελευθεριάδης

Εντεκάχρονο παιδί ήταν ο Κώστας Σιώνης, εκείνο το σκληρό Γενάρη του 1949, όταν οι αντάρτες χτύπησαν για τρίτη φορά την πολύπαθη Νάουσα. Ένας σκληρός, αδελφοκτόνος πόλεμος, που έκρυβε μίσος και διαίρεση. Δεν ξεχνώ την αντιπολεμική ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ψυχή βαθιά" και το μοναδικό διάλογο του Θανάση Βέγγου, που πήγε να παραλάβει τη σορό του γιου του, από τον Ταξίαρχο του Ε.Σ.

Κύριε Ταξίαρχε…

– Ενημερώθηκα για το αίτημά σου αυτό που ζητάς απαγορεύεται.

-Το παιδί, θέλω το παιδί κύριε ταξίαρχε…

-Σαν Έλληνας και πατέρα σε καταλαβαίνω, αλλά εκτελώ διαταγές…

-Που είναι τώρα; Το θέλω πίσω, πεντάρφανο εγώ το μεγάλωσα, εγώ το έδωσα στην Πατρίδα…

-Έχω στείλει σήμα στο αρχηγείο, δεν αλλάζει τώρα…

-Δεν φεύγω χωρίς το παιδί, μονάχο εγγόνι…

-Θα αποδοθούν τιμές στην Καστοριά, θα έχει παρέα τους άλλους είκοσι…

-Τι να τις κάνω τις τιμές…

-Έπεσε με δόξα…

-Ποια δόξα; Δεν είναι πόλεμος ετούτο που μας βρήκε κύριε ταξίαρχε ντροπή είναι.

Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες;

Θέλω να το κηδέψω στο χωριό, τον περιμένει όλο το χωριό, δεν γυρίζω μ ο ν ά χ ο ς.

Το σπίτι μου καμμένο νάχω έναν τάφο να πηγαίνω…


" Ξημερώματα της 11ης Ιανουαρίου κατέλαβαν τη Νάουσα οι αντάρτες. Παντού φωτιές. Θυμάμαι το σπίτι του Λάππα στην πλατεία Ομονοίας που καίγονταν. Οι αντάρτες πήραν τον πατέρα μου. Στις 13 Ιανουαρίου μια ομάδα 10 ανταρτών πήραν τον δήμαρχο, Νικόλαο Θεοφίλου. 46 χρονών ο Νικόλας, από τα Γκούρα Κορινθίας, υπηρέτησε στη Νάουσα ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, όπου και γνώρισε την σύζυγο του Μαρία. Τον κατέβασαν από το καφενείο του Καστανιώτη, στο σημείο που είναι σήμερα η πλατεία, (στην δυτική της πλευρά, εκεί που είναι το κτίριο με την στοά). Πυροβολούν τον δήμαρχο μια φορά από πίσω, για να μην μπορεί να ξεφύγει. Τον βγάζουν μπροστά στο βρεγμένο χώμα, τον σπρώχνουν και πέφτει, τρεις αντάρτες. Ένας από αυτούς με την αρβύλα του σπρώχνει το κεφάλι του στην λάσπη, μέχρι που ξεψύχησε και σταμάτησε να κουνιέται. "Έτσι πάταγαν τους δικούς μας, που φέρναν τα κομμένα τους κεφάλια στην πλατεία συναγωνιστές και συναγωνίστριες" λέει ο εκτελεστής του δημάρχου. "Η δολοφονία του Νικόλαου Θεοφίλου, μου δημιούργησε ψυχικό τραύμα. Παιδί ήμουν τότε, 11 χρονών. Ακόμη και τώρα πολλές φορές πετάγομαι στον ύπνο μου", μου είχε εκμυστηρευτεί ο κ. Σιώνης, λίγους μήνες πριν. Κράτησα τούτες τις σειρές, για  τώρα, ανήμερα της εκτέλεσης  του Νικόλαου Θεοφίλου. Διορισμένος δήμαρχος, όπως και όλοι εκείνα τα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου, πλήρωσε με τη ζωή του, το μίσος αδελφού σε αδελφό. Στη μνήμη του, όπως και στη μνήμη του 18χρονου θείου μου Χρήστου, που με τη βία πήραν οι αντάρτες του ΔΣΕ στο βουνό και χάθηκε στο Βίτσι στις 9 Απριλίου του 1949, στη μνήμη του πατέρα μου Παναγιώτη που τόσες φορές μας διηγήθηκε τα όσα πέρασε και εκείνος, αιχμάλωτος σε έναν αγώνα που δεν πίστεψε, ώσπου να γυρίσει πίσω στη Νάουσα, αφού υπέστη τα πάνδεινα. Στη μνήμη των αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών του Εθνικού Στρατού. του Χριστόδουλου Πετρίδη, Του Θόδωρου Λαναρά και όλων των Ναουσαίων, ειδικά των εφήβων που έχασαν τη ζωή τους, άλλοι, και την παιδική τους αθωότητα άλλοι, στο Γράμμο και το Βίτσι, "λάφυρα" ενός εμφυλίου πολέμου. Δεν μπορώ να μην προσευχηθώ και για τη μνήμη των ανταρτών του ΔΣΕ, που έφυγαν από τη ζωή, ενώ άλλοι έζησαν πικρά στην ξενιτιά των ανατολικών χωρών, μέχρι να επιστρέψουν πίσω. Μια ευχή. Ο ελληνικός λαός να είναι ενωμένος και με ομόνοια να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος. Φανατικοί της μιας και της άλλης πλευράς, υπήρχαν και υπάρχουν. Ας τους απομονώσουμε. Δεν ήταν λεβεντιά να εκτελείς με την αρβύλα σου μέσα στη λάσπη έναν άνθρωπο, ούτε να πατάς κομμένα κεφάλια στην πλατεία. Ήταν απανθρωπιά. 

 


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής