Παρορμητική η κοινή γνώμη σε ευαίσθητα, όντως, ζητήματα, που αφορούν τη σεξουαλική κακοποίηση-παρενόχληση γυναικών, και ανδρών θα προσθέταμε. Το κράτος όμως δικαίου βασίζεται σε νόμους και όχι στο πλειοψηφικό θυμικό. «Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις» είχε πει ο Φωκυλίδης ο Μιλήσιος. Testis unus, testis nullus, δηλαδή «ένας μάρτυρας, κανένας μάρτυρας», έλεγαν οι Λατίνοι. Το ζήτημα λοιπόν είναι αν μπορεί η πρόεδρος της δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός ή οι πολιτικοί να υποκαταστήσουν τον τρίτο πυλώνα της δημοκρατίας, τη δικαιοσύνη. Ούτε οι πολίτες μπορεί να γίνονται αυτόκλητοι δικαστές. Εκτός αν καταργήσουμε το θέσφατο ότι όλοι είναι αθώοι, μέχρι  αποδείξεως του αντιθέτου. Αποφάσεις βγάζουν μόνο τα δικαστήρια και όχι οι...λαοδίκες των social media και των τηλεπαραθύρων.