breaking news Νέο

54 χρόνια μετά, να μην ξεχνάμε! -Του Αλέκου Χατζηκώστα

54 χρόνια μετά, να μην ξεχνάμε!  -Του Αλέκου Χατζηκώστα

Συμπληρώνονται 54 χρόνια από την εγκαθίδρυση της επτάχρονης δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967.

Τα γεγονότα που προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν στη διάρκειά της, έως τις μέρες κατάρρευσης και παράδοσης της σκυτάλης στην αστική κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" υπό τον Κ. Καραμανλή (24 Ιούλη 1974), προσφέρουν πλούσια συμπεράσματα, για σήμερα. Αποδεικνύουν ότι, προκειμένου η αστική τάξη να διασφαλίσει απρόσκοπτα τα συμφέροντά της, δεν διστάζει να καταφύγει σε κάθε αντιδραστικό μέσο, ακόμα και σε στήριξη τέτοιων καθεστώτων, στη χρήση οποιουδήποτε αντιλαϊκού εργαλείου. Η ιστορία και της προδικτατορικής περιόδου επιβεβαιώνει ότι η διαδοχή αστικών κυβερνήσεων (δεξιάς και κέντρου) ότι μεν στρώνουν το έδαφος στους δε κι όταν αυτό το δίπολο δεν λειτουργεί δοκιμάζεται και η αναστολή του αστικού κοινοβουλευτισμού ή τουλάχιστον η ένταση της καταστολής. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου γεννήθηκε στο έδαφος της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, ως αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων για τις αρμοδιότητες του Παλατιού, ειδικότερα για το ρόλο του στη διοίκηση του στρατού. Το θεσμικό πλαίσιο, που διατήρησαν όλες οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ), της Ένωσης Κέντρου και των λεγόμενων "αποστατών" μετά τον Ιούλη του 1965 έγινε το εργαλείο για το πέρασμα από την αστική δημοκρατία στη δικτατορία. Είναι γνωστό ότι το Σύνταγμα του 1952, που κατέλυσαν οι χουντικοί, περιλάμβανε την αναστολή σειράς άρθρων του. Νομιμοποιούσε δηλαδή, την εκτροπή από τον κοινοβουλευτισμό, αναγνωρίζοντας αυτό το δικαίωμα στο βασιλιά, μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου. Επίσης είναι ιστορικά καταγεγραμμένες τοποθετήσεις αστών ηγετών της εποχής, (Κανελλόπουλος, Καραμανλής, Τσάτσος) υπέρ μιας "εκτροπής", πριν την επιβολή της δικτατορίας.

Είναι επίσης γνωστό, ότι το σχέδιο "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" που εφαρμόστηκε την 21 Απριλίου, για την κατάληψη της εξουσίας, το συνέτασσαν οι πραξικοπηματίες, ως επιτελείς. Τους επόπτευαν οι στρατηγοί, ενώ ο βασιλιάς ενέκρινε κάθε φάση του σχεδίου, που του προσκόμιζε ο Αρχηγός ΓΕΣ Σπαντιδάκης. Δηλαδή: ο επίσημος μηχανισμός της καθεστηκυίας τάξεως προετοίμαζε το σχέδιο κατάλυσης της αστικής δημοκρατίας που υπήρχε. Επομένως, ούτε "άφρονες", ούτε "επίορκοι" ήταν οι δικτάτορες, όπως συνήθως λέγεται! Οι Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) αντί να ασχολούνται με τον ρόλο που πραγματικά έχουν, δηλαδή την άμυνα της χώρας, ήταν προσανατολισμένες στον "εσωτερικό εχθρό".

Η δικτατορία είχε την ανοχή και στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και των καπιταλιστικών κρατών της τότε ΕΟΚ. Υπηρέτησε τα σχέδιά τους ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, τα σχέδιά τους για τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο της διχοτόμησης της Κύπρου. Επιβεβαιώνει δηλαδή ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν εξασφαλίζουν ούτε την ασφάλεια της χώρας, ούτε την ειρήνη, αλλά αντίθετα είναι παράγοντες εμπλοκής των λαών σε πολέμους που γίνονται για το μοίρασμα πηγών καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η οικονομική πολιτική της δικτατορίας, η οποία σε αδρές γραμμές υιοθέτησε όλες τις βασικές κατευθύνσεις της μεταπολεμικής αστικής οικονομικής πολιτικής, στήριξε άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο, παίρνοντας μέτρα (όπως οι φοροελαφρύνσεις) και στην πορεία διαμόρφωσε πρόγραμμα χρηματοδότησης δημόσιων επενδύσεων και ευνοϊκές συνθήκες για Άμεσες Ξένες Επενδύσεις. Παράλληλα, η γιγάντωση των μονοπωλιακών ομίλων ευνοήθηκε από τις μαζικές διώξεις των κομμουνιστών και άλλων ριζοσπαστών αγωνιστών, από την απαγόρευση κάθε μαζικής συνδικαλιστικής δράσης, από την απαγόρευση των διαδηλώσεων και των κινητοποιήσεων.

Στις σημερινές συνθήκες οι λαϊκές δυνάμεις οφείλουν να διδαχθούν και από την στάση των αστικών πολιτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Η τελευταία αποδεικνύει ότι ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές τους, που αφορούσαν και τις μορφές διαχείρισης, την έκταση της καταστολής, το ρόλο των ενόπλων δυνάμεων στην καθημερινότητα, φοβούνταν τον εργατικό-λαϊκό παράγοντα, τον ήθελαν στον "πάγο", επιδίωκαν την "απομάκρυνση" της δικτατορίας μέσω της επίτευξης συμβιβασμών από τα πάνω.

Οι αναγκαίοι αγώνες της επόμενης περιόδου έχουν πολλά να διδαχτούν από τις λαϊκές κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Οι αγώνες κατά της δικτατορίας διδάσκουν ότι οι πλατιές εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπορούν τελικά να αντιδρούν και να κινητοποιούνται παρά τις συνθήκες ωμής βίας και ανοιχτής τρομοκρατίας, μπορούν να αντιπαλεύουν και τον πιο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής