Τηλεφωνική συνέντευξη (11/5) στο δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» στο ΡΑΔΙΟΑΙΧΜΗ-102,8 έδωσε το μέλος του Δ.Σ της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης - Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ/ΔΣΕ) Γιώργος Ζοπουνίδης
Απαντώντας στο νόημα του γιορτασμού της 9ης Μάη, Μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τόνισε : «Είναι η Ημέρα της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Είναι η ημέρα που η χιτλερική Γερμανία υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση στην αντιχιτλερική συμμαχία. Αποτίουμε φόρο τιμής στα δεκάδες εκατομμύρια των θυμάτων, σε όσες/οσους έδωσαν τη ζωή τους, έμεινα ανάπηροι στα πεδία των μαχών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις φυλακές, στις εξορίες στις παρανομίες, στα μπλόκα, στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Όλοι αυτοί ήταν ταγμένοι στον αγώνα για την απελευθέρωση των λαών από το ναζιστικό- εγκληματικό τέρας και τη συντριβή του, στον αγώνα για να ζήσουν οι λαοί καλύτερες ημέρες. Τιμούμε εμείς και την ΕΣΣΔ, τον κόκκινο στρατό που είχαν καθοριστική συμβολή στη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της. Όπως και τα αντιστασιακά κινήματα στις κατεχόμενες μέρες, όπου πρωταγωνίστησαν τα κομμουνιστικά κόμματα και οι κομμουνιστές, φέρνοντας το τέλος του πιο αιματηρού πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα του ΒΠΠ, του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια για μας και την υπερασπιζόμαστε κόντρα στους ιμπεριαλιστές και τους παραχαράκτες της. Είμαστε περήφανοι και τιμάμε τη μεγάλη ΕΑΜικη Αντίσταση του Ελληνικού λαού με εμπνευστή, οργανωτή καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ. Της ΕΑΜικής Αντίστασης που έσωσε το λαό μας από την πείνα και απελευθέρωσε τη χώρα μας όταν οι αστοί πολιτικοί εγκατέλειψαν τη χώρα και το λαό στην τύχη τους και συνεργαζόταν με τους Ναζί. Το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ, ο ΕΛΑΣ συσπείρωναν τη συντριπτική πλειοψηφία λαού και νεολαίας στην απελευθερωτική πάλη, προβάλλοντας ταυτόχρονα το όραμα για μια Ελλάδα του λαού της». Απαντώντας στην απόφαση της Ε.Ε για ορισμό της μέρα αυτής ως «της Ευρώπης», σημείωσε : «Όπως και να το κάνουμε, η μέρα της Ευρώπης, όπως τη χαρακτηρίζουν, έχει έναν μόνο στόχο. Να οργανωθούν με αντίπαλο τον κομμουνισμό. Θέλουν να εξαλείψουν την ιστορία των λαών, να εξαφανίσουν στην ουσία τα Κ.Κ παγκοσμίως, γιατί αποτελούν εμπόδιο, γιατί αποτελούν την εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο. Και εμείς πιστεύουμε ότι αυτή πρέπει να είναι στην εξουσία. Και αυτό τους ενοχλεί. Γι’ αυτό καθιέρωσαν την 9η Μάη ως «Ημέρα της Ευρώπης». Είμαστε αντίθετοι σ’ αυτό, γιατί γίνεται καθαρή παραχάραξη της ιστορίας που γράφτηκε με αίμα. Αυτή η παραχάραξη βοηθά να ξεχαστεί ο Ναζισμός, Φασισμός με τα επακόλουθα που τα βιώνουμε. Βλέπουμε μια σειρά φασιστικά κόμμα στις χώρες της Βαλτικής να αναπτύσσονται, το είδαμε και στην Ελλάδα με τη Χρυσή Αυγή».
Σε ερώτημα για τη μη έκδοση ανακοινώσεων από τους δημάρχους της περιοχής σχετικά με τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκη των Λαών σ’ ένα νομό με χιλιάδες οργανωμένους στις ΕΑμικές οργανώσεις και εκατοντάδες φυλακισμένους και σκοτωμένους, σημείωσε : Ουδέποτε κανένας άρχοντας – τουλάχιστον στη Νάουσα- δεν συμμετείχε στον εορτασμό αυτό για την Αντιφασιστική Νίκη. Όχι μόνο δεν συμμετείχαν, αλλά προσπαθούσαν να το αποφύγουν. Αν μιλήσουμε π.χ για τη Νάουσα, αναφερόμαστε για ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Όταν μιλάμε για την Αντιφασιστική Νίκη, το μυαλό μας πηγαίνει μόνο στον κόκκινο στρατό, στην ΕΣΣΔ, στα εκατομμύρια των θυμάτων. Δεν πάει όμως στη γειτονιά μας, να δει πού ζούμε. Ήταν οι άνθρωποι που ανέβηκαν στα βουνά, γέμισαν με αντάρτες. Δεν ήταν τυχαίοι, ήταν εργάτες από τα γύρω εργοστάσια, οργανωμένοι στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ. Όλοι αυτοί ενίσχυσαν την αντιφασιστική πάλη. Δεν τιμούνται, γιατί αργότερα τους περίμεναν οι φυλακές και τα ξερονήσια. Τους περίμεναν τα Πιστοποιητικά Κοινωνικών Φρονημάτων. Κάποιοι το καλλιέργησαν. Και αυτοί δεν θέλουν, ούτε μπορούν να το γιορτάσουν μαζί μας. Αντιφασιστική Νίκη σημαίνει αγώνας για ό,τι στρέφεται κατά των δικαιωμάτων. Και αυτά τα δικαιώματα δεν τα στηρίζουν, δεν θέλουν δυστυχώς οι τοπικοί άρχοντες, είναι απέναντι μας.».
Ως παιδί πολιτικών προσφύγων (στην Τσεχοσλοβακία) ρωτήθηκε πώς γιορταζόταν εκεί : « Η Ημέρα της Νίκης ή της 1ης Μάη που ήταν κοντά, ήταν γιορτή χαράς. Χαιρόμασταν, γιατί καταφέραμε να κερδίσουμε τον Άξονα, τον κατακτητή, τον ιμπεριαλιστή. Δεν το γιορτάζαμε όμως ο καθένας στον καναπέ ή με το ποτήρι στο χέρι. Ήμασταν σε χώρες, όπου η εργατική τάξη ήταν στην εξουσία, πηγαίναμε στο χώρο παραγωγής με τα σωματεία και καταλήγαμε στην πλατεία, όπου γινόταν οι καθιερωμένες ομιλίες, οι εκθέσεις, μοιραζόμασταν τότε τις εμπειρίες που ήταν και πρόσφατες από τα γεγονότα. Όλοι συμμετείχαμε. Μανάδες με παιδιά, γέροι με παιδιά, ανάπηροι και υπήρχε σεβασμός σε αυτούς που αγωνίστηκαν. Είχε άλλη μορφή, ήταν χαρά, ήταν γιορτή. Δεν είναι όπως εδώ, που οι μισοί γιορτάζουν, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και οι μισοί και παραπάνω δεν συμμετέχουν. Βλέπουν αυτό το γεγονός σαν φόβο. Μα το πρόβλημα υπάρχει. Και όμως φοβούνται. Εμείς εκεί ήμασταν ευτυχισμένοι που το γιορτάζαμε και υπήρχε αποδοχή από όλο τον κόσμο».
