Ο Ούγγρος Φιλόσοφος Γκιόργκι Μάρκους (1934-2016), στο κριτικό του Δοκίμιο «Βάλτερ Μπένγιαμιν ή Το Εμπόρευμα ως Φαντασμαγορία» (Εκδ. «Έρασμος», Μτφρ. Προλ. Στεφ. Ροζάνης, Αθήνα 2020), διεισδύει στην Σκέψη του Β. Μπένγιαμιν και ανιχνεύει ζητήματα Κουλτούρας και Αισθητικής σχετιζόμενα με τις Θέσεις του ΓερμανοΕβραίου Στοχαστή για το «έργο» και την «παραγωγή» του.

Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν (1892-1940), με τα δύο Δοκίμιά του «Ο Συγγραφέας ως Παραγωγός» και «Το Έργο Τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας», κατέστη, πολύ αργότερα και μετά θάνατον, την δεκαετία του 1960, εμβληματική φιγούρα της Αριστεράς. Επιπροσθέτως οι απόψεις του για τον Κινηματογράφο και την Φωτογραφία, αλλά και το βιβλίο του «Το Παρίσι της 2ης Αυτοκρατορίας στον Μπωντλαίρ», καθώς και το ανολοκλήρωτο «Σχέδιο για τις Στοές», συγκροτούν επαρκώς ένα σώμα ιδεών ώστε να καθορίσουν την γενική του εικόνα ως Θεωρητικού.

Από την πλευρά του ο Γκιόργκι Μάρκους, μαθητής και φίλος του Γκέοργκ Λούκατς, εμφορούμενος σαφώς από τις δικές του ιδέες και την αισθητική φιλοσοφία του, προσεγγίζει κριτικά τις ιδέες του Β. Μπένγιαμιν, ανιχνεύοντας κυρίως την δυναμική τους καθώς και την ιστορική λειτουργία τους, στην δική του μεταγενέστερη εποχή. Παρά την κριτική του όμως, δέχεται ότι οι ιδέες του Μπένγιαμιν διατηρούν, ακόμη στις μέρες μας, μία υποβλητική δύναμη και σαγήνη.

Δ. Ι. ΚΑΡΑΣΑΒΒΑΣ