Ακόμη δεν ξεκίνησαν οι ζέστες και μπλέξαμε αδέρφια με χούντες, φούντες και άλλα τινά εθνικοσωτηριακά.

Και μια που αναφέραμε για χούντα, η σκηνή προ ετών σε δημόσιο κατάστημα.

Μιλιούνια στις ουρές, φασαρία στην αναμονή και η υπάλληλος φωνάζει προς τους πελάτες να κάνουν ησυχία.

«Γιατί, χούντα έχουμε;», της λέει εις εξ αυτών, σωθείς, καθώς εφαίνετο, δια του γύψου της επαναστάσεως!

«Τι φούντα; Τι λες ρε, που θα μου πεις εμένα για φούντα;», η απάντηση της υπαλλήλου, που μάλλον τον τραβούσε το ναργιλέ, με τουμπεκί ψιλοκομμένο. Είδατε ότι ένα γράμμα μπορεί να μπερδέψει τη φούντα του τσολιά με τη χούντα του αντιβασιλέως και προέδρου της κυβερνήσεως, Γεωργίου Παπαδόπουλου;

Και γιατί παρακαλώ να μη γίνει αναφορά στο δημοτικό συμβούλιο και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που μεγάλωσε ως πολιτικός κρατούμενος, μέσα στο οικονομικό θαύμα της χούντας; Να τονιστεί ότι πεντάχρονος, για να ζήσει την οικογένειά του, είχε γίνει λουστράκος στην Ομόνοια και γυάλιζε τις αρβύλες του Ρουφογάλη και του Μίμη του Ιωαννίδη, που τον έβαζε στο καμιόνι και τον πήγαινε στο ΕΑΤ ΕΣΑ, για να πάρει κανένα πουρμπουάρ από το Θεοφιλογιαννάκο, που ήθελε γυάλισμα στις αρβύλες του κάθε μισή ώρα, από τις κλωτσιές με τις οποίες ...περιποιούνταν τους αντιφρονούντες;

Ένας ο Κυριάκος και ένας ο Βασιλάκης Καΐλας.

Και μια και είμαστε στον καιρό των ανεκδότων, αρπάξτε ένα ακόμη ανέκδοτο, εποχής.

Κάπου στις αρχές του 70, ο αδελφός Στέλιος Πατακός βρίσκεται για ομιλία στην πλατεία Τρούμαν στη Νάουσα. Πίτα η πλατεία, χιλιάδες οι Μ.Π (μετά ΠΑΣΟΚ) αντιστασιακοί, τρέχουν πανικόβλητοι οι νοσοκόμοι, να φροντίσουν τα εγκαύματα που υπέστησαν από τα...παλαμάκια.

Και μέσα στα «ζήτω η επανάστασις», τα «ζήτω η 21η Απριλίου», πετάγεται ένας και λέει στο Στελάρα.

«Να μας πεις τι θα γίνουν τα μήλα». Σιγή στο...αντιστασιακό ακροατήριο.

Δεύτερη φορά ρωτά ο ίδιος. Τρίτη δεν υπήρξε. Μπουζουριάστηκε από την ασφάλεια και μετέβη προς σωματική βελτίωση. Προφανώς έφαγε το γνωστό ξύλο της αρκούδας. Της ελληνικής βεβαίως, γιατί οι ρώσικες ήταν ανεπιθύμητες, τω καιρώ εκείνω.

Η ομιλία φυσικά συνεχίστηκε και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα!