Είναι προφανές ότι μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, δεν διαθέτει την «πολυτέλεια» να αποφασίζουν για τη διακυβέρνησή της άλλοι, πλην των πολιτών της, που έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Το να μπει σε ένα παιχνίδι ψηφοθηρικών εντυπώσεων η ψήφος της ομογένειας, είναι συγκινητικό και γεμάτο ευαισθησίες μεν, αλλά δεν γεννά καμιά υποχρέωση δε.

Η λογική του...πυρωνόμαστε από μακριά, ζώντας σε ένα άλλο κράτος και μια άλλη ήπειρο (προφανώς δεν αναφερόμαστε στους Έλληνες που έφυγαν την περίοδο του brain drain, για να αναζητήσουν εργασία εκτός χώρας) τη δική μας ζωή και θα μπορούμε να κρίνουμε την πολιτική κατανομή της Ελλάδας, δεν είναι και το ορθότερο δυνατόν, με τη λογική που εισήλθε ως σχέδιο νόμου στη Βουλή. Η ψήφος δεν είναι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση. Και οφείλουν να τη διαθέτουν όλοι όσοι ζουν το δράμα των μνημονίων, έχοντας εξαθλιωθεί, την τελευταία δεκαετία.