Ραδιοφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (με τους Αλέκο Χατζηκώστα και Παύλο Τουτουντζίδη) έδωσε ο Νίκος Μόττας, Γενικός Γραμματέας του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, συγγραφέας, τη Δευτέρα 14/6, με αφορμή την επέτειο γέννησης του Τσε Γκεβάρα (14/6/1928) και την πρόσφατη έκδοση του βιβλίου του με τίτλο «Τσε Γκεβάρα πρεσβευτής της Επανάστασης» από τις εκδόσεις «Ατεχνως».

Σε ερώτηση – με αφορμή τα γενέθλια του «Τσε»- στο τι σημαίνει για τον ίδιο και για ολόκληρο τον κόσμο η προσωπικότητα αυτή, τόνισε : «Ο Τσε υπήρξε αυτό που είχε πει ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν- Πωλ Σαρτρ . Ότι ήταν ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος της εποχής του. Ήταν ένα πρότυπο διεθνιστή, κομμουνιστή – επαναστάτη, του οποίου τα λόγια ταυτίζονταν με τα έργα. Ο οποίος παρέμεινε συνεπής σε όλα όσα πρέσβευε μέχρι τέλους,χωρίς να κάνει ούτε την ελάχιστη έκπτωση στις αξίες και τα ιδανικά. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ στον επικήδειο 18/10/1967 μετά τη δολοφονία του στη Βολιβία, που έλεγε ότι «αν θέλουμε να περιγράψουμε πώς θέλουμε να είναι  οι άνθρωποι των μελλοντικών γενιών , πρέπει να πούμε να είναι σαν τον Τσε». Ήταν η προσωποποίηση του κομμουνιστή –επαναστάτη του 20ου αιώνα. Ήταν η προσωποποίηση αυτό που αγωνίζονταν- και αγωνίστηκε μέχρι τέλους της ζωής του- για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Παραμένει μέχρι σήμερα φωτεινό παράδειγμα για όλους όσους αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο».

Σε σχέση με το νέο του βιβλίο «Τσε Γκεβάρα : Πρεσβευτής της Επανάστασης» (Εκδόσεις Ατέχνως) και το τι νέο έρχεται να προσθέσει στα όσα μέχρι τώρα έχουν γραφτεί, υπογράμμισε : «Το βιβλίο ήλθε ως αποτέλεσμα της διαπίστωσης ότι από την Ελληνική βιβλιογραφία έλειπε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της δράση ςτου Τσε. Ήταν η δραστηριοποίησή του στον τομέα των εξωτερικών σχέσεων. Μέχρι τώρα οι περισσότερες μελέτες αναφέροντας στη δράση του ως αντάρτη- πολεμιστή στα προεπαναστατικά χρόνια, στη συνεισφορά του στο οικονομικό πεδίο ως υπουργού Βιομηχανίας της Κούβας, στη μετέπειτα δράση του στο Κονγκό και στη Βολιβία. Το βιβλίο θέλει να φωτίσει μία λιγότερο γνωστή πλευρά του Τσε στο ευρύ κοινό, ως διαμορφωτής της εξωτερικής πολιτικής της Κούβας, των διεθνών της σχέσεων κατά τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια. Ένα από τα καθήκοντα που ανέλαβε, αμέσως μετά τον θρίαμβο της Επανάστασης το 1959, ήταν αυτό της διαμόρφωσης των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ του Κούβας και άλλων χωρών πρωτίστων αυτών των σοσιαλιστικών χωρών. Σ’ αυτό το σημείο στέκεται το βιβλίο, πιάνοντας την περίοδο1959-1965, μία περίοδο που πραγματοποίησε πολύμηνα ταξίδια εξωτερικό, λειτουργώντας ως άτυπος πρεσβευτής της Κουβανικής Επανάστασης, συναντώντας πληθώρα ηγετών, πρωθυπουργών, υπουργών , σημαντικών αξιωματούχων, επισκεπτόμενος εργοστασιακές μονάδες , σχολεία, πανεπιστήμια και βεβαίως υπογράφοντας οικονομικές -εμπορικές-στρατιωτικές και βεβαίως πολιτιστικές συμφωνίες προς όφελος της Κούβας. Στο πλαίσιο αυτό γνώρισε και συνομίλησε με μια σειρά σημαντικές προσωπικότητες όπως το Χρουστσόφ, το Μάο, το Νάσερ, το Νεχρού, τον Τίτο, το Σουχάρνο, το Μπεν Μπελά και άλλους» .

Σε ερώτηση για την προσπάθεια από διάφορες πλευρές ο Τσε να μετατραπεί σε αβλαβές εικόνισμα, σημείωσε : «Ο Τσε ούτε ήταν ούτε πρόκειται να γίνει ένα αβλαβές εικόνισμα, όπως επιχείρησαν οι αντίπαλοι του να μετατρέψουν μετά θάνατον. Η εμπορευματοποίηση της εικόνας του ήταν κατά που εντάθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα, μια προσπάθεια να παρουσιάσουν μία εικόνα αποστεωμένη από το ιδεολογικό-πολιτικό περιεχόμενο που έχει, ώστε να μην αποτελεί κίνδυνο για το σύστημα. Ωστόσο η παρακαταθήκη του, όλο το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο που άφησε πίσω του παραμένει σήμερα πιο επίκαιρο και ζωντανό από ποτέ».

Σε ερώτηση για το κατά πόσο οι ιδέες του Τσε είναι ζωντανές και εφαρμόζονται στη σημερινή Κούβα, υπογράμμισε : «Η ιδεολογική-πολιτική κληρονομιά του Τσε συνεχίζει να έχει παρουσία στην Κούβα, να έχει περάσει στις νεότερες γενιές, ο ίδιος υπήρξε βασικός φορέας της διεθνιστικής αλληλεγγύης, την οποία έκανε πράξη και απ’ αυτήν διδάχτηκαν και οι επόμενες γενιές της Κούβας. Το είδαμε και πρόσφατα με τη διεθνιστική προσφορά των μπριγάδων αλληλεγγύης, που σε παραπάνω από 40 χώρες προσέφεραν την ιατρική τους βοήθεια. Σε κάθε σχολείο και κάθε χώρος δουλειάς είναι παρών, παρά το ότι έχουν περάσει χρόνια από το θάνατο του.  Ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο έλεγε ότι στα βήματα του πατάμε και συνεχίζουμε την σοσιαλιστική οικοδόμηση και παρ’ όλες τις δυσκολίες, οι Κουβανοί συνεχίζουν να θεωρούν τον Τσε ως πρωτεργάτη του εγχειρήματος της οικοδόμησης του σοσιαλισμού».

Σε ερώτηση για το αν μπορεί στη σημερινή εποχή να υπάρξει ένας νέος Τσε, σχολίασε : «Ένα βασικό στοιχείο της σκέψης του Τσε ήτα ότι τη μεγαλύτερη σημασία την έχουν οι ιδέες και όχι οι άνθρωποι. Με λίγα λόγια ότι οι ιδέες συνεχίζουν να ζουν και μετά το βιολογικό του θάνατο. Εκεί άλλωστε βασίζεται και η δυναμική της κληρονομιάς του. Το ζητούμενο είναι το μήνυμα του Τσε να περάσει στους πολλούς. Να γίνει κτήμα των πολλών η ιδεολογική του κληρονομιά, όλα όσα πρέσβευε ενάντια  στο σύστημα της εκμετάλλευσης, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και γενικότερα το πρότυπο του ως επαναστάτη της πράξης και της συνείδησης». 

Βιογραφικό: Νίκος Μόττας

Ο Νίκος Μόττας γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Γουέστμινστερ του Λονδίνου. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και το Τελ Αβίβ και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών ακαδημαϊκών τίτλων (Master of Arts), στις Διπλωματικές Σπουδές (Etudes Diplomatiques) και τη Δημόσια Διοίκηση (Public Policy).

Είναι αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού περιοδικού «Ατέχνως», στο οποίο αρθρογραφεί από το 2015.

Την περίοδο 2006-2009 υπήρξε συνεργάτης-αρθρογράφος στις εφημερίδες «Μακεδονία της Κυριακής» και «Θεσσαλονίκη».

Είναι ιδρυτής και διαχειριστής του αγγλόφωνου ενημερωτικού ιστότοπου «In Defense of Communism», ενώ άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα μέσα ενημέρωσης.

Είχε τη συνολική επιμέλεια του βιβλίου του Κούλη Ζαμπαθά, «Ν.Μπελογιάννης- Ν. Πλουμπίδης, Στο Σπίτι των Ηρώων» που εκδόθηκε το 2020 από τις «Εκδόσεις Ατέχνως».

Δραστηριοποιείται ενεργά στο αντιιμπεριαλιστικό-φιλειρηνικό κίνημα και την τοπική αυτοδιοίκηση. Από το 2017 είναι γενικός γραμματέας του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.