Με πηχυαίους τίτλους διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες στα ΜΜΕ ότι δίνεται 9μηνη αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για υπερχρεωμένους ευάλωτους δανειολήπτες, μετά από συμφωνία κυβέρνησης και τραπεζών.

Οι τίτλοι, χωρίς την περαιτέρω ανάλυση της συμφωνίας, είναι παραπλανητικοί. Με μία ματιά στις επιμέρους ρυθμίσεις μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει ότι δεν πρόκειται στην ουσία για γενική αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, αλλά για κάλεσμα στους ευάλωτους δανειολήπτες να δηλώσουν πτώχευση.

Αυτό που συμφωνήθηκε, με απλά λόγια, είναι πως κυβέρνηση και τράπεζες δίνουν τη δυνατότητα, στον ευάλωτο και φτωχοποιημένο δανειολήπτη, να δηλώσει από τώρα την πτώχευσή του και την αποδοχή εκ μέρους του ότι, όταν συσταθεί ο φορέας που θα διαχειρίζεται τα ακίνητα, θα μεταβιβαστεί η κυριότητα της κύριας κατοικίας του σε αυτόν. Με αυτή την προϋπόθεση, οι τράπεζες, για εννιά μήνες, δεν θα προβούν στον πλειστηριασμό του ακινήτου του.

Επομένως, πρόκειται για ρύθμιση που αφορά αυτούς που θα αιτηθούν την πτώχευσή τους και την απώλεια της κυριότητας της κύριας κατοικίας τους και δεν είναι σε καμία περίπτωση γενική αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, η οποία θα όφειλε έτσι και αλλιώς να προβλεφθεί από την κυβέρνηση, μετά τις τραγικές οικονομικές συνέπειες που προκάλεσαν τα μέτρα της πανδημίας στους ανυπαίτιους για την κατάσταση αυτή πολίτες.

Η κυβέρνηση θα έπρεπε εκ των πραγμάτων να μεριμνήσει να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για να ανακάμψει η οικονομία και η αγορά εργασίας, όπως ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, για να αποφύγει ο ευάλωτος δανειολήπτης να πτωχεύσει και να χάσει την περιουσία του, που είναι και το ζητούμενο σε ένα κοινωνικό κράτος δικαίου. Αλλά κάνει ακριβώς το ανάποδο!