Τηλεφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (με τους Αλέκο Χατζηκώστα και Παύλο Τουτουντζίδη) έδωσε η γνωστή συγγραφέας Πασχαλία Τραυλού, τη Δευτέρα 5/7.
Ξεκινώντας, απάντησε για τις ιδιαίτερες σχέσεις που έχει με τη Βέροια : «Η Βέροια για μένα είναι πατρίδα κατά κάποιον τρόπο. Όταν μεταθέσανε τον πατέρα μου, μία από τις πόλεις ήταν και η Βέροια. Πέρασα τα Λυκειακά μου χρόνια, πήγαινα στο 4ο ΓΕΛ και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις, γιατί τα χρόνια αυτά είναι από τις μεγαλύτερες καταγραφές στις μνήμες του καθένα. Έχω φίλες, φίλους και επομένως κάθε φορά που επιστρέφω, είναι σαν να γυρίζω σπίτι μου. Ακόμη δεν έχω αναφορές στα βιβλία μου γι’αυτή, αλλά το οφείλω και κάποια στιγμή θα τη «χρησιμοποιήσω» ως χώρο και χρόνο για ένα μου βιβλίο».
Απαντώντας σχετικά με το συγγραφικό της έργο, αφού τόνισε ότι «δεν δηλώνω επαγγελματίας συγγραφέας, γιατί η συγγραφή είναι μία τελείως διαφορετική διαδικασία, μπορεί να έχει ένα οικονομικό αντίκτυπο, αν ένα βιβλίο πάει καλά, αλλά θεωρώ ότι, εάν ήμουν υποχρεωμένη να γράφω επαγγελματικά, δεν θα ήμουν τόσο καλή στο να αποτυπώσω την ψυχή μου και το συναίσθημά μου στο χαρτί. Ενώ τώρα, έχω κάθε χρόνο σχεδόν παρουσία συγγραφική, αλλά το κάνω γιατί το νοιώθω εγώ και όχι γιατί πρέπει».
Σημείωσε ακόμη ότι το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 2000, ενώ μέχρι τώρα έχει εκδώσει 18 μυθιστορήματα.
Σε απάντηση στο ερώτημα για το πώς τα προλαβαίνει, υπογράμμισε : «Είμαι εκπαιδευμένη από μία μαμά αρκετή αυστηρή (με την καλή έννοια), που με δίδαξε από πολύ μικρή πειθαρχία, ενώ ταυτόχρονα ό,τι ερέθισμα ,ίχα της είχα ζητήσει π.χ χαλκογραφία, χορό, γλώσσες, πιάνο, οι γονείς μου δεν μου είπαν ποτέ όχι. Σήμερα δαμάζω το χρόνο μου, για να τον κατανέμω όσο μπορώ πιο καλά. Πάντως την περίοδο που γράφω, στερούμαιπολύ τον ύπνο, στερούμε τη συναναστροφή κ.α Ένα βιβλίο δεν γράφεται μια και έξω. Αποτυπώνω πρώτα την ιστορία και μετά ξεκινώ τη διαστρωμάτωση. Μπορεί να «περαστεί» 7-10 χέρια, για να πω ότι είναι έτοιμο να βγει στο κοινό. Το πρώτο χέρι είναι μεγάλη καταπόνηση. Τα άλλα γίνονται πιο χαλαρά. Ταπεινά υποδεικνύω στους καινούριους συγγραφείς να έχουν πολύ υπομονή, να έχουν αυτοκριτική και ποτέ να μη θεωρούν ότι έχουν γράψει το αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι με το πρώτο πέρασμα του κειμένου τους. Γιατί αν με παγωμένο μάτι διαβάσουν το κείμενο μετά από λίγους μήνες, μπορεί να μην τους αρέσει και καθόλου και να το πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων. Θέλει το κείμενο να το ελέγχουμε πάντα με παγωμένη ματιά, για να είμαστε αντικειμενικοί και αυστηροί απέναντί του».
Όσον αφορά το από πού αντλεί τα θέμα των έργων της, τόνισε : «Από παντού. Έχω ετερόκλητες επιρροές. Τα τελευταία χρόνια μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές που έκανα στα ζητήματα του φύλου, νιώθω τη βαθειά ανάγκη μέσα από το λογοτεχνικό έργο να παρουσιάσω τη θέση της γυναίκας και τις παθογένειες απέναντι στη γυναίκα. Όμως υπάρχουν και βιβλία ακραιφνώς φαντασίας και έμπνευσης-μυθοπλασίας, όπως υπάρχουν και βιβλία που στηρίζονται σε ιστορική πληροφόρηση, έχω άλλωστε και μία καθαρή ιστορική τριλογία. Επομένως είναι ετερόκλητες οι αναφορές μου, όπως άλλωστε και τα διαβάσματά μου».
Αναφορικά με την ποίηση σημείωσε ότι «διαβάζω, αλλά δεν γράφω. Τη θεωρώ ένα πάρα πολύ δύσκολο είδος, που σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα. Θεωρώ ότι έχουμε καλές ποιητικές γραφές και στις μέρες μας. Δεν τολμώ ν’ αγγίξω αυτό το είδος. Θεωρώ ότι είμαι πολύ φλύαρη. Θέλω πολλές λέξεις, για να φτιάξω την εικόνα μου. Θαυμάζω τους ποιητές που με τόσο συμπυκνωμένο λόγο, κατορθώνουν να μας προσφέρουν τόσα πολλά».
Επίσης πληροφόρησε-με αφορμή σχετική ερώτηση- ότι της έχει προταθεί για ένα –δύο της βιβλία, να γίνουν τηλεοπτικές σειρές.
Σε ερώτηση για το αν έχει να δώσει η λογοτεχνία σε δύσκολους καιρούς, όπως της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, τόνισε : «Όχι μόνο μπορεί να δώσει, αλλά δίνει και θα δώσει πάρα πολλά και παρακάτω. Στην παρούσα φάση η λογοτεχνία υπήρξε παρηγοριά. Το απέδειξε η μεγάλη αύξηση των πωλήσεων των βιβλίων στη διάρκεια της καραντίνας. Οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός- γιατί η πανδημία είναι ιστορικό γεγονός που βιώνουμε- πάντοτε αποτελεί τροφή μεταγενέστερα για λογοτεχνική παραγωγή. Θα αποτελέσει μία μεγάλη δεξαμενή θεματική, που θα αναπτυχτεί και θα δώσει κατά την άποψη μου αριστουργήματα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο κόσμος επέστρεψε σε παλιότερα έργα που αναφέρονταν σε παρόμοιες καταστάσεις π.χ η Πανούκλα του Καμύ. Η λογοτεχνία είναι περισσότερο αγαπημένη στις αναγνώστριες στην Ελλάδα και είναι κάτι που με θλίβει. Θέλουμε περισσότερους άνδρες αναγνώστες. Και σ’ αυτό το ζήτημα παίζει ρόλο και η διαπαιδαγώγησή μας από την παιδική ηλικία, γιατί ορισμένοι γονείς έχουν ταυτίσει τη λογοτεχνία με τη μαλθακότητα και δεν τη θέλουν για τα’ αγόρια τους. Ας το προσέξουμε, είναι συναισθηματική καλλιέργεια η λογοτεχνία».
Απαντώντας σε ερώτηση για το τελευταίο της βιβλίο «Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο», σημείωσε : «Ο τίτλος αντικατοπτρίζει τη συζήτηση που έκανε η πρωταγωνίστρια, η Ζαχαρώ, με τη νοικάρισσά της που της άνοιξε την καρδιά της εν μέσω της καραντίνας το Μάρτιο του 2020 και της είπε την ιστορία της ζωής της μ’ ένα τσιγάρο μόνιμα αναμμένο «Σαντέ» και με το λικέρ τριαντάφυλλο, που, αφού το πρωτογεύτηκε, δεν το στερήθηκε ποτέ στη ζωή της».
Και στο τέλος ενημέρωσε ότι όλο αυτό το διάστημα «κρατώντας σε ένα συρταράκι τις σημειώσεις από διάφορα ερεθίσματα, φτιάχνοντας σκελετούς για νέα (3) μυθιστορήματα και αφού μεσολαβήσει μία περίοδος ξεκούρασης, θα αποφασίσω μετά το καλοκαίρι με ποιο θ’ ασχοληθώ παραπάνω».
