Χαιρετώ τους απανταχού της γης Μπαντερικούς. Μπορεί ο Αντόνιο να σίτεψε πια, αλλά όπως λέει και η παροιμία, ο γερο κόκκορας έχει το ζουμί.

Οπότε δεν χάσαμε, πήραμε το οτομοτρίς από το σταθμό της Βέροιας και βουρ για τον Αντόνιο, κατεβήκαμε συμπρωτεύουσα μεριά.

Και εκεί που περιμέναμε να τον δούμε με καμιά φουστανέλα, με κανά καριοφίλι, αντί του πολυβόλου που είχε στην τσάντα της κιθάρας του στο «Ντεσπεράντο» και καθάριζε τους κακούς Μεξικάνους, μας ήρθε με σορτσάκι.

Και ο Λευκός Πύργος έγινε Μαϊάμι. Και να οι φοίνικες μπροστά από τη ΛΑΦ και να τα «πόντιακ» με τα 2.000 άλογα.

Και εκεί που όλοι τρέξαμε για αυτόγραφο, μας σταματάει ένας σεκιουριτάς και μας λέει. «Δεν περνάει κανείς, μόνο οι κομπάρσοι που είναι της κλαδικής του ΠΑΣΟΚ».

Άντε τρεξίματα μετά, να ανεβάσουμε το prasinos_ilios στο app, να έχουμε διαπίστευση.

Και τσαααακ. πήγαμε δίπλα από τον Αντόνιο. Τι ρόλο είχαμε; Της γλάστρας ρε.

Πώς νομίζετε ότι στηρίζονταν ολόκληροι φοίνικες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης;

Ξέρετε πόσες γλάστρες ήμασταν; Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να παίξει καμιά σκηνή στον κάμπο με τα γελάδια ο Αντόνιο, έχοντας πάνω στο άλογό του τη Σάλμα Χάγιεκ, στα νιάτα της, εεεε;

Δύσκολο, μέσα στη ζέστη να βάλεις τομάρι βοδιού και να μουγκρίζεις. Αλλά είπαμε, τέχνη κάνουμε, θυσίες θέλει.

Μπορεί να ξεπέσαμε σε δεύτερης διαλογής έργα, αλλά ας όψεται η άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια.

Με τρεις και εξήντα την ώρα να βράζουμε στον ήλιο, την ώρα που ο Μπαντέρας την έβγαζε στη δροσιά της πισίνας, με τα πιπίνια δίπλα του, να προβάλλουν την...ελληνική ομορφιά, με έναν ψεύτικο κροκόδειλο να χτυπάει χαρωπά την ουρά του.

Ναι ρε, μέχρι και αλιγάτορας ντύθηκε για το καλό της τέχνης. Τι είναι μπροστά στο Μπαντέρας τα survivor και τα big brother ;