Στο έσχατο σημείο παρακμής η χώρα μας στα τελευταία, μνημονιακά της χρόνια. Η μια σφαλιάρα έρχεται πίσω από την άλλη, με τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση της πατρίδας μας να προσομοιάζει με τα χρόνια της καταστροφής, που ακολούθησαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μετά την πρώτη άλωση της Πόλης το 1204, από τους απόγονους των σημερινών δυτικών «συμμάχων» μας. Πόσο διαφορετικά ήταν τα χρόνια όμως την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Εξαιρετική η πρόσφατη παρουσίαση στη Νάουσα από την Αγγελική Κοτταρίδη : «Η κατάκτηση του κόσμου (σ.σ. από το Μέγα Αλέξανδρο) έγινε αναπόσπαστα με την κατάκτηση της γνώσης. Το εγχείρημα πέτυχε. 30.000 Πέρσες ήταν έτοιμοι να ενταχθούν στο στράτευμά του, αντικαθιστώντας τους παλαίμαχους Μακεδόνες του. Οι μικτοί γάμοι και οι εξελληνισμένοι ασιάτες και αφρικανοί οδήγησαν στους πολίτες της Οικουμένης. Τα παιδιά των μικτών γάμων γινόταν, δια της παιδείας, Έλληνες. Στην Αίγυπτο οι ελληνικά μορφωμένοι πλήρωναν λιγότερους φόρους. Η ελληνική ταυτότητα ήταν άκρως επιθυμητή για όλους τους λαούς. Το φιλοσοφικό ήθος της Μίεζας  φτάνει μέχρι τον  Ώξο, το  σημερινό Άι Χανούμ του Αφγανιστάν. παῖς ὢν κόσμιος γίνου,ἡβῶν ἐγκρατής,μέσος δίκαιος,πρεσβύτης εὔβουλος,,τελευτῶν ἄλυπος, αναφέρει σχετική στήλη. Ως παιδί γίνε ευγενικός, ως νέος εγκρατής, ως μεσήλικας δίκαιος, ως μεγάλος να δίνεις σωστές συμβουλές, όταν πεθάνεις να μην λυπηθείς».

Ευχές σύντομα ο ελληνισμός να λάμψει εκ νέου στον κόσμο και να πάψουν τα παιδιά να είναι αγενή, οι νέοι μη εγκρατείς, οι μεσήλικες άδικοι, οι μεγάλοι χωρίς σωστές συμβουλές και όσοι αναχωρούν από το μάταιο τούτο κόσμο, να λυπούνται, γιατί θα στερηθούν τα φθαρτά υλικά αγαθά!