Η πανδημία έχει καταστεί μία λέξη που βρίσκεται καθημερινά στα χείλη όλων μας. Αλλά συνάμα έρχεται να μας προειδοποιήσει για τη διαχείριση των δεινών που θα προέλθουν από τις αλλαγές στο κλίμα.
Αρκεί να αναλογιστούμε το αύριο, όταν, λόγω κλιματικής αλλαγής, φαινόμενα σαν και αυτό του καύσωνα, του πρώτου που περάσαμε μέσα σ' αυτό το καλοκαίρι και συνεχίζουμε να λουζόμαστε στον ιδρώτα από τις υψηλές θερμοκρασίες που αντιμετωπίζουμε τούτες τις ημέρες, πρόκειται να γίνουν η καθημερινότητά μας. Αλλά για σκεφτείτε καλύτερα για τι κατάσταση θα μιλούσαμε και θα βιώναμε βεβαίως, αν ο καύσωνας που μας έπληξε την προηγούμενη εβδομάδα, διαρκούσε περισσότερο και οι θερμοκρασίες ήταν υψηλότερες; Μα για μια απειλητική κατάσταση στη ζωή μας με οποιαδήποτε δραστηριότητα σε εξωτερικό χώρο που θα συνεπάγεται σωματική προσπάθεια – αγροτική εργασία, οικοδομικές εργασίες ή ακόμα και ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου, το οποίο θεωρούμε σαν...μία απολαυση. Οι δε παρατεταμένοι καύσωνες, η ξηρασία και ο πυρκαγιές εν προκειμένω θα επηρεάσουν την παραγωγή προϊόντων, παίρνοντας ως παράδειγμα την παραγωγή σιταριού, όπου φέτος ακόμα και σε περιοχές του νομού μας παρατηρείται μια μείωση της παραγωγής! Θεωρείται σίγουρο, άρα αναπόφευκτο, πως τις επόμενες δεκαετίες, ακραία κλιματικά φαινόμενα θα προκαλέσουν χάος στην κοινωνία και στην οικονομία, θα πυροδοτήσουν σπείρες υγειονομικών κρίσεων και θα διαλύσουν υποδομές.
Οι δε δαπάνες για την υγεία θα εκτιναχθούν, οι επενδύσεις σε υποδομές θα χρειαστεί να απαιτήσουν – σε παγκόσμια κλίμακα – τρισεκατομμύρια ευρώ, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης θα βρεθούν σε αποδιοργάνωση, οι δαπάνες για τη διαχείριση των μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών θα εκτιναχθούν και η ζήτηση για ενέργεια, για νερό, για καθαρό αέρα σαφώς και θα αυξηθεί. Οπότε, το ποιός και πόσο θα πληρώσει και το τι θα απογίνουν εκείνοι που αδυνατούν να πληρώσουν, σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν θα έχει τη μορφή ερωτήματος για τους πολιτικούς επιστήμονες, αλλά θα είναι η πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που τρομάζει πολύ περισσότερο ακόμα, αναλογιζόμενοι, ότι οι υψηλότερες θερμοκρασίες σε συνδυασμό με την υγρασία, ευνοούν τις ασθένειες που μεταδίδονται από κουνούπια, τσιμπούρια, μύγες και ψύλλους. Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετιες, δεκάδες παλιές και νέες μολυσματικές ασθένειες έχον εμφανισθεί ή έχουν αρχίσει να απειλούν νέες περιοχές. Ζικα, Ebola, χολέρα, βουβωνική πανώλη, δάγκειος πυρετός. Μάλιστα, ο δάγκειος πυρετός μολύνει σήμερα 96 εκατομμύρια ανθρώπους καθε χρόνο και σκοτώνει 90.000 από αυτούς. Η Ευρώπη μπορεί σύντομα να τον αντιμετωπίσει. Και εδώ θα πρέπει να αναλογισθούμε τι σημαίνει να έχεις ένα δημόσιο σύστημα υγείας πλήρες χρηματοδοτούμενο κι όχι να παρουσιάζονται ως.. η καλύτερη λύση τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον καιρό της πανδημίας. Αλλά συγχρόνως και η επισήμανση πως μέχρι το 2030, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού είτε δεν θα έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, είτε δεν θα είναι σε θέση να τις αντέξει οικονομικά.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, καύσωνας και πανδημία χτυπούν «καμπανάκι» για το αύριο και θέτουν την ανάγκη για την εκπόνηση πολιτικών με συλλογικό χαρακτήρα, εναντια στο δόγμα του ατομισμού.
του Παύλου Χρ. Τουτουντζίδη
