Δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινήθηκα και άρχισα να ψάχνω την αφίσα του Ανδρέα με το σύνθημα «Το ΠΑΣΟΚ μπορεί και θέλει να φέρει την Αλλαγή» για τις θέσεις του Κινήματος-Ένα είν’ το Κίνημα, στην υγεία.
Διότι εμείς ρε, οπαδοί της «επάρατης» και των «κυρκοφλωράκηδων», στήσαμε το ΕΣΥ με το Γιώργο Γεννηματά.
Εμείς τα χτίζαμε, εσείς τα γκρεμίζατε, για να χτυπήσετε τον Ανδρέα. Όχι το Λοβέρδο ρε, τον ιμιτασιόν. Τον ορίτζιναλ, τον Παπανδρέου.
Και έτσι ήρθε το «ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία». Και περάσαμε χρόνια άψογα. Τι εμβόλια και χαζά. Με το ΠΑΣΟΚ χτυπούσαμε εκατό αντιβιώσεις και τα λοιπά συμπράγκαλα, που έγραφαν στα βιβλιάριά μας οι σύντροφοι και ήμασταν ντερέκια.
Το βιάγκρα δεν είχε βγει ακόμη, αλλά κάτι κάναμε, παίρνοντας τηλέφωνο στο «μάγο» Θωμαδάκη της Μιμής, και μας έδινε τα βότανα που έπαιρνε ο Ανδρέας, για να την κάνει τη Δήμητρα-πύραυλο (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, γιατί η Μιμή ήταν μια θεατρίνα, μα μια θεατρίνα)!
Θέλαμε χρήματα για διακοπές. Τσακ ένα τηλέφωνο στην κλαδική των ξενοδόχων και κλίναμε σουίτα στο Ελούντα Μπιτς, φουλ σεζόν, με ένα χιλιάρικο, δραχμές λέμε, την ημέρα. Όλα πληρωμένα, έτσι;
Εκ μέρους του Άκη, λέγαμε και καθαρίζαμε.
Θέλαμε να υπηρετήσουμε στρατό κοντά στο σπίτι της. Ειδική σκοπιά στη γειτονιά μας όριζε ο Στρατηγός, ο Αντώνης Δροσογιάννης.
Θέλαμε χρήμα στο φουλ από τα ροδάκινα. Πηγαίναμε εξήντα έξι φορές το ίδιο φορτίο στην πλάστιγγα και σε μια μέρα, περνούσαμε από τις Ενώσεις, για να εισπράξουμε «πετσετάκια», κοινώς πεντοχίλιαρα, δραχμές λέμε.
Τότε ρε, έπαιρνες το Μάλμπορο με 250 δραχμές. Και η σαμπάνια στα κορίτσια που έκαναν κονσομασιόν, ένα τάλιρο, χιλιάρικα, δραχμές μιλάμε, η κούτα.
Πιάτα στα μπουζούκια. Μια χήνα, δραχμές λέμε, το «δεμάτι».
Αυτές ήταν εποχές. Ούτε ιούς είχαμε, ούτε πανδημίες. Τίγκα στο πεντοχίλιαρο, το δανεικό από τις τράπεζες, ψώνια, αμαξάρες, εξοχικά Χαλκιδική. Τι έγινε ρε και χάσαμε την κυβέρνηση;
Τι έγινε τελικά. Με αυτή την απορία θα μείνουμε οι απανταχού της γης σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ. Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Αν ξαναβγεί η Φώφη, φυσικά.
Διότι εμείς είμεθα και λίγο φιλοβασιλικοί και το Γερουλάνο θα γουστάραμε για πρόεδρο. Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε.
