Συναρακίτες και συναρακίτισσες, εμπρός στο δρόμο του αγώνα, που χάραξε ο Φιντέλ. Ετοιμαστείτε για Κούβα. Όχι για διακοπές με το Μουζενίδη ρε. Πάει, έπεσε ολόκληρος κολοσσός, λόγω του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Πάμε Κούβα, για να προασπίσουμε το σοσιαλισμό του Φιντέλ, του Ραούλ και των άλλων συντρόφων. Εννοείται ότι σοσιαλισμό θα υπεράσπιζε με πάθος και ο μακαρίτης ο γερουσιαστής Μακάρθυ, που άκουγε για κομμουνισμό και έβγαζε σπυράκια στο δεξί του, το αυτί!
Διότι, όπως και να το κάνουμε, σοσιαλισμός για την ηγεσία είναι το όνειρο κάθε δεξιού ανέργου, παλιού δαπίτη, που τυλίγει σουβλάκια με το πτυχίο του και κάθε επαγγελματία που ψηφίζει παραδοσιακά Νου Δου, για να μην του πάρουν το σπίτι οι κομμουνιστές.
Τώρα, αν του το πήραν τα μνημόνια και τα ξένα founds, που πούλησαν το δάνειο του για ένα κομμάτι φουαγκρά οι τράπεζες, που ο ίδιος της αναχρηματοδότησε, για να μη χρεοκοπήσουν, καμιά...666 φορές, είναι άλλο θέμα.
Εμείς γερά και Κώτσο βασιλιά.
Επιστροφή λοιπόν στο σοσιαλιστικό παράδεισο του Φιντέλ. Στην κρέμα την περνούσε ο αρχηγός. Γκόμενες τρελές, ξανθιές, μελαχρινές και καλλονές, μπέρμπον εκατό χρονών από το Κεντάκι, πουράκλες τρία μέτρα Κοχίμπα, κάτι χαβιάρια από την Κασπία, δώρα του Χρουτσώφ και του Μπρέζνιεφ, κάτι φιλετάρες με σος Μαδέρα, κάτι μάνγκο.
Αυτός είναι ο επίγειος παράδεισος, που υποσχέθηκε ο Μαρξ στο προλεταριάτο.
Βέβαια έχει ένα δίκαιο ο Κάρολος, ο Λένιν και ο Στάλιν. Δεν είπαν για ποιον θα είναι ο παράδεισος.
Διότι δεν μπορεί ρε σύντροφοι, η πλέμπα της Σιβηρίας να έχει τη ντάτσα του Ιωσήφ Τζουγκασβίλι, του Νικήτα Χρουτσώφ και του Λεονίντ Μπρέζνιεφ.
Ούτε τις αμαξάρες, ούτε τις ουισκάρες, ούτε και τις δίμετρες Ουκρανίδες.
Χαζός ήταν ο Τοντόρ Ζίφκοβ, ο Τίτο, ο Εμβέρ Χότζα, να βάλουν σε πειρασμό το προλεταριάτο τους; Να τους έμπαινε η ιδέα να φάνε και αυτοί χαβιάρι μπελούγκα και να πιουν όχι φτηνή βότκα, αλλά blue label του Γιαννάκη του περιπατητή.
Έτσι προχώρησε ο σοσιαλισμός για καμιά 70αρια χρόνια, αλλά μετά καθάρισαν τον Τσαουσέσκου οι Ρουμάνοι, έστειλαν για βουρστ το Χόνεκερ οι Ανατολικογερμανοί και ήρθε και ο Βαλέσα στην Πολωνία, που έκανε μια χαψιά το Γιαρουζέλσκι.
Ξεχνιούνται αυτά ρε; Μόνο που μας ξαναήρθε ανατολικογερμανίδα, η Ανγκέλα η Μέρκελ, παλιό στέλεχος της Στάζι, που φακέλωνε μέχρι και τον ψύλλο, αν ρουφά καθημερινώς αίμα αντιφρονούντων, και μας μπαστακώθηκε στο θρόνο του καπιταλισμού της Ευρώπης.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε, δεν απόμεινε κανένας πια λάτρης του υπαρκτού, για τους προύχοντες του, σοσιαλισμού. Ούτε για δείγμα σε Βουλγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Λιθουανία. Τους μιλάς για κομμουνισμό και σε κυνηγάν, όπως οι ψεκασμένοι τους εμβολιασμένους.
Για αυτό ρε, εμείς δεν αλλάζουμε ιδεολογία. Εκεί θα μείνουμε, αστοί άνεργοι, να πάμε για μπάνιο στον Κορινό, παρά στον Περισσό.
Διότι, έχουμε και μια φλέβα παπανδρεϊκή, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε!
