Στιγμές μνήμης και θύμησης … ζήσαμε το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο, μέσα από την παρουσίαση του οικογενειακού βιβλίου – λευκώματος της Μικρασιατικής οικογένειας Αναστασιάδη. Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο Μανώλης Ξυνάδας, Διδάκτωρ Ιστορίας και μέλος της Εταιρίας Μελετών και Ιστορίας Πολιτισμού και η Όλγα Αναστασιάδου, που είχε την επιμέλεια, ως γόνος της οικογένειας.
Η οικογένεια Αναστασιάδη ήταν μεταξύ των προσφυγικών πληθυσμών, που φτάνουν στην Ελλάδα το 1923, μετά την υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, έχοντας ζήσει τον κατατρεγμό, τους διωγμούς, την καταστροφή και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Τη δημιουργικότητα αλλά και την προσαρμοστικότητα της εκάστοτε οικογένειας, που ξεκινάει το ταξίδι της από τα βάθη της Μικράς Ασίας, για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη, περιέγραψε ο κ. Ξυνάδας, κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, όταν μέσα από πολλές αντιξοότητες που συνάντησε στη μετεγκατάστασή της, όπως και χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες, μεγαλούργησε.
Δημιούργησε μία υγιή επιχείρηση παραγωγής υφασμάτων με την επωνυμία ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΘΝΙΚΟΝ Γ.Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ με την κρατική αποζημίωση που έλαβε και συντήρησε τις οικογένειες των συνεταίρων για πολλά χρόνια. Σταμάτησε τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια της Κατοχής και συνέχισε μετά το 1945. Λειτούργησε μέχρι το 1982, όπου και ολοκλήρωσε τον κύκλο της λειτουργίας του.
Ο κ. Ξυνάδας έκλεισε την ομιλία του με ένα απόσπασμα του πεζογράφου Μικρασιάτη Φώτη Κόντογλου για τους πρόσφυγες και την προσφυγιά: «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός κι αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία....», συγκινώντας το κοινό. Επίκαιρος, άλλωστε όσο ποτέ, καθώς το προσφυγικό ζήτημα ταλανίζει ακόμη και σήμερα όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά ολόκληρη την υφήλιο.
Η Όλγα Αναστασιάδου στη συνέχεια... έδωσε στο κοινό μία εικόνα για αυτό που βίωσαν οι γονείς και οι παππούδες της μέσα από τις μαρτυρίες τους, όπως τόνισε χαρακτηριστικά : «Όταν έλεγαν πατρίδα, αναφερόταν πάντα στη Μικρά Ασία και εκεί συνειδητοποίησα ότι για τους πρόσφυγες εκεί ήταν πάντα η πατρίδα τους» και ...μοιράστηκε με το κοινό βιώματα και πολύ προσωπικές τους στιγμές μέσα από φωτογραφικό αρχείο και κειμήλια της οικογένειας.
Ενώ η Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Τασούλα Παυλίδου, που προλόγισε το βιβλίο, παρότρυνε το βιβλίο της Όλγας Αναστασιάδου να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Όπως είπε : «Να καταγράφουμε όλα τα ακούσματα και ό,τι γνωρίζει ο καθένας για την οικογένειά του, γιατί τα γραπτά είναι αυτά που μένουν. Είναι ένας φόρος τιμής για τις προηγούμενες γενιές, αλλά και παρακαταθήκη για τις επόμενες, γιατί όλοι οφείλουμε την καταγωγή μας σε προηγούμενους ανθρώπους».
Μετά το τέλος των ομιλιών είχαμε τη χαρά να ακούσουμε παραδοσιακά μικρασιάτικα τραγούδια από τη χορωδία του Συλλόγου.
Την εκδήλωση διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία ο Σύλλογος Μικρασιατών Ν. Ημαθίας και η ΕΜΙΠΗ.
Ε.Β.
