Τι κακό είναι αυτό που μας βρήκε, αδέρφια, στην Ελλαδίτσα μας;

Δεν μας φτάνουν οι φωτιές και οι πανδημίες, έχουμε και τους χωρισμούς τώρα.

Άντε χώρισε η Δέσποινα και ο Ντέμης. Χτυπήσαμε ένα μπουκάλι ουίσκι από τα Lidl, κάτι παλιότυρα μουχλιασμένα, βάλαμε και στο γιου τιού μπι το «καρδιά μου στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον άσσο και έτσι θέλησα να σου εκφράσω πως τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ», μετά από καμιά βδομάδα στανιάραμε, ας είναι καλά και τα xanax του συντρόφου Μπουρλά από τη Pfizer.

Μας ήρθε καπάκι και το άλλο λατρεμένο ζευγάρι, που «υπάρχουν και ας βαδίζουν δρόμους χωριστούς». Πάει και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με τη Ζέτα Μακρυπούλια. Τους κλάψαμε κι αυτούς, όπως κλάψαμε το χωρισμό του Βοσκόπουλου από τη Λάσκαρη και του Καζαντζίδη από την Μαρινέλα.

Καπάκι ρε και ο Κατσούλης με την Καραβάτου. Την έκανε ο Κρατερός, όχι μόνο από τη «φωλιά των Κου Κου», αλλά και από τη φωλιά της Κατερίνας, άδοντας το «θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί, για μια μονάχα θηλυκιά να κελαϊδάω.

Πού να συνέλθουμε ρεεεε; Τέτοια κλάμα έχουμε να ρίξουμε από το χωρισμό του Κωστόπουλου με τη Μπαλατσινού. Πού δεν πρόλαβε πολύ τη ζωή της ζωντοχήρας, αφού πήρε δυο μέτρα παλικάρι, το Βασιλάκη τον Κικίλια-Καΐλα, αφήνοντας τον Πετράν στην εργένικη ζωή.

Τέτοια χωρισμοκαψούρα και να μην είναι ανοικτά για «ψεκασμένους» τα μπουζούκια, να μπούμε μέσα να τα κάνουμε λίμπα, με σαμπάνιες, λουλουδικό και τα σχετικά;

Να ρίξουμε και καμιά στροφή, παραγγελιά βαριά και ασήκωτη «με βρήκε πάλι χάραμα, πέντε στο παρακάτι, κι αν ήπια δεν ξεδίψασα, δεν με χωράει το κρεβάτι» που είπε ο Μάκης ο Χριστοδουλόπουλος, ο νταλκαδιάρης, να γίνει τζερτζελές στην πίστα.

Θα μου πείτε σύντροφοι, αυτά γινόταν μόνο επί Ανδρέα. Και θα έχετε δίκαιο.

Για αυτό τώρα τρώμε ψάρια με τα μάτια. Κούλη δεν θέλατε και Αλέκση; Θα υποφέρετε ρε καψούρες μουυυυυ.