Τι σου είναι τελικά αυτός ο πολιτισμός, ρε σύντροφοι. Θα τον φάει η Πχιότητα, που έλεγε και ο Σημίτης.

Διότι μέχρι τώρα, τα video εκδηλώσεων κατευθείαν από τη «Σκάλα του Μιλάνου-Μακροχώρι», μετατρέπονται σε έργα καλλιτεχνίας. Κάτι σαν την κοπτοραπτική που μάθαιναν παλιά στα Κέντρα Εργαζομένου Κοριτσιού.

Μας λείπει φυσικά ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι, αλλά το «mama Roma» μπορούμε να το σκηνοθετήσουμε ως mama pitsa.

Να έχει και ουσία η δουλειά, ρε amico. Καλή η ποιότητα, αλλά να έχει και το κάτι τι της.

Προτίμηση να είναι απλή η pitsa, γιατί κινδυνεύουμε να λερωθούμε από τον ενθουσιασμό μας, αν έχει μέσα τίγκα ντομάτα.

Στο φινάλε, μπορεί σκηνοθέτη της φήμης του Παζολίνι, του Αγγελόπουλου και του Λάνθιμου να μην μπορούμε να πληρώσουμε, αλλά θα μας μείνει η pitsa.

Να, κάτι τέτοια έκανε ο Παναγιωτόπουλος στον πρόεδρο, ένας είναι ο πρόεδρος και Λεβέντης μιλάμε, και έμεινε στην απέξω.

Διότι στην pitsa που του σέρβιρε, δεν χρησιμοποίησε αγνά υλικά από τον κήπο του κολλητού του, τα οποία θα μπορούσε να τα πάρει στο τζαμπέ, αλλά ήθελε μεγαλεία από πολυεθνικές παραγωγές, μιλάμε. Κάπως έτσι πλήρωσε την πίτσα 1.000 αργύρια και τον έστειλε ο Κυριακού από τον ANT1.

Βέβαια, μετά προέκυψε η Μενεγάκη, που με τόση χάρη μαγείρευε φρέσκους λούτσους και μάλιστα με σκηνοθεσία για όσκαρ και πεντακάμερο.

Με αυτά και με τα άλλα, δυστυχώς αποδεικνύεται ότι στον πολιτισμό δεν χρειάζονται μεταξωτά βρακιά, αλλά επιδέξιοι γλουτοί.