Τηλεφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα», με τον Αλέκο Χατζηκώστα, έδωσε ο εκπαιδευτικός αναλυτής Χρήστος Κάτσικας, τη Δευτέρα 30/8/2021. Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τα φετινά αποτελέσματα των εξετάσεων για τα ΑΕΙ, τόνισε : «Για πρώτη φορά φέτος μεταπολιτευτικά, τόσο μεγάλο ποσοστό παιδιών δεν βρήκε θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 40.000 υποψήφιοι, δηλαδή τα 2/3 των υποψηφίων, έμεινα εκτός Γ/θμιας εκπαίδευσης και περίπου 17.000 θέσεις εισακτέων σε πανεπιστήμια έμειναν κενές. Αυτό είναι το πρώτο σχόλιο. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο. Είναι οι συνέπιες αυτής της ιστορίας, που είναι τραγικές. Την ίδια ώρα που ένας υποψήφιος μένει έξω από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, γιατί έγραψε7.000 ή 8.000 μόρια, την ίδια ώρα, εάν έχει τις αντίστοιχες χιλιάδες ευρώ, μπορεί να βρει οποιαδήποτε θέση σε ένα ιδιωτικό κολέγιο. Που σημαίνει ότι την ίδια ώρα που γίνονται περικοπές στη δημόσια εκπαίδευση, ανοίγει ο δρόμος και πριμοδοτείται η λεγόμενη ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτές οι 17.000 θέσεις που έμειναν κενές, συμπυκνώνονται κυρίως σε μια σειρά περιφερειακά πανεπιστήμια, που ουσιαστικά το επόμενο χρονικό διάστημα θα κληθούν από το υπουργείο Παιδείας είτε να βάλουν λουκέτο, είτε να συγχωνευτούν τα τμήματα με άλλα τμήματα, είτε για άλλα πανεπιστήμια ολόκληρα να υπάρχει ερωτηματικό για την τύχη τους. Αναφέρομαι σε δεκάδες σχολές, που, ενώ έδιναν 100 και 150 θέσεις εισακτέων, φέτος θα έχουν λιγότερες από όσους έχει μία σχολική τάξη (Τμήμα) γυμνασίου ή λυκείου. Με αποτέλεσμα να είναι φανερό ότι αυτά τα τμήματα δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν. Και έτσι να δρομολογηθεί ο σχεδιασμό που έχει το υπουργείο Παιδείας, να περικόψει τη δημόσια εκπαίδευση περίπου κατά το 1/3 των σχολών και των τμημάτων».

Σε σχέση με τις δηλώσεις της κας Κεραμέως ότι «οι νέοι μας δεν εγκλωβίζονται πλέον στα πανεπιστήμια», σχολίασε : «Ήταν μία προκλητικότατη δήλωση της υπουργού Παιδείας. Υπάρχουν δύο ζητήματα. Λέει ότι «γλυτώσαμε τους υποψήφιους από το να εγκλωβιστούν στα ΑΕΙ», μόνο που τα παιδιά της ελίτ των οικονομικά ισχυρών, όχι δεν φαντάζονται ότι θα μείνουν έξω από τα πανεπιστήμια, αλλά επιλέγουν και πανεπιστημιακές σπουδές συνήθως ιδιωτικού επιπέδου έξω από τη χώρα. Είναι ακόμη τραγικό να λέει κανείς ότι τα λεγόμενα δημόσια ΙΕΚ ή τα  ιδιωτικά ΙΕΚ μπορούν να εξασφαλίσουν ένα επάγγελμα ή μία διέξοδο επαγγελματική σ’ αυτούς που τ’ ακολουθούν. Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα ΙΕΚ τα τελευταία πολλά χρόνια ουσιαστικά είναι ένα καταφύγιο για όσους δεν μπόρεσαν να μπουν στο πανεπιστήμιο και θέλουν να πάρουν αναβολή από το στρατό ή θέλουν να αναβάλουν το βάσανο της ανεργίας λίγο αργότερα. Η κυρίας υπουργός δεν εκφράζει τίποτε άλλο, παρά μία εξόχως ταξική θέση, που λέει ότι αυτοί που έχουν  και μπορούν, θα σπουδάζουν – δηλαδή τα στρώματα που οικονομικά είναι εύρωστα- ενώ αυτοί που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα, θα πρέπει να κοιτάξουν αλλού την τύχη τους, έτσι ώστε να συνταιριάσει η οικονομική με την εκπαιδευτική τους θέση, γιατί «παραγίναμε λέει στην Ελλάδα να θέλει ο καθένας να σπουδάζει στο πανεπιστήμιο».

Σε σχέση με τη συνολικά ακολουθούμενη πολιτική στα ζητήματα της εκπαίδευσης, υπογράμμισε : «Ας κάνουμε αρχικά μία διαπίστωση. Δεν υπάρχει άλλη περίοδος χρονική στην εκπαιδευτική ιστορία των τελευταίων πολλών χρόνων, που να μην έχουμε μία διασπορά μαζί με τον ιό της πανδημίας αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων . Το υπουργείο Παιδείας βρήκε την ευκαιρία, μαζί με τον εγκλωβισμό του κόσμου να μείνει σπίτι του, να περάσει μία σειρά από νομοθετήματα, τα οποία σε άλλη περίοδο ούτε καν θα μπορούσε να τα ονειρευτεί ότι θα μπορούσε να τα περάσει. Να θυμίσω ότι πέρασε τη νομιμοποίηση των λεγόμενων κολεγίων, σύμφωνα με το οποίο, όποιος έχει να πληρώσει ένα τρίχρονο κολέγιο, είναι το ίδιο με τις σπουδές που θα έκανε 4-5 χρόνια στο δημόσιο ΑΕΙ και που είχε μπει με εξετάσεις. Πέρασε τα 27 παιδιά και πάνω μέσα στο τμήμα. Άλλαξε- εξαφάνισε μαθήματα και ειδικότητες μέσα στο ελληνικό σχολείο, όπως την Κοινωνιολογία και την Τέχνη. Έβαλε ηλεκτρονικές εκλογές στο χώρο της εκπαίδευσης. Προσπάθησε να επιβάλει την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, που πίσω απ’ αυτό δεν κρύβεται καμία αναβάθμιση του σχολείου, αλλά κρύβεται ουσιαστικά η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού και του μαθητικού πληθυσμού. Έφτιαξε ένα λύκειο αριστοκρατικό. Να θυμίσω ότι το λύκειο που φτιάχνει βήμα-βήμα η κυβέρνηση, ουσιαστικά λέει στο μαθητή  ότι, αν δεν μπορείς να τα βρεις με πανελλαδικού τύπου εξετάσεις μέσα σε όλες τις τάξεις του λυκείου με τράπεζα θεμάτων, αν δεν μπορείς να έχεις βοήθεια στο σπίτι, φροντιστήρια κλπ, τότε μην τολμήσεις να έλθεις στο λύκειο, γιατί θα κοπείς, θα εξοστρακιστείς από τις πρώτες τάξεις του λυκείου. Έχει φτιάξει ένα σχολείο αριστοκρατικό και με τους νέους νόμους για την αξιολόγηση και την αυτονομία του σχολείου, ουσιαστικά φτιάχνει ένα σχολείο σαν να είναι στρατώνας. Όπου ένας όχι διευθυντής, αλλά αξιωματικός λόχου κάνει ότι θέλει μέσα στο σχολείο και παράλληλα οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται από το εάν έχουν τη δυνατότητα να φέρουν πόρους μέσα στη σχολική μονάδα. Να φέρουν δηλαδή χρήματα, για να συμπληρώσουν έξω από τον κρατικό προϋπολογισμό. Παράλληλα οφείλουμε να πούμε ότι στις 13/9, που θ’ ανοίξει το σχολείο, η διαφορά από πέρσι είναι ότι φέτος δεν θα μοιραστούν τα τραγικά παγουρίνο στους μαθητές. Κατά τ’ άλλα, θα έχουμε μεγάλα τμήματα, που είναι υπεύθυνα, όταν υπάρχει συνωστισμός της υπερμετάδοσης του ιού. Θα έχουμε πάλι τα φαινόμενα της τηλεκπαίδευσης, όπου τα τμήματα θα κλείνουμε, γνωρίζοντας ότι μέσω αυτής μόνο γνώση δεν παρέχεται στους μαθητές».

Σε ερώτηση για το ποια είναι η διέξοδος, τόνισε : «Η μόνη διέξοδος σε αυτή την κατάσταση δεν είναι να γκρινιάξουμε ή να διαπιστώσουμε και να κάνουμε τις σωστές προτάσεις στο υπουργείο Παιδείας. Η κυβέρνηση έχει ένα σχεδιασμό και οφείλουν να έχουν το δικό τους σχεδιασμό, που θα είναι ανάλογος με τα δικά τους συμφέροντα η μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών, που είναι το 50% του ελληνικού πληθυσμού. Εάν όλοι οι παραπάνω που έχουν κοινά συμφέροντα, που θέλουν να μορφώνονται και να βρίσκουν μία δουλειά, ενωθούν, προβάλλοντας βασικά αιτήματα, να λειτουργήσει το σχολείο, να μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα, ότι κάθε νέος πρέπει να βρίσκει δουλειά και να μη φεύγει στο εξωτερικό, εάν ενωθούν δηλαδή σε βασικά ζητήματα, τότε καμία κυβέρνηση, κανένα υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να τους σταματήσει. Άρα το βασικό καθήκον που βγαίνει αβίαστα απ’ όλη την ιστορία, δεν είναι τίποτε άλλο από την πανεκπαιδευτική ενότητα, το πανεκπαιδευτικό μέτωπο όλων αυτών, που αναπνέουν την κιμωλία μέσα στην τάξη ενάντια στα σχέδια που αποδομούν το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου και οδηγούν ένα μεγάλο μέρος των μαθητών από τα αδύνατα οικονομικά τμήματα του πληθυσμού στον Καιάδα. Αυτή είναι η μοναδική άμυνα και η μοναδική επίθεση, που πρέπει να γίνει. Ο κόσμος έχει καταλάβει γενικά και ιδιαίτερα με το ζήτημα της ανακοίνωσης των βάσεων-την ίδια ώρα που κόβονταν μαθητές, ο πρωθυπουργός της χώρας συνόδευε το παιδί του να εγγραφεί σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ με 80.000 δολάρια δίδακτρα το χρόνο- τι σημαίνει αντίληψη για τα πράγματα για τους φτωχούς και τι σημαίνει για την ελίτ. Τελικά χρειάζονται να γίνουν όλα εκείνα, ώστε να εμποδιστεί η σκοταδιστική πλημμυρίδα ενάντια στο δημόσιο σχολείο».