breaking news Νέο

Η Ελλάδα αποχαιρετά τον Μίκη Θεοδωράκη – Η ζωή και το έργο του μεγάλου συνθέτη

Η Ελλάδα αποχαιρετά τον Μίκη Θεοδωράκη – Η ζωή και το έργο του μεγάλου συνθέτη

Κύμα συγκίνησης σκόρπισε στο πανελλήνιο η είδηση του θανάτου του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, ενός ανθρώπου – σύμβολο του σύγχρονου ελληνισμού.

Σύσσωμοι ο πολιτικός και καλλιτεχνικός κόσμος μαζί με χιλιάδες πολίτες έσπευσαν να στείλουν μηνύματα αποθέωσης του σπουδαίου συνθέτη και αγωνιστή.

Η είδηση του θανάτου του έκανε των γύρο των διεθνών μέσων που έκαναν λόγο για μια απώλεια που ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας, μιας και ο Θεοδωράκης αποτελούσε μία παγκόσμια προσωπικότητα με πλήθος διακρίσεων.

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει όλων των ειδών μουσικής, από όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα και χορωδιακή εκκλησιαστική, έως μουσική για αρχαίο δράμα, θέατρο, κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι και μετασυμφωνικά έργα. Το έργο του μπορεί να διακριθεί σε τρεις κύριες περιόδους: Στην πρώτη περίοδο (1937-1960) συνθέτει έργα συμφωνικά και μουσικής δωματίου σύμφωνα με δυτικοευρωπαϊκές μορφές και σύγχρονες τεχνικές, στη δεύτερη περίοδο (1960-1980) επιχειρεί σύζευξη της συμφωνικής ορχήστρας με λαϊκά όργανα και δημιουργεί νέες φόρμες με βάση τη φωνή, ενώ από το 1981 επιστρέφει στις συμφωνικές μορφές και ασχολείται με την όπερα.

 

Το πλούσιο βιογραφικό του

Ο Μίκης (Μιχαήλ) Θεοδωράκης γεννήθηκε το 1925 στη Χίο και σπούδασε μουσική στην Αθήνα και το Παρίσι.

Κορυφαίος μουσικοσυνθέτης με δραστηριότητα τόσο στον χώρο της λαϊκής, όσο και της έντεχνης μουσικής. Μελοποίησε στίχους μερικών από τους μεγαλύτερους ποιητές της Ελλάδας, όπως ο Αγγελος Σικελιανός, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο Μανόλης Αναγνωστάκης, καθώς και ποιήματα των Πάμπλο Νερούδα, Λόρκα και Μπερναρντ Μπίαμ.

Τα πρώτα του μουσικά ακούσματα ήταν οι ψαλμωδίες της ορθόδοξης εκκλησίας, στις οποίες έπαιρνε μέρος σαν ψάλτης. Το 1937, άρχισε να παίρνει μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Πατρών και το 1943 σπούδασε αρμονία και θεωρία στο Ωδείο Αθηνών.

Το 1943, εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και το 1944, έγινε γραμματέας εκπολιτισμού. Τον ίδιο χρόνο εντάχθηκε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ Αθηνών και έλαβε μέρος σε μάχες κατά των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, καθώς και στα Δεκεμβριανά.

Το 1945, συνελήφθη για πρώτη φορά.

Το 1946, ίδρυσε το ”Σωματείο Νέων Ελλήνων Μουσικών”.

Το 1947, εξορίστηκε στην Ικαρία και το 1948 μεταφέρθηκε στη Μακρόνησο, από την οποία απολύθηκε τον Αύγουστοτου 1949.

Εξαιτίας της πολιτικής του δράσης και των διώξεων, που υπέστη, καθυστέρησε να πάρει το δίπλωμά του (1950) από το Ωδείο στην αρμονία, την αντίστιξη και τη φούγκα.

Από το 1954 έως το 1957, σπούδασε στο παρισινό Ωδείο με υποτροφία και συνέθεσε τρεις μουσικές μπαλέτου “Αντιγόνη”, “Οι Εραστές του Teruel” και “I, o feu auv Poudres”, που γνώρισαν επιτυχία στο Παρίσι και το Λονδίνο με επιτυχία, ενώ την ίδια περίοδο συνέθεσε και το έργο “Οιδίπους Τύραννος”.

Το 1957, η “Πρώτη Συμφωνία για πιάνο και ορχήστρα”, έλαβε το χρυσό μετάλλιο στο Φεστιβάλ της Μόσχας.

Ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (1963), της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος (1964-67), συνελήφθη πάλι το 1963, επειδή έλαβε μέρος στη 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης και ενώ ήταν ήδη γνωστός ως συνθέτης και μάλιστα με μεγάλη δημοτικότητα.

Το 1964, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής της ΕΔΑ στη Β’ εκλογική περιφέρεια Πειραιά.

Το 1965, εξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ.

Το 1967, η δικτατορία των συνταγματαρχών απαγόρευσε την εκτέλεση, πώληση καθώς και την ακρόαση των τραγουδιών του. Την ίδια χρονιά ήταν ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης ”Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο” (ΠΑΜ) και λόγω της δράσης του συνελήφθη, δικάστηκε από στρατοδικείο, φυλακίστηκε και στη συνέχεια εξορίστηκε. Το 1970, κάτω από τις πιέσεις της διεθνούς κοινής γνώμης, καθώς και πολλών προσωπικοτήτων και με την μεσολάβηση του Ζαν Ζακ Σρεβάν Σρεμπέρ, η δικτατορία τον άφησε να φύγει στο Παρίσι. Το ίδιο έτος έγινε πρόεδρος του ΠΑΜ και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ εσ. Από την απελευθέρωσή του και μέχρι την πτώση της δικτατορίας τον Αύγουστο του 1974, έδινε συναυλίες σε όλο τον κόσμο προπαγανδίζοντας την αντίσταση του ελληνικού λαού και ζητώντας την πτώση της δικτατορίας.

Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα τα τραγούδια του ακούγονταν παράνομα και έγιναν σύμβολο αντίστασης.

Το 1972, ίδρυσε την πολιτική κίνηση ”Νέα Ελληνική Αριστερά” και ήταν συνιδρυτής του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης. Το 1975, επανεξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ.

Το 1978, συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ.

Το 1979, ήταν ιδρυτικό μέλος της Κίνησης για την Ενότητα της Αριστεράς (ΚΕΑ).

Επίσης ήταν ιδρυτικό μέλος (1987) της Ελληνοτουρκικής Επιτροπής Φιλίας. Το 1989, έγραψε τον πρόλογο στην βιογραφία του τότε αρχηγού της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη, ο πρώτος τόμος της οποίας κυκλοφόρησε πριν από τις εκλογές του Ιουνίου. Μαζί με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Απρίλιος 1989), η οποία απονέμει τα βραβεία ”Φελίξ”.

Στις 16 Οκτωβρίου 1989, συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας της οποίας ήταν υποψήφιος στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου. Υπήρξε ο μοναδικός πρώην βουλευτής του ΚΚΕ που εκτέθηκε με τη συντηρητική παράταξη και όπως δήλωσε στο Τύπο στρατεύτηκε με τη ΝΔ η οποία είναι η ισχυρή έπαλξη που μπορούσε να βγάλει τον τόπο από τα εθνικά αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκε από την οκτάχρονη πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Από τις 29 Νοεμβρίου 1989, έως τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 υπήρξε ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη Νέα Δημοκρατία.

Στις 30 Μαρτίου 1992, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού Επικρατείας για να αφοσιωθεί, όπως ανέφερε, στο συνθετικό του έργο. Ταυτόχρονα, δήλωσε υποστήριξη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και συμμετοχή στις εργασίες της Βουλής ως ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη ΝΔ. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1992, υπέβαλε την παραίτησή του από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, επειδή δέχθηκε στο διαγωνιστικό της τμήμα ταινία προερχόμενη από τη δημοκρατία των Σκοπίων, ως προερχόμενη από τη ”Δημοκρατία της Μακεδονίας”.

Το 1992, συνέθεσε τον ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελόνης. Στις 12 Οκτωβρίου 1992, κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας στο προεδρείο της Βουλής, τερματίζοντας τη συνεργασία του με την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα δήλωσε ότι στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Στις 9 Μαρτίου 1993, παραιτήθηκε από βουλευτής και ανέλαβε γενικός διευθυντής των μουσικών προγραμμάτων της ΕΡΤ (τη θέση του στη Βουλή κατέλαβε η Μερόπη Σπυροπούλου).

Στις 16 Ιουνίου 1994, παραιτήθηκε από τη θέση του γενικού διευθυντή των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ, καταγγέλοντας την κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου και τη γενική διεύθυνση της ΕΡΤ για προσπάθεια θανάτωσης του οργανισμού δια της μεθόδου της ασφυξίας. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από το ΔΣ της ΕΡΤ στις 5 Οκτωβρίου.

Τον Ιούνιο του 1996, ορίστηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Τουρισμού που συστάθηκε από την υπουργό Ανάπτυξης Βάσω Παπανδρέου.

Την 1η Δεκεμβρίου του 2010 ανακοίνωσε την ίδρυση Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών με το όνομα “Σπίθα” ενάντια στο καθεστώς του “Μνημονίου”, με στόχο τη συμμετοχή του κάθε ανεξάρτητου πολίτη για την έξοδο της χώρας από τη βαθειά κρίση, στην οποία την υποχρέωσαν η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι.

Την 1η Φεβρουαρίου, μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Γιώργο Κασιμάτη παρουσίασαν την πολιτική κίνηση ΕΛΑΔΑ (Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) με σκοπό τη συγκρότηση ενός μεγάλου αντιμνημονιακού μετώπου.

 

Συγγραφικό έργο.

Μεταξύ των βιβλίων του περιλαμβάνονται:”Το χρέος” (δύο τόμοι), εκδ. Τετράδια της Δημοκρατίας 1970-1971, “Το μανιφέστο των Λαμπράκηδων”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, “Μουσική για τις μάζες”, εκδ. Ολκός, 1972, “Στοιχεία για μια νέα πολιτική”, “Δημοκρατική και συγκεντρωτική αριστερά”, 1976, “Οι μνηστήρες της Πηνελόπης”, εκδ. Παπαζήσης, 1976, “Περί Τέχνης”, 1976, “Η αλλαγή. Προβλήματα ενότητας της Αριστεράς”, 1978, “Μαχόμενη Κουλτούρα”, 1982, ”Για την ελληνική μουσική”, 1983 (το 1986 επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη), ”Ανατομία της σύγχρονης μουσικής”, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1983, ”Star Sυstem”, εκδ.Κάκτος, 1984, ”Οι δρόμοι του αρχάγγελου” (αυτοβιογραφία σε πέντε τόμους), εκδ. Κέδρος, 1986-1995, “Ζητείται Αριστερά”, εκδ. Σιδέρη 1989, “Αντιμανιφέστο”, εκδ. Γνώσεις, “Που πάμε”, εκδ. Γνώσεις, 1989, ”Να μαγευτώ και να μεθύσω”, 2000, εκδ. Λιβάνη και η τριλογία ”Που να βρω την ψυχή μου”, 2003, με αποσπάσματα από συνεντεύξεις, άρθρα και ομιλίες του της τελευταίας δεκαετίας, “Σπίθα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή”, Συνέγραψε πολλούς κύκλους ποιημάτων που μελοποίησε ο ίδιος, μεταξύ των οποίων και τα: ”Το τραγούδι του νεκρού αδελφού”, ”Ο Ηλιος και ο Χρόνος”, “Αρκαδία Ι”, “Αρκαδία VI” και “Αρκαδία X” και το “Τραγούδι της γης” από τη συμφωνία.

Έχει επίσης δημοσιεύσει πολλά έργα στα Γαλλικά.

 

Μουσικό έργο.

Έχει συνθέσει πλήθος έργων λαϊκής, έντεχνης και συμφωνικής μουσικής, καθώς και μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Μεταξύ των κορυφαίων έργων του περιλαμβάνονται:”Το τραγούδι του νεκρού αδελφού”, ”Επιτάφιος”, ”Επιφάνεια”, “Αρχιπέλαγος”, ”Πολιτεία Α”, “Πολιτεία Β”, ”Μικρές Κυκλάδες”, ”Λιποτάκτες”, ”Ρωμιοσύνη”, ”Ενας Ομηρος”, ”Μαουτχάουζεν”, ” Η γειτονιά των Αγγέλων”, ”Γράμματα από τη Γερμανία”, ”Αξιον Εστί”, ”Τα λαϊκά”, “Αρκαδία 1-11″, ”Κατάσταση Πολιορκίας”, ”Ο Ηλιος και ο Χρόνος”, “Ζ”, ”Πνευματικό Εμβατήριο”, ”Μυθιστόρημα”, ”Τα τραγούδια του Αγώνα”, “Τα τραγούδια του Αντρέα”, ”Μπαλάντες”, ”Canto General”, ”18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας”, ” Της Εξορίας”, ”Τα Λυρικά”, ”Τα λυρικότερα”, ”Ιφιγένεια”, ”Φαίδρα”, ”Ηλέκτρα”, ”Λιτανεία”, ”Συμφωνία Νο 4” και ”Συμφωνία Νο 7”.

Διετέλεσε υπουργός Ανευ Χαρτοφυλακίου (11/04/1990 08/08/1991) και υπουργός Επικρατείας (08/08/1991 30/03/1992)

Συμμετείχε στις εκλογικές αναμετρήσεις:

16/02/1964 με την ΕΔΑ Β’ Πειραιά

17/11/1974 με την Ενωμενη Αριστερά Β’ Πειραιά

18/10/1981 με το ΚΚΕ Β’ Πειραιά

02/06/1985 με το ΚΚΕ (Ανεξάρτητος Επικρατείας)

05/11/1989 με τη ΝΔ Επικρατείας

08/04/1990 με τη ΝΔ Επικρατείας

Στις 27 Μαϊου 1986 παραιτήθηκε από βουλευτής και αντικαταστάθηκε από τον Κωνσταντίνο Νάση.

Στις 29 Νοεμβρίου 1989 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας.

Στις 12 Οκτωβρίου 1992 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας.

Στις 9 Μαρτίου 1993 παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τη Μερόπη Σπυροπούλου.

Ο Μ. Θεοδωράκης ήταν παντρεμένος με τη Μυρτώ Αλτίνογλου, με την οποία απέκτησαν έναν γιο και μία κόρη.

 

 

Μητσοτάκης: Τριήμερο εθνικό πένθος για τον Μίκη Θεοδωράκη

 

Τριήμερο εθνικό πένθος κήρυξε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, μιλώντας χθες στην έναρξη του υπουργικού συμβουλίου.

Ο πρωθυπουργός, στο μήνυμά του, αναφερόμενος στην απώλεια του τεράστιου μουσικοσυνθέτη σε ηλικία 96 ετών, υποστήριξε πως «η φωνή του σίγησε και μαζί του σίγησε και ολόκληρος ο Ελληνισμός». «Η Ρωμιοσύνη σήμερα κλαίει. Και γι’ αυτό και με απόφαση της κυβέρνησης από σήμερα κηρύσσεται τριήμερο εθνικό πένθος», επεσήμανε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.

Ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε:

«Τη σημερινή μας συνεδρίαση σκιάζει δυστυχώς μία πολύ θλιβερή είδηση: Ο Μίκης Θεοδωράκης περνά πια στην αιωνιότητα. Η φωνή του σίγησε και μαζί του σίγησε και ολόκληρος ο Ελληνισμός.

Όπως είχε γραφτεί και για τον Παλαμά, «όλοι είχαμε ξεχάσει πως είναι θνητός». Όμως, μας αφήνει παρακαταθήκη τα τραγούδια του, την πολιτική του δράση, αλλά και την εθνική του προσφορά σε κρίσιμες στιγμές.

Η Ρωμιοσύνη σήμερα κλαίει.

Και γι’ αυτό και με απόφαση της κυβέρνησης από σήμερα κηρύσσεται τριήμερο εθνικό πένθος.

Όπως ξέρετε, είχα την τιμή να τον γνωρίζω για πολλά χρόνια και σχετικά πρόσφατα μάλιστα τον είχα επισκεφτεί. Οι συμβουλές του ήταν πάντα πολύτιμες για μένα, κυρίως αυτές που αφορούσαν στην ενότητα του λαού μας και στην υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών.

Πιστεύω πως η καλύτερη τιμή προς αυτόν τον παγκόσμιο Έλληνα θα είναι εμείς, με το καθημερινό μας έργο, να κάνουμε πράξη αυτό ακριβώς το μήνυμά του. Ο Μίκης είναι η Ιστορία μας και πρέπει να τη συνεχίσουμε όπως θα ήθελε και εκείνος».

Σημειώνεται ότι ο Μικης Θεοδωράκης είχε εκλεγεί ως βουλευτής Επικρατείας και είχε υπηρετήσει δυομιση χρόνια ως υπουργός στην κυβέρνηση του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Μήτσοτάκη.

Σε συνέντευξη στην μαρξιστική εφημερίδα Junge Welt ο Μίκης Θεοδωράκης πριν από ένα χρόνο απαντησε στο ερώτημα πώς οι Έλληνες αποφάσισαν να εμπιστευθούν τις τύχες της χώρας στα χέρια της οικογένειας Μητσοτάκη:

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε ηγετικές ικανότητες τόσο στην αντιμετώπιση της κρίσης στον Έβρο όσο και στην διαχείριση της πανδημίας.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε παμπάλαιες αριστοκρατικές οικογένειες, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Στην ουσία η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο χωριό, όπου υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Ζούμε όλοι λίγο-πολύ την ίδια ζωή με τις γιορτές, τη μουσική και τους χορούς μας.

Είμαστε ένας δημοκρατικός λαός, ο οποίος επέλεξε ελεύθερα την κυβέρνησή του.

Σε ό,τι αφορά την οικογένεια Μητσοτάκη, μη ξεχνάτε ότι ήμουν υπουργός της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, διότι εκτιμούσα τον πατριωτισμό του» είχε απαντήσει τότε ο Μικης.


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής