28η  Ιουλίου 1920. Στην πόλη Σεβρ της Γαλλίας, η μεγάλη ηττημένη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, Οθωμανική Αυτοκρατορία, σύρεται στην περίφημη συνθήκη, την οποία συνομολογούν οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ και ο σουλτάνος Μεχμέτ ΣΤ΄, «προκάτοχος» προφανώς του σημερινού  «νεοσουλτάνου» της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Στην υπογραφείσα συνθήκη παραχωρούνται στην Ελλάδα τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Η περιοχή της Σμύρνης μένει υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου, αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή, ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα. Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακόμα ότι, αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα. Παράλληλα, η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου – Τιττόνι. Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα (εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα και όταν η Βρετανία έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από δημοψήφισμα) θα παραχωρούταν και αυτά τα νησιά (η συμφωνία ακυρώθηκε αργότερα από την Ιταλία το 1922).

Στη συνεχιζόμενη λοιπόν αθλιότητα του Τούρκου προέδρου και μάλιστα εντός του κυβερνητικού…FIR Αθηνών, που φαντασιωνόταν χτίσιμο  κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης, γιατί να μην αναφερόταν ο κ. Τσίπρας στην αναγκαιότητα επιστροφής στη συνθήκη των Σεβρών, με επικαιροποίησή της μάλιστα; Βέβαια για να γίνει αυτό, έπρεπε η Ελλάδα να διαθέτει αποτρεπτική ισχύ έναντι στην τουρκική επιθετικότητα, γεγονός που φυσικά δεν συμβαίνει, αφού στη χώρα μας πλέον έχουν τοποθετηθεί ύπατοι μνημονιακοί αρμοστές, των  δυτικών «συμμάχων» μας, ο ρόλος των οποίων είναι γνωστός στη Μικρασιατική Καταστροφή, στον Εμφύλιο, στην Κύπρο, στα Ίμια.