Ήταν στα ύστερα χρόνια των 70ς, τα πρώτα της μεταπολίτευσης, όταν το κύριο Αίτημα, με το οποίο διαδήλωναν οι φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων, ήταν το «όχι στην..εντατικοποίηση των σπουδών». Μαζί με τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, με τη συνδιοίκηση των πανεπιστημίων από 19χρονους εφήβους, αλλά και την άρνηση στην δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων ( η γειτονική μας Κύπρος είναι από τις πρώτες επιλογές των ελληνόπαιδων, που δεν πετυχαίνουν στα πανεπιστήμια της ηπειρωτικής Ελλάδας, με οργανωμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια). Διαμαρτυρίες από την αριστερά, για πρώτη φορά ή μη, για τη θεσμοθέτηση βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ, που έχουν πλέον υποβαθμιστεί με τη «σούπα» των σπουδών από την εξομοίωση πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Να μπει δηλαδή κάποιος «φωστήρας», που έγραψε άσσο στις πανελλαδικές. Και μετά πώς θα αποφοιτήσει, όταν το μαθησιακό του υπόβαθρο είναι τραγικό;  Γιατί δεν κοιτάμε τη Γερμανία και το εκπαιδευτικό της σύστημα, όπου η αξιολόγηση των μαθητών γίνεται από τις τάξεις του δημοτικού;  Όποιοι έχουν τις δυνατότητες ,προχωρούν σε ανώτατες σπουδές, οι άλλοι μπαίνουν σε μια σχολή, μαθαίνοντας μια τέχνη.  Πού να πείσεις βέβαια τους Έλληνες γονείς, ότι ο γιος ή η κόρη τους δεν το «κατέχουν». Από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, με τη δημιουργία ενός σοβιετικού τύπου κράτους, όπου τα πάντα ήταν κρατικά και όλοι ήθελαν να «τρουπώσουν» στο δημόσιο, χωρίς κανένα προσόν, απλά μόνο ότι ήταν γραμμένοι στην «τοπική» της ΝΔ ή στην «κλαδική» του ΠΑΣΟΚ, καταλήξαμε στα ύστερα, όπου η προσπάθεια Μητσοτάκη για μια, κουτσουρεμένη έστω, αξιολόγηση στο δημόσιο, περνάει από χίλια, μύρια, κύματα. Κατ΄ αρχάς αξιολόγηση στο δημόσιο δεν υπάρχει. Όλοι οι υπάλληλοι, που βαθμολογούνται από τους προϊσταμένους τους, λαμβάνουν...άριστα, έστω κι αν ξέρουν μόνο να ανοίγουν το.....fb στον υπηρεσιακό τους υπολογιστή.  Η λύση και η τομή στην τρίτη ελληνική δημοκρατία θα δοθεί ,όταν άπαντες αξιολογηθούν, μέσω ενός αδιάβλητου συστήματος, από ομάδες πανεπιστημιακών. Και αν πιάσουν βάση, ας συνεχίσουν να πληρώνονται. Όπως γίνεται άλλωστε καθημερινά στον ιδιωτικό τομέα. Αλλιώς, ας προσληφθούν νέοι επιστήμονες με γνώσεις και κύρος, που να έχουν προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι θα γνωρίζουν άλλωστε και το πώς βγαίνει με κόπο ο άρτος ημών ο επιούσιος!