Η Συμφωνία που ψηφίστηκε στη Βουλή, για τη «στρατηγική εταιρική σχέση Ελλάδας - Γαλλίας», είναι μια επικίνδυνη για τον λαό συμφωνία, που βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, σε μια περίοδο που αυτοί οξύνονται παγκόσμια, αλλά και μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η υπογραφή της έχει στόχο να αναβαθμίσει τον ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης σε αυτούς τους σχεδιασμούς, ως μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και όχι να θωρακίσει την άμυνα της χώρας, όπως είπε χτες στη Βουλή ο πρωθυπουργός.
Η Συμφωνία αναγνωρίζει το ΝΑΤΟ, έναν δολοφονικό μηχανισμό κατά των λαών, ως θεμέλιο της ευρωπαϊκής ασφάλειας και αναδεικνύει τον ρόλο της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας της ΕΕ που βρίσκεται πίσω από δεκάδες επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Δηλαδή, η Συμφωνία στηρίζει και στηρίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.
Ανοίγει τον δρόμο σε γαλλικές στρατιωτικές βάσεις και υποδομές στην Ελλάδα δίπλα στις αμερικανοΝΑΤΟπκές, υιοθετεί όλα τα προσχήματα που χρησιμοποιούνται στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και προβλέπει την αποστολή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει το άρθρο 2 περί βοήθειας και συνδρομής σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο κράτη ως σανίδα σωτηρίας στις τουρκικές προκλήσεις. Και ρωτάμε: Πού πήγαν οι πολυδιαφημισμένες ρήτρες συνδρομής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ;Αυτό που μένει στο χέρι, από το άρθρο 2 της Συμφωνίας, είναι η αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Μάλι και γενικότερα στην περιοχή του Σαχέλ στην Αφρική και σε άλλες επικίνδυνες αποστολές, για να συνδράμει η κυβέρνηση τα γαλλικά στρατεύματα. Και αυτό είναι πρόκληση για τον λαό μας. Ομως, τέτοια ρήτρα αλληλεγγύης και αμοιβαίας συνδρομής υπάρχει και στο λεγόμενο Ευρωσύνταγμα και, ως γνωστόν, η Τουρκία δεν είναι χώρα της ΕΕ. Μήπως ενεργοποιήθηκε ποτέ αυτή η ρήτρα σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις απειλών και παραβιάσεων; Μήπως έγινε τίποτε αυτή την περίοδο που είναι σε εξέλιξη η παρουσία τουρκικών πλοίων ανατολικά της Κρήτης, που γίνονται έρευνες για τον αγωγό East Med, που έχει εκδοθεί Navtex για έρευνες από το Καστελόριζο μέχρι την κυπριακή ΑΟΖ; Μήπως οι Ευρωπαίοι εταίροι σας έδειξαν ποτέ αλληλεγγύη στην Κύπρο, που είναι χώρα - μέλος της ΕΕ, έναντι των τουρκικών απειλών και της συνεχιζόμενης τουρκικής εισβολής και κατοχής;
Η ελληνογαλλική εταιρική στρατηγική σχέση και οι συμφωνίες που έχει συνάψει η κυβέρνηση με τις ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ οδηγούν την Ελλάδα σε εμπλοκή σε ευρύτερα πεδία γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων και τροφοδοτούν τον ανταγωνισμό με τη ΝΑΤΟική Τουρκία. Εχει καταρριφθεί ο μύθος ότι τα ιμπεριαλιστικά κράτη και οι σύμμαχοί τους μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, να υποστηρίξουν την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν εγκληματικές ευθύνες για την κυπριακή τραγωδία, την κατοχή και τη διχοτόμηση του νησιού. Κάτω από τη μύτη τους αμφισβητούνται τα ελληνικά σύνορα, η κυριαρχία ελληνικών νησιών, παραβιάζεται ο εναέριος και θαλάσσιος χώρος, κλιμακώνονται οι προκλήσεις, όπως αυτές τις μέρες ανατολικά της Κρήτης, από το Καστελόριζο μέχρι την κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
Στη Βουλή στήθηκε καβγάς για το κόστος των εξοπλιστικών προγραμμάτων, χωρίς να ακούγεται κουβέντα για τις ΝΑΤΟικές προτεραιότητες που υπηρετούν οι εξοπλισμοί, για τους οποίους άλλωστε και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξοδέψει δισ. ευρώ, λεφτά του ελληνικού λαού, για να πιάνονται κάθε χρόνο οι στόχοι του 2% επί του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες που υπηρετούν τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
Πατριωτισμός από τη σκοπιά του δικού του συμφέροντος, και όχι πατριδοκαπηλία, είναι να πολεμάει ο λαός αυτές τις συμφωνίες και συνολικά την ιμπεριαλιστική εμπλοκή, και όχι να εφησυχάζει - ή και να πανηγυρίζει όπως του ζητάει η κυβέρνηση - μπροστά στους νέους μεγάλους κινδύνους. Πατριωτικός είναι ο αγώνας για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ενώσεις και τις συμμαχίες του κεφαλαίου. Είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς της περιοχής, στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση.
