breaking news Νέο

Ένας στρατιώτης στο μέτωπο της γραμμής - οχυρών Μεταξά. -Από το προσωπικό αρχείο του Δάνου Φιλιππίδη

Ένας στρατιώτης στο μέτωπο της γραμμής - οχυρών Μεταξά. -Από το προσωπικό αρχείο του Δάνου Φιλιππίδη

Η ιστοριούλα αυτή αγαπητοί μου αναγνώστες δεν είναι ιστορία του πεζού ή του έμμετρου λόγου, αλλά μία ιστορία σαν τις χιλιάδες άλλες που αποτελούν τα λαμπρά διαμάντια της Ιστορίας της Φυλής μας δία μέσου των αιώνων.

Η ιστορία αυτή αποτελεί ένα κομμάτι μόνο απ' τη ζωή και το έργο του Έλληνος στρατιώτη στο μέτωπο, όπου και όταν τον καλεί η Πατρίδα και είναι αλήθεια πως δεν είμαι ούτε νέος καλαμαράς για την αφήγηση φανταστικών διηγημάτων αλλά ένας απλός Έλληνας αγρότης που φιλοδόξησε να γράφει για κάτι που συνέβη, κάτι που αυτός ο ίδιος έζησε στην εποχή του 40, πιστεύοντας πως μ' αυτό που κάνει κάτι προσφέρει κι αυτός στην Ιστορία του Έθνους, στην Πατρίδα και στα παιδιά της, στους Έλληνες στρατιώτας.

Γράφει.......... κάποιος πολεμιστής του 91 Συντάγματος Πεζικού του ΥΙ Υποτομέως Ιστίμπεη αριθμ. ΙΙ.

Πέρασαν έκτοτε πολλά χρόνια, μα παρ' όλα αυτά η μνήμη δεν μπόρεσε να σβήσει απ' το μυαλό μου τις σκηνές της ανάδρου Γερμανικής Επιθέσεως εναντίον μας. Ηταν  6η Απριλίου 1941, Κυριακή των Βαΐων. Ο Λόχος μας ήτο εστρατοπεδευμένος εις τα δεξιά του οχυρού ΙΙ Ιστίμπεη περί τα πεντακόσια μέτρα. Οι διμοιρίες μας με την σειράν των κατείχον τας εξης θέσεις. Η πρώτη διμοιρία παρά το φυλάκιον 153 μαχαλάδες..... Αυτή εδέχθη πρώτη, την επίθεσιν του εχθρού, εν συνεχεία η δευτέρα εις το φυλάκιον 154 αρπαλούκια αριστερά αυτών η διμοιρία του φυλακίου Τίπιτσικ (155). Αυτή ήταν η διάταξίς μας όταν Κυριακή πρωί, το πρώτο φυλάκιό μας εδέχθη την πρώτη επίθεση των Γερμανών. Εν συνεχεία και μετά παρέλευσιν ενος τετάρτου της ώρας εδέχθη πυρά το φυλάκιον Αρμαλουκίων.

Οι Γερμανοί επετίθενται λυσωδώς εναντίον μας, πλην οι άνδρες των φυλακίων τους θερίζουν κυριολεκτικώς. Ετσι γίνεται η έναρξις της επιθέσεως των Γερμανών, η εναντίον των φυλακών μας επίθεσις των οποίων γενικεύεται.

Ο Λοχίας του φυλακίου Τιπιτσικ, οπερ πρώτον υπέστη την επίθεσιν δέδει το σύνθημα δι ερυθράς φωτοβολίδος εν τω μεταξύ ήρχισε να χαράζη και το Ελληνικόν Πυροβολικόν αντιληφθέν τον κίνδυνον ήρχισε να βάλη συγκεντρωτικά πυρά κατά του εχθρού δι επισημάνσεως ην μετέδιδε εις αυτό το φυλάκιον Τιπιτσικ. Η μάχη άρχισε να μαίνεται εις όλους τους τομείς αι επιθέσεις του εχθρού είναι αλλεπάλληλες, μα οι επιθέσεις θραύονται μπρος στην γρανιτώδη θέληση των πολεμιστών μας και τα οχυρά της γραμμής Μεταξά, αποδεικνύονται απυρόβλητα, οι Γερμανοί προ τοιαύτας καταστάσεως αναγκάζονται να μεταφέρουν πλησιέστατα τα πυροβόλα των και αυτά αποδεικνύονται ανίκοντα να θραύσουν τον όγκο των οχυρών μας. Η μάχη και η μονομαχία των πυροβόλων μας μαίνεται εκατέρωθεν. Ο εχθρός αντιλαμβάνεται ότι οι Έλληνες Πολεμισταί δεν είναι εύκολος λεία και αντιλαμβάνονται δια πρώτην φοράν αφ 'ης ήχρισον τον κατά της Ευρώπης επιθετικόν πόλεμον, το τι σημαίνει Έλλην πολεμιστής και μάλιστα όταν ούτος μάχεται για οτι ιερότερο, το πάτριον έδαφος.

Περί ώρον 10ην πρωϊνήν ο εχθρός ζητεί την ενίσχυσιν της Αεροπορίας του. Τα άγνωστα τότε εις ημάς στούκας, αρχίζονται αλλεπαλλήλους επιθέσεις κατά των οχυρών, αι πρώτες απ' αυτές πληρώνονται πολύ ακριβά, γιατί τα Αντιαεροπορικά μας σε ολίγες μόνον στιγμές καταρρίπτει τέσσερα από αυτά, οι επιθέσεις των αεροπλάνων πολλαπλασιάζονται και αυτήν τη φορά κατευθύνονται προς αυτά τα αντιαεροπορικά μας πυροβόλα. Οι άνδρες του εχθρού καλυπτόμενοι ουτω, αλλάς και πάντα θεριζόμενοι από τα πυρά μας φθάνουν εις αυτάς τις θέσεις τας οποίας ημείς κατέχομεν. Οι πλείστοι εξ αυτών αλεξιπτωτισταί πίπτουν επι των οχυρών, αι στιγμαί είναι κρίσιμοι. Με την λόγχη εφ' όπλου και με την ιαχή αέρα επιτιθέμενα εναντιον των. Αρχίζει μια άνευ προηγούμενου πάλη, πάλη σώμα με σώμα εναντίον πέντε γερμανών ομάδων. Εις την πάλην αυτήν διαπιστώνουμε ότι απομείναμε μόνον επτά. Οι υπόλοιποι σωστοί Ήρωες πέσαν στο πεδίον της τιμής, προτιμήσαντες τον ένδοξον θάνατο παρά την ατίμωση. Η απόφασις μας ήταν να πέσουμε μέχρι ενος κοντά τους. Με τις χειροβομβίδες στα χέρια επιτιθέμεθα κατά των Γερμανών.

Ετσι πολεμώντας εξαντλούνται και τα τελευταία πυρομαχικά μας οπότε και επακολουθεί η σύλληψίς μας. Οι Γερμανοί Αξιωματικοί και οπλίται έκπληκτοι διερωτώνται εαν πράγματι ημείς μια δράκα μόνον επτά άνδρες τους αντιμετωπίσαμε, μη αποκρύπτοντες τον θαυμασμόν των δία τον Ηρωισμό των στρατιωτών μας. Αντιλαμβάνονται οτι ουδείς άλλος απέμεινε να παραδοθή και δεν κατορθώνουν να αποκρύψουν την ντροπήν των, διότι μία δράκα μόνον Ελλήνων αντιμετώπισε ολοκλήρους φάλαγγας επιδρομέων και αντιλαμβάνεστε σεβαστοί και αγαπητοί μου αναγνώστες την επιθυμία μου, κι εγώ σαν πολεμιστής του ηρωικού οχυρού Ιστίμπεη, να παρευρεθώ στην σεμνή τελετή της ανεγέρσεως μνημείου υπέρ των πεσόντων του οχυρού τούτου να χαιρετίσω και εγώ ευλαβικά τους τέως συναδέλφους μου σ' αυτούς που τύχη αγαθή έλαχε ν' αποθανατήσουν με το αίμα των την μάχη αυτή σαν ακόμα μιαν λαμπρή σελίδα στο πάνθεο των ηρωικών πράξεων της Ιστορίας μας, μα,...δυστυχώς τα οικονομικά μου δεν μου το επιτρέπουν, και θλίβομαι.

Ετσι, γράφοντας και εξιστορώντας το ιστορικό μιας μάχης των τέκνων της Πατρίδος υπέρ βωμών και εστιών, πιστεύω πως επιτελώ ένα καθήκον, καθήκον νομίζω κάθε Έλληνος πατριώτου αποτίων ούτω φόρον τιμής δια τους πεσόντας και γνωρίζοντας στους επιζώντας από την φοβερά λαίκαπα του πολέμου που μάχεσθαι και πίπτειν εις το πεδίον της τιμής. Πατρός τε και μητρός τε και απάντων των συγγενών και προγόνων πιστώτερον εστί η Πατρίς.

 

Μετά Τιμής και Σεβασμού

ΒΙΚΤΩΡ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

(Ακρινή Κοζάνης)

τέως στρατιώτης του ΥΙ συνοριακού Τομέως 91ου Συντάγματος Πεζικού οχυρών ΙΙ Ιστίμπεη

 

Υ.Γ. Δεν απροκρύπτω ότι θα ήμην ευτυχής εάν ελάμβανα κάπως την είδηση ότι της παρούσης εξιστορήσεως θα εδίδετο δημοσιότης δια να λάβουν γνώσιν αυτής οι επιζώντες συμπολεμισταί μου, και εάν ελάμβανα κάπως γνώσιν περί των πραχθησομένων.

 

Μετά Τιμής

Βίκτωρ Παπαδόπουλος

Λαζοχώρι Βέροιας


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής