Πρώτος μάγκας ο Ζάεφ. Την έκανε με ελαφρά μετά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές, μας έριξε και το ζήτω η «Μακεδονία» και τον χάνουμε πια από πρωθυπουργό των σκοπιανών.

Το σημαντικότερο δεν είναι η απώλεια του Ζάεφ, αλλά της κόρης του της Ζάεβας, που αναστάτωσε όλο τον ανδρικό πληθυσμό της Χαλκιδικής, όπου έκαναν οικογενειακώς μπάνια, ονειρευόμενοι τη «Μακεδονία του Αιγαίου».

Βέβαια οι...ονειρώξεις κάνουν κακό, αλλά ας όψεται ο παιδοβούβαλος ο Κοτζιάς με τις καπελιές και τα happy birthday του προς το Νίμιτς, που μας έβαλε στο σβέρκο τους σκοπιανούς ως «βορειομακεδόνες».

Όχι ότι τον χάλασε τον Κούλη. Μια χαρά του ήρθε. Δώρισε τη στολή του Μακεδονομάχου στη Γιάννα Αγγελοπούλου και φόρεσε την παραδοσιακή στολή του Μονάχου, υποδεχόμενος τη φράου Μέρκελ στου «Μαξίμου» ανήμερα του ΟΧΙ.

Βέβαια ο Κυριάκος δεν ξέρει τη λέξη αυτή, για Γερμανούς, ΗΠΑτζήδες και ΝΑΤΟικούς.

Παρά μόνο για τους φουκαριάρηδες τους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους εργάτες, όπου το νάιν σε όλα πάει σύννεφο.

Πάντως έχει μεγάλη διαφορά με το συγχωρεμένο τον πατέρα του. Εκείνος μια λέξη ήξερε μόνο. Το....ΕΓΩ!

Ενώ ο Ανδρέας, εεεεε; Μαζί θα προχωρήσουμε, εμείς θα δοξαστούμε.

Όσο να ‘ναι, δοξάστηκε ο Ανδρέας. Όταν με δόξα και τιμή πήρε τη Μιμή, για να την αποκαταστήσει.

Ωραίες εποχές τότε. Και ο Ανδρέας ήταν από τους καλύτερους φωτογράφους. Εξ ου και οι γυμνές φωτό της Μιμής, που έκαψαν καρδιές στον «Ελεύθερο Ρύπο», αλλά και του Παπούλια, της Στάη και των άλλων παιδιών της παρέας της «Ελούντας».

Τι νομίζετε ο Ανδρέας ήταν σαν τον Κώστα το Μητσοτάκη, που την έβγαζε τζαμπέ στο εξοχικό με τους 14 καμπινέδες στα Χανιά, τρώγοντας τα ντολμαδάκια της κυρά Μαρίκας;

Ό,τι ήθελε η Δήμητρα. «Καμπάνες» στην Ελούντα, αστακομακαρονάδες, φιλέτα μινιόν, γαλλική σαμπάνια. Και άμα μερακλώνονταν, έριχνε μια γυροβολιά με το «απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα και εγώ ποτέ χατήρι δεν του χάλασα».

Και έτσι το βράδυ η Δήμητρα του έκανε τα δικά του...«χατήρια» και ήταν στα χάι του ο αρχηγός.

Πού να δούμε τέτοια μπερεκέτια σήμερα, αδέρφια. Ο ένας με τη Μαρέβα 200 χρόνια, ο άλλος με την Περιστέρα. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Γιωργάκης, το...καλό παιδί τώρα και στη γειτονιά σας, που προσπαθεί να βρει τα πατήματα του πατέρα του.

Δύσκολο όμως, ακατόρθωτο λέμεεεεε.