Πέρασε-τουλάχιστον τοπικά- απαρατήρητος και όμως είναι ένας σημαντικός νόμος που ψηφίστηκε μόνο από την Ν.Δ. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για νέες αντιδραστικές τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα που ενισχύουν την καταστολή σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και βάζουν στο στόχαστρο κάθε διαφορετική φωνή που αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και συνολικά την εξουσία του κεφαλαίου. Οι τροποποιήσεις είχαν κατατεθεί ως νομοσχέδιο από το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Η δημόσια αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ γύρω από το ύψος των ποινών ήταν κενή περιεχομένου.

Πρώτα απ' όλα και οι δυο τους αποκρύπτουν επιμελώς τη συμφωνία τους στη διατήρηση και αύξηση των ποινών σε μια σειρά από αδικήματα, τις οποίες είχε εισαγάγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τους νέους Κώδικες και οι οποίες στρέφονται κατά βάση ενάντια στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, σε βάρος ουσιαστικά του «εχθρού - λαού». Ενδεικτικά αναφέρουμε τα άρθρα 168ΠΚ «Διατάραξη της λειτουργίας υπηρεσίας», 183ΠΚ «Διέγερση σε ανυπακοή», 187ΑΠΚ «Διατήρηση και εμπλουτισμός των διατάξεων του τρομονόμου», 189ΠΚ «Διατάραξη κοινής ειρήνης», 292ΠΚ «Παρακώλυση συγκοινωνιών», 334ΠΚ «Διατάραξη οικιακής ειρήνης».

Επίσης, η κριτική της ΝΔ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους νέους Κώδικες προχώρησε στη γενική μείωση των ποινών είναι η μισή αλήθεια, αφού απέκρυψε ότι αυτή η μείωση συνοδεύτηκε με παράλληλη αυστηροποίηση του πλαισίου για χορήγηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής. Με απλά λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε μεν τις επαπειλούμενες ποινές σε αρκετά αδικήματα αλλά παράλληλα κατάργησε τη δυνατότητα χορήγησης αναστολής στην εκτέλεση ποινής μεταξύ 3 και 5 ετών, καθιστώντας τις υποχρεωτικά εκτιτέες. Αντίστοιχα η κυβέρνηση με το σχέδιο νόμου αυξάνει εκ νέου τις ποινές σε μια σειρά από αδικήματα αλλά παράλληλα επαναφέρει τη δυνατότητα χορήγησης αναστολής σε ποινές φυλάκισης μέχρι 5 έτη.

Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι από μόνη της μια ποινή, όσο αυστηρή και αν είναι, δεν είναι ικανή να αποτρέψει την αύξηση της εγκληματικότητας. Σε κάθε περίπτωση, η διαμόρφωση του εύρους των επαπειλούμενων ποινών πρέπει να κρίνεται ξεχωριστά για κάθε αδίκημα, με επιστημονικούς όρους, και δεν μας βρίσκουν σύμφωνους οι κάθετες αυξομειώσεις αναλόγως της τρέχουσας επικαιρότητας και συγκυρίας.

Εξίσου αντιεπιστημονικές είναι οι προτεινόμενες αλλαγές στο καθεστώς της υφ' όρων απόλυσης και του διαχωρισμού των κρατουμένων με βάση το έγκλημα που διέπραξαν. Η βαρύτητα της πράξης μπορεί πράγματι να συνεκτιμάται - όπως και γίνεται άλλωστε - για τη διαμόρφωση της επιβαλλόμενης ποινής. Από τη στιγμή όμως που επιβάλλεται μια ποινή δεν επιτρέπεται να διαφοροποιούνται κατά περίπτωση οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή της υφ' όρων απόλυσης αναλόγως του αδικήματος που έχει διαπραχθεί. Παράλληλα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι έχουν μείνει έξω από τη δημόσια συζήτηση οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις ουσιαστικού σωφρονισμού και επανένταξης των καταδικασθέντων, για τις οποίες δεν βγάζουν άχνα ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση στις φυλακές, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, παραμένει εκρηκτική και απαράδεκτη λόγω των προβλημάτων υπερπληθυσμού, ελλείψεων σε ιατρικό, επιστημονικό και σωφρονιστικό προσωπικό κ.τ.λ.

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ διατηρεί άθιχτους μια σειρά από αντιδραστικότατους θεσμούς και διατάξεις που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους νέους Κώδικες, ειδικότερα στο πεδίο της Ποινικής Δικονομίας και συγκεκριμένα την ποινική διαπραγμάτευση, την επέκταση του θεσμού της ποινικής συνδιαλλαγής και την ποινική διαταγή η οποία συρρικνώνει στην πράξη το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου αποστερώντας επί της ουσίας τη δυνατότητα της υπεράσπισής του στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας.

Η κυβέρνηση ενώ αποφεύγει να αγγίξει και να λάβει ουσιαστικά μέτρα γύρω από την ολόπλευρη προστασία των γυναικών που είναι εκτεθειμένες στην πολύμορφη βία, που δικαιολογημένα απασχολεί και προβληματίζει την κοινωνία μας, την ίδια στιγμή εισάγει νέες αντιδραστικές αλλαγές σε μια σειρά από άρθρα και διατάξεις.

Και το αντιδραστικό «κερασάκι»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν φυσικά οι απαράδεκτες τροποποιήσεις στο αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων, που δικαιολογημένα έχουν προκαλέσει ευρύτερες αντιδράσεις του νομικού κόσμου και φορέων του εργατικού κινήματος.

Σύμφωνα λοιπόν με τη νέα διάταξη, «όποιος δημόσια ή μέσω διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια Υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του Τύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις των προηγούμενων εδαφίων».

Είναι προφανές πως η ως άνω προτεινόμενη αλλαγή διευρύνει επικίνδυνα το αξιόποινο, διαμορφώνοντας στην ουσία μια διάταξη - λάστιχο, ικανή να οδηγήσει στη φίμωση κάθε φωνής που απλά και μόνο εκφράζει αντίθετη άποψη στην κυρίαρχη πολιτική της εκάστοτε αστικής κυβέρνησης. Ενώ, όπως σημειώνει σχετικά και η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων στην κριτική της, «το Σχέδιο Νόμου μετατρέπει και πάλι το αδίκημα σε έγκλημα αφηρημένης διακινδύνευσης και πλέον δεν θα είναι αναγκαίο να επέλθει όντως το αποτέλεσμα του φόβου ή της ανησυχίας αλλά θα αρκεί η δυνατότητα των ειδήσεων να προκαλέσουν ανησυχία ή φόβο (...) Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης του κοινού είναι ένα μέγεθος μη μετρήσιμο (...) Αυτό που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία είναι η θέσπιση μιας και μοναδικής κρατικής αλήθειας και η δίωξη κάθε αντίθετης άποψης, μια πρακτική που εύκολα μπορεί να εκπέσει σε λογοκρισία».