Ρε τι μας κάνει ο «αχόρταγος» στη Βέροια, αδέρφια. Επί Ανδρέα, ούτε βιολογικοί υπήρχαν, ούτε λυματολάσπη και μέθοδοι Γκανάτσιου.

Για τη μέθοδο Λαπλάς-Λαβουαζιέ κάτι ψιλομαθαίναμε, όταν δεν την κάναμε κοπάνα από το σχολείο.

Πού είναι ρε η χαβούζα του Κερατσινίου, που ξεφόρτωνε ο Βέγγος με τον «Αχόρταγό» του τα..μυρωδάτα κατάλοιπα των βόθρων.

Πάντως, μυστήριο πράγμα η τεχνολογία. Μπαίνουν στο βιολογικό βρωμιάρηδες και στο τέλος μπορείς να τους πιεις στο ποτήρι.

Να πάρεις το μπάνιο σου βρε αδερφέ, δίπλα στην τάφρο 66, να σου περάσουν τα πονίδια στη μέση, τα δερματικά σου. Και αν έχεις και καμιά πέτρα στα νεφρά, να πιεις από το γάργαρο νερό και να σου πέσουν και οι πέτρες και το ζάχαρο και η πίεση.

Τι γίνεται όμως με τα στερεά που απομένουν; Τα τρώει η «μαρμάγκα» των μικροοργανισμών, όπως λέει ο Στέργιος ή γίνονται βουνά ολόκληρα, όπως λέει ο Παύλος;

Δεν το γνωρίζουμε προς το παρόν, αλλά λύση θα υπάρξει. Τώρα μη μας βάζετε θέματα για φώσφορο και λοιπά, γιατί στη χημεία είμασταν πάντα στο...WC, λόγω διάρροιας, για αυτό και δεν τα μάθαμε καλά.

Πηγαίναμε λοιπόν στο μέρος που πάει μόνος του και ο βασιλιάς ο Κοκός και ντουμανιάζαμε καμιά δεκαριά μαλμποράκια και ένα φραπέ σπαστό κυφωνίδη και μετά ήταν να μη σου έρθει το...χοντρό σου;

Από εκεί ξεκινάν όλα. Σωματική ανάγκη.

Ακόμη και τραγούδια έγραψε ο Σαββόπουλος, για την ώρα που σταματούσε ο πόλεμος, για να ανακουφιστούν οι στρατιώτες στα χαρακώματα.

Τέλος όλα αυτά πλέον, ακόμη και στο στρατό. Πας στη μάχη; Δεν θα είσαι με ανοικτούς λάκκους, που είναι τίγκα στην κρεολίνη και χρειάζεσαι αντιασφυξιογόνο μάσκα, για να μπεις.

Έχουμε χημικές τουαλέτες πια. Χωρίς μικροοργανισμούς βέβαια.

Μέχρις ότου εφαρμοστεί η μέθοδος παγκόσμια, εμείς θα τραγουδάμε το «να με παίρνανε τα λύματα. οι άνεμοι, τα κύματα».

Βέβαια είναι πρόβλημα τα κύματα, σε συνδυασμό με τα λύματα, γιατί κινδυνεύεις να σου έρθει το...λύμα στο στόμα, αλλά μπρος στην τεχνολογία, όλα επιτρέπονται!