Ορειβατούμε τώρα σε λευκό τοπίο, παντού το λευκό που ξεχωρίζει …. .

Το μόνο που σκέφτομαι, είναι ο άνεμος που με φυσάει στο πρόσωπο,  η ορειβασία και η πεζοπορία   στο βουνό είναι ένα ταξίδι που ενθαρρύνει το μυαλό να περιπλανηθεί, να συλλογιστεί, να επαναφορτιστεί.

 Βρισκόμαστε στην παλιά εθνική οδό ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου  διαδρομή  ονειρεμένη.

Βέροια- Γεωργιανοί – Καστανιά.

Το πυκνό δάσος από οξιές και καστανιές  τυλίγουν πανέμορφα το χωριό Καστανιά και την εκκλησία της Παναγίας Σουμελά.

Εδώ στην εκκλησία αναπαύεται η ιερή εικόνα της Παναγίας Σουμελά  από το 1951 όταν ο Κρωμναίος οραματιστής και κτήτωρ Φίλων Κτενίδης έκανε πράξη  την επιθυμία όλων των Ποντίων, με τη θεμελίωση της νέας Παναγίας Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου.

Η ιερή εικόνα της Παναγίας της Αθηνιώτισσας που σύμφωνα με την παράδοση την εικονογράφησε ο ευαγγελιστής Λουκάς βρέθηκε το 386 από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο  σε ένα σπήλαιο σε μια απόκρημνη πλευρά σε υψόμετρο 1062 μ.   στην Τραπεζούντα, την εποχή του Βυζαντίου. Πέρασαν οι εποχές της ακμής και της δόξας και ήρθε η άλωση της πόλης το 1453.

Το μοναστήρι έγινε πασίγνωστο για τις θεραπευτικές του ιδιότητες όχι μόνο από τους χριστιανούς αλλά και τους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν  τη χάρη της Παναγίας. Το 1922 οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι αφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα που υπήρχαν στη μονή και μετά έβαλαν φωτιά. Το 1930 ο μοναχός Αμβρόσιος την έφερε στην Αθήνα, φιλοξενήθηκε γα 20 χρόνια στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και σήμερα  φιλοξενείται εδώ στις πλαγιές του Βερμίου δίπλα στο χωριό Καστανιά.

Φθάσαμε στον προορισμό μας, προετοιμασία για ανάβαση.

Το βουνό είναι εδώ και μας καλεί να το διαβούμε και να το εξερευνήσουμε. Το κρύο έντονο, φοράμε γάντια και σκούφους η πορεία μέσα στο δάσος αρχίζει. Τριγύρω η φύση παγωμένη τα τρομαγμένα πουλιά η μελαγχολία των δένδρων, ο βουβός αέρας και η συννεφιά  που μας συντροφεύει.

Το κάλεσμα της φύσης είναι εδώ και μας περιμένει μακριά από την τσιμεντένια πόλη. Όσο πιο συχνά αφήνεις τον εαυτό σου να το ακούσει τόσο ευκολότερα θα το προσέχεις  με τον καιρό.

Κλείσε το κομπιούτερ και το κινητό σου βγάλε τα ακουστικά σου και πήγαινε στο δάσος, ανέβα στο βουνό.

Άφησα πίσω μου την τηλεόραση, τα τηλέφωνα και έχω κλείσει την σύνδεση μου με το ιντερνέτ. Τα παράθυρα στην οθόνη σου ζητούν συνεχώς την προσοχή σου, ασταμάτητα. Ένα μυαλό που πιέζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και με μεγάλη πίεση είναι μια μηχανή που θα σπάσει.

Άφησε το μυαλό σου να λειτουργήσει  να ταξιδέψει μακριά, μια διαδρομή μέσα στη φύση σου δίνουν ξεκούραση και νέα ενέργεια για παραπέρα.

Να ΄μαστε τώρα στην ησυχία του πρωινού εμείς 5 ορειβάτες να αναπνέουμε καθαρό αέρα με μυρωδιές πρωτόγνωρες.

 Αφήσαμε πίσω μας το δάσος, μετά από μια πορεία 30 λεπτών συνεχίζουμε, τώρα τοπίο γυμνό από δένδρα, βράχια και χλόη παγωμένη από την δροσιά του πρωινού.

Τώρα ανάβαση,  συναντάμε τα πρώτα χιόνια, μπροστά μας  και ανατολικά όπως ορειβατούμε , ξεπροβάλλουν  τεράστιες ανεμογεννήτριες, σε ένα αιολικό πάρκο, που ίσως δώσουν  φθηνότερη και πιο οικολογική ενέργεια στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά μας.

 Νυχτοπερπατήματα άγριας ζωής, πατημασιές πάνω στο χιόνι, της μεγάλης κυρίας του δάσους.

Στην ομάδα επικρατεί μια ανησυχία, αλλά συνεχίζουμε …..

 Ανεβαίνουμε  και κατεβαίνουμε βουνοπλαγιές η ώρα περνά όμορφα και ήσυχα , φθάσαμε στην τελευταία ανεμογεννήτρια, κάτω χαμηλά ο οικισμός Αγία Παρασκευή που τα καλοκαίρια σφύζει από ζωή, τώρα ερημιά.

Τριγύρω οι άλλες κορυφές της περιοχής, Ξηροβούνι, Μαγούλα , Στουρνάρι, Αγκάθι, Τσεκούρια, Φούρκα. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής μετά από μια 4ωρη πορεία,  επιστρέψαμε στα αυτοκίνητα.

Σήμερα θαυμάσαμε και ζήσαμε από κοντά για μια άλλη φορά τη γοητεία της φύσης. Χαρήκαμε το λευκό του χιονιού και εξερευνήσαμε τις ομορφιές της περιοχής αυτής της πλευράς του Βερμίου.

Αποχαιρετάμε το βουνό που μας χάρισε και σήμερα πανέμορφες  στιγμές και εικόνες  Χειμωνιάτικες.!

Για  τους  Ορειβάτες  Βέροιας

Τσιαμούρας Νικόλαος