Τηλεφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» με το δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα έδωσε η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, ποιήτρια, δοκιμιογράφος και διδάσκουσα δημιουργική γραφή σε Ελλάδα και Κύπρο, τη Δευτέρα 3/1.
Απαντώντας στην ερώτηση για το βίωμα της πανδημίας, τόνισε : «Οπωσδήποτε όλη αυτή η κατάσταση δεν μας έχει αφήσει αλώβητους. Μόλις άρχισα, αυτή η πρωτόγνωρη δυστοπία μου ήλθε στο μυαλό σαν ξεκίνησε –μεταφορικά μιλώντας- από την αδιανόητη έκφραση του Τζον Φλόυντ «δεν μπορώ να αναπνεύσω», μία φράση που ήταν ντροπή για τον πολιτισμό και τον άνθρωπο. Ένοιωσα σαν να εξαπλώθηκε αυτό το «δεν μπορώ ν’ ανασάνω» σαν αντίλαλος και έγινε πλέον η φωνή όλης της ανθρωπότητας, που ένοιωσε λες και την πίεζε το γόνατο του ιού στο λαιμό της. Το πρόβλημα είναι ότι εξοικειωθήκαμε με τους αριθμούς των νεκρών και βέβαια αυτή η βαθειά ύφεση στον παραγωγικό ιστό οδήγησε στο να επαναξιολογήσουμε τις προτεραιότητές μας. Το αίτημα της εγγύτητας τέθηκε στο τραπέζι. Τέθηκαν σε νέα βάση όλα τα δεδομένα που είχαμε μέχρι τώρα, υπέστησαν όλα ένα πάγωμα. Και η ζωή μας έχει άμεση σχέση με τη ζωή των αγαπημένων μας».
Σε σχέση με το προσωπικό της βίωμα υπογράμμισε : «Η δική μου η καθημερινότητα δεν άλλαξε και πολύ. Τα μαθήματά μου έγιναν μέσω Η/Υ. Ωστόσο μπόρεσα να νοιώσω ευγνώμων για τη ζωή που μου δίνεται και να μην εστιάζω στο αρνητικό. Βεβαίως γράφτηκε και κάτι. Εμένα η θέση μου δεν είχε το νόημα της αγωνίας και της απόγνωσης, αλλά κάθε μέρα βίωνα την ευγνωμοσύνη για τη ζωή».
Με βάση την οικονομική και υγειονομική κατάσταση, τι έχει να μας πει η ποίηση και η λογοτεχνία : «Η ποίηση και η λογοτεχνία δεν κάνει και πολλά πράγματα εξωτερικά σε ένα σύνολο ανθρώπων και με μία άμεση και δραστική επενέργεια. Ωστόσο αλλάζει το εσωτερικό βλέμμα του ανθρώπου στα πράγματα και επειδή από μέσα εκκινεί η οποιαδήποτε αλλαγή, θεωρώ ότι η ποίηση μας τοποθετεί σε μία διάσταση να μην περιοριστούμε και αρκεστούμε με την πραγματικότητα την εξωτερική αλλά να βιώσουμε και τη φαντασία σαν μία δεύτερη πραγματικότητα. Αλλά αυτή η δεύτερη πραγματικότητα που έχει να κάνει με το όραμα ενός κόσμου ανθρωπινότερου, ενός κόσμου που θα είναι έξω από το θάνατο ως μία δεδομένη κατάσταση, αυτό νομίζω είναι δουλειά της ποίησης που σου δείχνει τη δεύτερη πραγματικότητα ως μία δυνατότητα που πρέπει να έχεις στη ζωή σου. Δεν πιστεύω στην ποίηση που αναπαράγει το βίωμα, το τραύμα, αλλά πιστεύω σ’ εκείνη την ποίηση που παράλληλα μ’ αυτό με το βίωμα και την εμπειρία ανοίγει δρόμους προς το αδύνατο. Μ’ αυτόν τον τρόπο η ποίηση βοηθά, γιατί μας κάνει να έχουμε μία πιο ακτιβιστική στάση σ’ αυτή την «πραγματικότητα» που μας επιβάλλεται, γιατί πιστεύω άλλο πραγματικότητα και άλλο αλήθεια. Πρέπει να εξοικειωθούμε και με το θαύμα. Να εξοικειωθούμε με τη φαντασία και με το «αδύνατο», γιατί δεν ξέρουμε τι μπορεί να προκύψει μετά την καταγραφή αυτής της πραγματικότητας. Ό,τι φανταστούμε, το βιώνουμε. Έτσι θεωρώ ότι η ποίηση βοηθά, αλλά εσωτερικά και υποδόρια αλλάζει τη στάση των ανθρώπων»/
Σε σχέση με το τι ετοιμάζει σε ποίηση και δοκίμιο απάντησε: «Υπάρχει μία δουλειά και στους δύο τομείς. Από τον ΚΕΔΡΟ ετοιμάζεται το «Πέραν της γραφής 2» με πολλά δοκίμια για ελλαδίτες και κύπριους ποιητές. Όπως επίσης και μία ποιητική συλλογή, που έχει «παγώσει» και μέσα μου ως διάθεση, γιατί θεωρώ πολύ σημαντικό η γραφή να επικοινωνείται μ’ έναν τρόπο π.χ με παρουσιάσεις, με εκδηλώσεις, με συναντήσεις. Η περιοριστική συνθήκη που μας έχει επιβληθεί από την πανδημία, μ’ έκανε να μη θέλω να εκδώσω τόσο σύντομα. Ωστόσο είναι έτοιμα πολλά πράγματα».
Για τη διδασκαλία από μέρους της, δημιουργικής γραφής σε Ελλάδα και Κύπρο, καθώς και τις εμπειρίες της, τόνισε : «Είναι πλέον η 6η χρονιά. Τα τμήματα είναι πλέον διαδικτυακά, οπότε συνυπάρχουν άνθρωποι από διαφορετικές πόλεις. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να βρει στο τηλέφωνο ή διαδικτυακά. Είναι μία δουλειά που έχει αποδώσει καρπούς. Τέτοιοι είναι π.χ οι ποιητικές συλλογές που έχουν εκδοθεί με ποιήματα, που, ενώ είναι πρώτες ποιητικές συλλογές, σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριζόταν ως πρωτόλεια. Υπάρχουν τμήματα που συμμετέχουν άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια συνέχεια και ας έχουν βγάλει ποιητικές συλλογές. Πέρα από τα μαθήματα για το πώς γράφεις, είναι κάτι το οποίο προκύπτει μέσα από μία εξοικείωση με την αισθητική, εμένα αυτό μ’ ενδιαφέρει . Όχι να τους δώσω πέντε τρόπους και στον έκτο τρόπο τελειώνει το μάθημα, το μάθημα δεν τελειώνει ποτέ, αλλά η δική μου συμβολή μαζί με τη δημιουργική ανάγνωση των έργων που παραδίδω ελληνικής και ξένης γραμματείας να ευαισθητοποιηθεί η αισθητική των συμμετεχόντων. Έτσι διευρύνεται το πεδίο των ερεθισμάτων μέσω της αναγνώρισης ποικίλων λογοτεχνικών περιπτώσεων. Αυτή η επαφή με την Ελληνική, την Κυπριακή, τη μεταφρασμένη επίσης ποίηση δίνει τη δυνατότητα για μία κειμενική και διακειμενική σχέση. Έτσι αρχίζουμε να συναντιόμαστε με ποιητές και συγγραφείς, που πειραματίστηκαν και να εντοπίζουμε εκείνη τη γραφή, που μας γοητεύει περισσότερο. Όταν συμβεί αυτό, μετά ακολουθεί και η δημιουργική γραφή, όπου αυτοί που γράφουν, συνδυάζουν το γνωστικό υλικό με τη φαντασία και αξιοποιούν πάντα τις πολλαπλές δυνατότητες της γλώσσας».
Βιογραφικό σημείωμα:
Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στη Θεσσαλονίκη και στην Κύπρο.
Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους καθώς και με επιμέλειες βιβλίων.
Έχει εκδώσει εφτά ποιητικές συλλογές:
Λυπημένες μαργαρίτες (εκδ. Εγνατία, 1986)
Το τρίπτυχο του φέγγους (1993)
Εν τη ρύμη του νόστου (εκδ. Αρμός, 1999)
Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα (εκδ. Καστανιώτη, 2004)
Όροφος μείον ένα (εκδ. Καστανιώτη, 2008, β΄ έκδ. 2009)
Το επιδόρπιο (εκδ. Κέδρος, 2012, γ΄ έκδ. 2013). Η συλλογή Το επιδόρπιο ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο
Αφόρετα θαύματα (εκδ. Κέδρος, 2017)
Έχει εκδώσει τα μελετήματα:
Εν αναμονή (Συμμετοχή στον συλλογικό τόμο «Ακροατής Οριζόντων Προσεγγίσεις στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη»), (εκδ. Γαβριηλίδης 2004)
Συρραπτική του Προσώπου - Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012)
Πέραν της γραφής - Δοκίμια για την ποίηση (εκδ. Κέδρος, 2015)
Στους πίσω κήπους μίας λέξης, Δοκίμια κριτικής (Ρώμη 2019)
Υπό έκδοση:
Πέραν της γραφής II, δοκίμια κριτικής (εκδ. Κέδρος)
Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες.
Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, όπου διετέλεσε Γεν. Γραμματέας, και μέλος του Κύκλου Ποιητών.
