Γεννήθηκε το 1270 στην Λάμψακο, πόλη ξακουστή του Ελλησπόντου. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς  και ενάρετοι χριστιανοί, αλλά δεν είχαν παιδιά   και παρακαλούσαν τον θεό να τους δώσει την ευλογία του να αποκτήσουν το πολυπόθητο παιδί που θα τους γέμιζε ευτυχία.

Πράγματι ο θεός εισάκουσε τις προσευχές τους και τους έδωσε έναν γιό που τον ονόμασαν Εμμανουήλ, τον οποίο αφιέρωσαν στον Ιερό ναό  της Υπεραγίας Θεοτόκου Λαμψάκου, και του έδωσαν  χριστιανική ανατροφή.

Μεγαλώνοντας ο Εμμανουήλ ξεχώριζε για τις πολλές αρετές του, και τις αγαθοεργίες του, βοηθώντας τους φτωχούς και άπορους συνανθρώπους του

Πολύ σύντομα  εγκατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός σε ένα μοναστήρι του όρους Γάνου, δίπλα σε έναν σπουδαίο μοναχό τον Μάρκο, και αναδείχθηκε σε μία ξεχωριστή μοναστική μορφή, αλλάζοντας το όνομά του σε Μάξιμο.

Ταξίδευσε στην Κωνσταντινούπολη, αργότερα  στην Θεσσαλονίκη  να προσκυνήσει το λείψανο του Αγίου Δημητρίου και κατέληξε στο Άγιο Όρος, το οποίο  γύρισε σπιθαμή προς σπιθαμή.

 Στο τέλος των μετακινήσεών του έκαιε την καλύβα όπου έμενε, γι’ αυτό ονομάστηκε Καυσοκαλύβης.

Έδωσε μεγάλους αγώνες  και καθιερώθηκε στο πάνθεον των μεγάλων ασκητών.  Έκανε πολλά θαύματα  και απάλλαξε πολλούς δαιμονισμένους από τα δαιμόνια. Μια μέρα στο λιμάνι της Μέγιστης Λαύρας άραξε  ένα καΐκι που έφερνε έναν δαιμονισμένο, που βασανίζονταν από τον δαίμονα της αχορτασιάς. Έτρωγε καθημερινά φαΐ για πέντε ανθρώπους και δεν χόρταινε. Οι άνθρωποι απ’ το καΐκι τον πήραν και τον έφεραν στον Όσιο.