(7ο Μέρος)
5. ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ως θριαμβευτή υποδέχτηκαν οι κοτζαμπάσηδες και οι διάφοροι πολιτικάντηδες στο Αστρος της Κυνουρίας τον Μαυροκορδάτο στις 10 Απριλίου 1823, που είχαν μαζευτεί εκεί για τη Β' Εθνική Συνέλευση. Τον ονόμασαν "άλλον Ουασινγκτώνα". Παρόλα αυτά βρέθηκαν στην ανάγκη να τον υποβιβάσουν από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού στη θέση του αρχιγραμματέα. Καμώθηκε πως παραδέχεται ως ανώτερό του τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ορίστηκε νέος πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος. Ομως, όταν ύστερα από λίγο έγινε ο Κολοκοτρώνης αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού, ο Μαυροκορδάτος βρέθηκε σε δυσκολη θέση και έβαλε σ' ενέργεια την "υπόγεια διαδρομή" για να καταλάβει τη θέση προέδρου του Βουλευτικού Σώματος, την οποία όμως κατείχε ο Ιωάννης Ορλάνδος, και απο εκεί να εκπορθήσει την εξουσία αργότερα. Προοργάνωσε, λοιπόν, την εκλογή του ο δαιμόνιος Φαναριώτης: Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να αδειάσει η θέση του προέδρου του Βουλευτικού οπωσδήποτε. Και βρήκε τρόπο. Εστειλε τον Ορλάνδο σε μυστική αποστολή στην Αγγλία προς αναζήτηση δανείου· παραιτήθηκε ο Ορλάνδος, η θέση χήρεψε και τώρα τα τσιράκια του Μαυροκορδάτου, οι άνθρωποί του με παρασκηνιακές ενέργειες καλλιέργησαν την ιδέα κατάλειψης της θέσης από τον Μαυροκορδάτο.
Ο ίδιος, με τον τρόπο που γνώριζε άρχισε να χειραγωγεί την τωρινή κυβέρνηση· Υποκίνησε δόλια εξοδο του Εκτελεστικού Σώματος, του οποίου παράμενε αρχιγραμματέας, στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα .
'Εφυγαν τ' αλλα μέλη του Σώματος και κείνος, προφασιζόμενος επείγουσά του ανάγκη, παρέμεινε στην Τρίπολη· υποσχέθηκε ότι πολύ σύντομα θα τους ακολουθούσε. Εφθασαν στο Κλεμεντοκαίσαρι της Κορινθίας κι εκείνος πού να φανεί· μάταια τον περίμεναν. Οι άνθρωποι του στην Τρίπολη πέτυχαν την πανηγυρική του εκλογή ως Προέδου του βουλευτικού Σώματος, στις 10 Ιουλίου 1823, με 41 ψήφους έναντι μιας μονο του παραστάτη της Καρύταινας, την οποία πήρε ο Αναγνώστης Δεληγιάννης, υποστηριζόμενος από τον Κολοκοτρώνη.
Εκείνη την ώρα οι δυο μεγαλύτερες προσωπικότητες από όσες διαχειρίστηκαν την εξουσία ως τον ερχομό του Κυβερνήση στην Ελλάδα, βρίσκονταν επικεφαλής της όλης κατάστασης. Γιατί ο πρόεδρος του Εκτελεστικού ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ήταν "τύποις πρόεδρος", δεν ήταν άνθρωπος των πρωτοβουλιών. Στην ουσία χρέη προέδρου ασκούσε ο αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού δηλ. ο Κολοκοτρώνης. Ο Μαυροκορδάτος ειχε στη διάθεσή του τη Βουλή, που ψήφιζε όσα αυτός της πρότεινε ή της υπαγόρευε απο το παρασκήνιο.
Εαν αυτοί οι δυο άνδρες συνεργάζονταν ομονοούντες θα μπορούσαν να κινήσουν την κυβερνητική μηχανή, έτσι που και στο εσωτερκό να επιβληθεί πειθαρχία και υποταγή στο νόμο και οι πολεμικές επιχειρήσεις να γίνουν πιο δραστήριες έτσι που από τα αποτελέσματά τους να φτάσει ο Αγώνας ευκολότερα και πιο τελεσφόρα στο τέρμα του. Αλλά, ούτε ο ένας αντιλήφθηκε ποιόν πολύτιμο συμπαραστάτη είχε ούτε ο άλλος!
"Ο Μαυροκορδάτος ήτο δια τον Κολοκοτρώνην ο Φαναριώτης, που ήλθεν εις την Ελλάδα δια να επωφεληθεί των αγώνων και των θυσιών των άλλων και να καταστεί κυβερνητης της Χώρας, ικανοποιών μόνον τους συνεργαζόμενους μαζί του παλαιούς κοτζαμπάσηδες ο ικανός δια πάσαν πράξιν που θα απέβαινεν προς το πολιτικόν συμφέρον του, ο ενδιαφερόμενος μόνον δια το κόμμα του, ο πολυμήχανος εις τας παγίδας άνθρωπος, ο ραδιούργος, ο περισσότερον επικίνδυνος ως συνεργάτης παρά ως κηρυγμένος αντίπαλος και του οποίου θα έπρεπε το ταχύτερον ν' απαλλαγεί και ν' απομείνει κύριος της καταστάσεως".
Ο Κολοκοτρώνης ήταν για τον Μαυροκορδατο "ο ανοικονόμητος καπετάνιος, ο άνθρωπος που έφερε εμπόδια εις την δημιουργίαν μιας κρατικής τάξεως όπως την αντιλαμβάνετε αυτός (δηλ. ο Μ.) ο παλαιός υπουργός ενος απολυταρχικού ηγεμόνος, ο σεβόμενος την αριστοκρατικήν κοινωνικήν σύνθεσιν και θεωρών τους στρατιωτικούς όργανα τα οποία του ώφειλαν να είναι πειθήνια εις την ανωτάτην αρχήν. Ήτο ο άνθρωπος τον οποίον οι πολιτικοί της Ελλάδος έλεγαν προς εξευτελισμόν "κλέφτην", ο αγροίκος, ο στερούμενος των προσόντων και της αγωγής του πολιτικού ανδρός, ο ονειρευόμενος στρατιωτικήν δικτατορίαν, του οποίου η θέσις εις την κυβέρνησιν ήτο αποτέλεσμα εκβιασμού και που τον ηνείχετο εκείνος ως αντιπρόεδρον εως ότου κατορθώσει δια πολιτικών ελιγμών να τον εκμηδενίσει, όπως το είχε κάμει δια τον Δ. Υψηλάντη..." (1)
Με μια τέτοια γνώμη που είχε ο ένας για τον άλλο δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν προϋποθέσεις για συνεργασιά και ήταν επόμενο η κυβέρνηση να καταντήσει ασθενέστερη και χειρότερη από την προηγούμενη.
Ο Κολοκοτρώνης, λοιπόν, επιστρέφοντας στην Τρίπολη και βλέποντας ότι ο αρχιγραμματέας του Εκτελεστικού όχι μόνο δεν τους ακολούθησε στην Έξοδό του στην Α. Στερέα, αλλά οργιάζοντας και φατριάζοντας την ώρα της απουσίας τους, κατόρθωσε ν' αναρριχηθεί στην προεδρία του Βουλευτικού, τον κάλεσε στο σπιτι του και του μίλησε "έξω από τα δόντια". Τον απείλησε μάλιστα ότι θα τον διώξει με "τα λεμόνια".
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
1. Είναι γνωστό, ότι σε μυστική συνεργασία προκρίτων και Μαυροκορδάτου, καταρτίστηκε από το φίλο και όργανο του Μαυροκορδάτου, το Θ. Νέγρη, άριστο γνώστη των πολιτικων επιστημών, κανονισμός - οργανισμός δια του οποίου όχι μόνο θα περιοριζόταν η εξουσία του Δ. Υψηλαντη, αλλά θα απέβαιναν οι πρόκριτοι εντελώς και δια παντός κύριοι της καταστάσεως (Βλ. Διονύσιος Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, τ. Β., σελ. 114 και τ. Β, σελ. 497).
