breaking news Νέο

«ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος

  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος
  • «ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ. 1922-2022. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» - Γράφει ο Κοτζαερίδης Γεώργιος

Πέρασαν 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και το διωγμό των προγόνων μας από τις εστίες τους, από ένα χώρο όπου για χιλιετίες  άνθησε ο Ελληνικός πολιτισμός. Τώρα, 100 χρόνια μετά το διωγμό, καθήκον όλων μας είναι να διατηρήσουμε στη μνήμη μας, την ιστορία του ιερού αυτού τόπου και να τη μεταφέρουμε στους απογόνους μας.

Αν δεν το κάνουμε, οι αλησμόνητες αυτές πατρίδες, όπως μας αρέσει να τις αποκαλούμε, θα είναι οριστικά χαμένες.   

 

Κοτζαερίδης Γεώργιος

 

Η Σμύρνη 

Η Σμύρνη θεωρείται ως μία από τις αρχαιότερες πόλεις-λιμάνια της Μεσογείου. διότι ιδρύθηκε περί τον 11ο π.Χ  αιώνα, στην αρχή σαν Αιολικός οικισμός, με αποίκους από την Λέσβο και την Κύμη, και αργότερα καταλήφθηκε από τους Ίωνες.

Στην μακρόχρονη ιστορία της  άλλαξε δυο θέσεις. Η μια ήταν αυτή που αναφέρει ο Στράβων σαν Παλαιά Σμύρνη και η δεύτερη αυτήν που έκτισε ο Μέγας Αλέξανδρος και οι απόγονοί του, κατά την Ελληνιστική περίοδο.

Ο μύθος αναφέρει ότι  η πόλη πήρε το όνομά της από την ομώνυμη αμαζόνα Σμύρνα. Στις επιγραφές και τα νομίσματα, αναφέρονταν ως Ζμύρνα, ή Ζμυρναῖος.

 Η  ευρύτερη περιοχή  κατοικήθηκε στις αρχές της τρίτης χιλιετίας π.Χ., που επιβεβαιώνεται από τα ευρήματα των ανασκαφών που έγιναν  από το 2005. Σε όλη την κλασική αρχαιότητα, η Σμύρνη ήταν ηγετική πόλη-κράτος της Ιωνίας, με  σημαντικές επιρροές στις ακτές και νησιά του Αιγαίου.

 Ανήκε στην Αιολική Δωδεκάπολη που την αποτελούσαν η  Αιγές, η Αιγιρόεσσα, το Γρύνειον, η Κίλλα, η Κύμη, η Λάρισα η Αιολίς, η Μύρινα, το Νέο Τείχος, το Νότιο, η Πιτάνη, η Σμύρνη και η Τήμνος, αλλά αργότερα προσαρτήθηκε στην Ιωνική Δωδεκάπολη σαν 13η  πόλη.

Ήταν κτισμένη στις εκβολές του ποταμού Έρμου, στην κεφαλή ενός βαθύ βραχίονα της θάλασσας που είσδυε   στην ενδοχώρα  και έδινε την  δυνατότητα στα Ελληνικά εμπορικά πλοία να πλεύσουν στην καρδιά της Λυδίας, καθιστώντας την πόλη  σαν μια σημαντική εμπορική οδό μεταξύ της Ανατολίας και του Αιγαίου.

Τον 8ο αιώνα π.Χ είχε περίπου 450 σπίτια. Αργότερα η πόλη κυριεύθηκε από τους Κολοφώνιους και σταδιακά άρχισε να μετατρέπεται σε Ιωνική πόλη, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος.

Οι κάτοικοί της  είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με πολλές πόλεις όπως με την Χίο, Λέσβο, Κόρινθο Αθήνα.

Κατά τον 7ο αιώνα π.Χ., η Σμύρνη  έφθασε στον κολοφώνα της δόξας της,  και υπερτερούσε σε δύναμη και λαμπρότητα από τις άλλες πόλεις της Ιωνίας, που αποδεικνύεται από την κατασκευή ενός υπέροχου ναού αφιερωμένου στην Αθηνά που θεωρείται ένας από τους πιο παλιούς Ελληνικούς ναούς της Μικράς Ασίας.

Η Σμύρνη δέχονταν συχνά επιθέσεις από τους Λυδούς, και τελικά ο Βασιλιάς Αλιάττης, ο πατέρας του Κροίσου, την κατέλαβε και την κατέστρεψε (600 π.Χ).  Αργότερα αναπτύχθηκε εκ νέου, υπέστη νέα καταστροφή στις αρχές του 5ου π.Χ αιώνα  κατά την αποτυχημένη Ιωνικά επανάσταση.

Σύμφωνα με τον Παυσανία η Σμύρνη επανιδρύθηκε από τον Μέσα Αλέξανδρο  σε αντίθεση με τον Στράβωνα που θεωρεί ότι αυτό ήταν έργο των διαδόχων του Αντίγονου και Λυσίμαχου. Η Σμύρνη έφτασε να έχει πληθυσμό 100.000 κατοίκων και προστατεύονταν από τα Λυσιμάχεια τείχη  με τρεις πύλες και την ακρόπολη στην νότια ράχη του όρους Πάγος.

Το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο  τελευταίος βασιλιάς   των Ατταλιδών,  Άτταλος Γ΄ο Φιλομήτωρ,  κληροδότησε το βασίλειο της Περγάμου, συμπεριλαμβανομένης και της Σμύρνης, στους Ρωμαίους. Η Σμύρνη παρέμεινε σημαντικό λιμάνι και μια από τις κύριες πόλεις της Ρωμαϊκής Ασίας, συναγωνιζόμενη την Έφεσο και την Πέργαμο για τον τίτλο «Πρώτη πόλη της Ασίας».

Την εποχή αυτή η Σμύρνη  απέκτησε σπουδαία αίγλη και οι Ρωμαίοι την τίμησαν τρεις φορές με τον εγκωμιαστικό τίτλο της ''νεωκόρου'' , και ήταν  η πρώτη πόλη που αναγνώρισε τη Ρώμη ως θεότητα.

 

Η πόλη καταστράφηκε από τον σεισμό του 178μ,Χ και ανοικοδομήθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Μετά την καθιέρωση της Κωνσταντινούπολης σαν πρωτεύουσας του Βυζαντινού κράτους, η Σμύρνη παρήκμασε. Την περίοδο του Χριστιανισμού, η εκκλησία της Σμύρνης αναφέρονταν σαν μια από τις Επτά Εκκλησίες της Αποκάλυψης.

Αργότερα η Σμύρνη λεηλατήθηκε πολλές φορές από τις επιδρομές των Σελτσούκων και των Αράβων και τέλος το 1317 κατελήφθη από τους Τούρκους του Εμιράτου του Αίδινίου.

Απελευθερώθηκε το 1344 από τους Σταυροφόρους  αλλά το 1402 κατελήφθη από τον Ταμερλάνο ο οποίος πραγματοποίησε φοβερές σφαγές.

Περιγράφει ο Μιχαήλ Δούκας….Μόλις κατέλαβαν την ακρόπολη, συγκέντρωσαν σε ένα σημείο τους αιχμαλώτους, που μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά ξεπερνούσαν τους χίλιους και τους οδήγησαν εμπρός στον Τεμήρ ο οποίος έδωσε εντολή να αποκοπεί δια ξίφους το κεφάλι όλων. Μάλιστα έχτισε ένα πύργο, συναρμόζοντας μία πέτρα με ένα κεφάλι…έτσι που όλα τα πρόσωπα κοιτούσαν προς την εξωτερική επιφάνεια. Μάτια ανθρώπου δεν είχαν ποτέ ξαναδεί παρόμοιο φρικτό και κτηνώδες ανοσιούργημα”.

Η Σμύρνη κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1425,  παρέμεινε σημαντικό πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο του Ελληνισμού, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να την αποκαλούν Γκιαούρ Ίζμιρ. Την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρξε μια από τις πιο πλούσιες πόλεις της Ευρώπης, αλλά η πολιτική και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων καθόρισαν την μαύρη μοίρα της, όπως και των κατοίκων της.

 Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα κατέλαβε τη Σμύρνη στις 15 Μαΐου 1919, και ο Έλληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος είχε σχεδιάσει  να την προσαρτήσει στην Ελλάδα  αλλά μετά την ήττα του Ελληνικού στρατού οι Τούρκοι εισήλθαν στην πόλη στις 9 Σεπτεμβρίου 1922.

Η πολύπαθη Σμύρνη κάηκε από τους Τούρκους και εκδιώχθηκε όλος ο Ελληνικός πληθυσμός της.

Σήμερα η Σμύρνη αποτελεί μια από τις πιο όμορφες πόλεις λιμάνια της Μεσογείου. Από την αρχαιότητα, διασώζεται   η περίφημη Αγορά της που αποτελείται από πέντε μέρη, συμπεριλαμβανομένου του χώρου της αγοράς, της βάσης της πύλης της βόρειας βασιλικής, της στοάς και της αρχαίας αγοράς. Στην βόρεια πύλη της αγοράς βρέθηκαν ανάγλυφες μορφές της θεάς Εστίας και οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ήταν  συνέχεια του βωμού του Δία.

Βρέθηκαν επίσης  αγάλματα των θεών Ερμή, Διονύσου, Έρωτα και Ηρακλή, καθώς και  άλλα αγάλματα, κεφάλια, ανάγλυφα, ειδώλια και μνημεία ανθρώπων και ζώων, κατασκευασμένα από μάρμαρο, πέτρα, οστά, γυαλί, μέταλλο και τερακότα. Σε κάποιες  επιγραφές  αναφέρονται τα ονόματα εκείνων που παρείχαν βοήθεια στη Σμύρνη μετά τον σεισμό του 178 μ.Χ.

Από την Σμύρνη κατάγονταν ο Θέων, σπουδαίος μαθηματικός και φιλόσοφος και ο Έρμιππος.


ΕΡΕΙΠΙΑ ΟΙΚΙΩΝ
ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΓΟΡΑΣ
ΣΜΥΡΝΗ Η ΑΓΟΡΑ
ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΟΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ
ΣΟΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΟΛΗΣ
ΣΥΡΝΗ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΟ ΒΑΥΡΑΚΛΙ
ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής