Έτυχε να βρεθώ με τον Προπονητή της Βέροιας Παύλο Δερμιτζάκη περιμένοντας τον εγγονό μου στο γυμναστήριο επί της Θεσσαλονίκης, και ένοιωσα μεγάλη χαρά στις  λίγες κουβέντες που άλλαξα μαζί του.

Στην μικρή μας συνάντησή μ` έκανε βαθιά εντύπωση η σεμνότητά και  χαρούμενη εσωτερικότητά του.

Και χθες, διαβάζοντας στην εφημερίδα δηλώσεις του για το νικηφόρο παιγνίδι της Βέροιας με την Καβάλα, ένοιωσα συγκίνηση, που μιλούσε ένας ΆΝΘΡΩΠΟΣ για τα ανθρώπινα και όχι για τα προπονητικά τα διαιτητικά, τα….

«Σήμερα δεν θα κάνω δηλώσεις για το παιχνίδι, είπε …».

Η δολοφονία του Άλκη και ο χαμός του Αλέξανδρου δεν το επιτρέπει..

Σκότωσαν ένα νέο παιδί αναίτια, και ένα άλλο άφησε την τελευταία του ανάσα στο γήπεδο.

Απέναντι στους ποδοσφαιρικούς ανταγωνισμούς, τις θριαμβολογίες, τις ήττες, τις διαμαρτυρίες, ένας προπονητής «σφύριξε την λήξη» των επιφανειακών δηλώσεων.

Μίλησε για την Α! Εθνική του ανθρωπισμού.

Για την πικρή ήττα που υπέστη η Κοινωνία.

Πόσο χαίρομαι για την ΑΜΥΝΑ του Δερμιτζάκη.

Θα χαιρόμουν ακόμη πιο πολύ όμως, όπως και άλλοι συμπολίτες μου πιστεύω, να είχε την σκέψη το Δημοτικό μας Συμβούλιο να τον τιμούσε, με μια «χειρονομία» αναγνώρισης

του ήθους του.

Και έπειτα, να εισηγηθούμε όλοι στο ΑΟΡΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ των ευγενών αισθημάτων , να καταχωρηθεί η Δήλωσή του στα ΑΠΑΝΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ, και στην Α! εθνική της συνείδησης των φιλάθλων.

Καλή δύναμη να έχει.

Τον ευχαριστούμε για την «γενναιοδωρία» του ήθους του.

Ι.Α.Ναζλίδης