«Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μεγάλη εθνική τραγωδία της μικρασιατικής καταστροφής. Για πρώτη φορά από τότε που ορίστηκαν οι τρεις Γενοκτονίες, η πολιτεία δεν διαχωρίζει τις τρεις πληθυσμιακές ομάδες Προσφύγων σε Μικρασιάτες , Πόντιους, Θρακιώτες. Και πολύ σωστά πράττει», η αναφορά του συλλόγου Μικρασιατών Ημαθίας. Ως λογότυπο δε των εκδηλώσεων μνήμης υπάρχει το λυχνάρι του Αναξαγόρα, του δασκάλου του Περικλή, με τη ρήση του «για να κρατάμε το λυχνάρι αναμμένο, ρίχνουμε λαδάκι». «Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα της μνήμης και της παράδοσης στη ζωή μας. Η γενιά που έζησε τον ξεριζωμό και το μακελειό, έφυγε. Οφείλουμε να διατηρήσουμε αναμμένο το λυχνάρι της πολιτιστικής κληρονομιάς της, που τόσα πολλά προσέφερε στα γράμματα , τις τέχνες, στον πολιτισμό και στην τότε καταρρέουσα οικονομία της Ελλάδος των 5 εκ. κατοίκων», συνεχίζουν οι φίλοι Μικρασιάτες. Μακάρι και οι επόμενες γενιές να κρατήσουν άσβεστο το λυχνάρι της μνήμης. Γιατί, όντως, λαός χωρίς παράδοση, είναι λαός χωρίς ρίζες.