Τηλεφωνική συνέντευξη με το Γιώργο Μαργαρίτη, καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, είχε ο Αλέκος Χατζηκώστας στην εκπομπή του «Λόγια σταράτα» στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8, τη Δευτέρα 21/3/2022.
Απαντώντας στο τι προηγήθηκε και στις πραγματικές αιτίες του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία, τόνισε : «Οι πραγματικές αιτίες είναι ότι μετά το 1990-91, όταν τελείωσε ο «ψυχρός πόλεμος», δημιουργήθηκε μία νέα ιεραρχία δυνάμεων στον κόσμο. Το δυτικό στρατόπεδο θεώρησε ότι πλέον είναι κυρίαρχο, ότι πλέον δεν υπάρχει αντίπαλος, ότι η ιστορία τελείωσε και ότι πλέον η «παγκοσμιοποίηση», δηλαδή η κυριαρχία των δυτικών «αξιών», του δυτικού καπιταλισμού, είναι ο ένας και μοναδικός κριτής του κόσμου. Αυτό το αφήγημα- μάλιστα είχαμε φτάσει το 2007-2008 μήπως και η Ρωσία μπει στο ΝΑΤΟ μέσα στη γενική αυτή κυριαρχία- άρχισε να χαλά γύρω στο 2010 με τη ραγδαία, κατακλυσμιαία άνοδο της Κίνας. Γεγονός που έφερε τον κόσμο ξανά σε ένα διπολικό σύστημα, ότι από τη μία μεριά υπάρχει ο παλιός κυρίαρχος ο δυτικός κόσμος, κυρίαρχος των θαλασσών, του παγκόσμιου εμπορίου κλπ και από την άλλη υπάρχει ένα τεράστιο παραγωγικό κέντρο, η Κίνα. Δέκα χρόνια μετά από αυτήν την τομή, όλα προοδευτικά αλλάζουν. Ο πόλεμος που συμβαίνει σήμερα, θα λέγαμε ότι είναι παράξενο πράγμα για την ευρωπαϊκή ήπειρο, ένας πόλεμος δια αντιπροσώπων. Δηλαδή στην ουσία το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ θέλουν να ταπεινώσουν, να προσαρμόσουν, ν΄ ανατρέψουν, να μειώσουν την ισχύ μιας οικονομικά αδύναμης χώρας, αλλά στρατιωτικά ισχυρής, της Ρωσίας. Πιστεύουν ότι αν το πετύχουν αυτό, αν διαλύσουν τη Ρωσία, αν υποτάξουν, αν ταπεινώσουν τη Ρωσία, τότε η περικύκλωση της Κίνας τόσο από την ξηρά όσο και από τη θάλασσα θα είναι πλήρης. Και κατά συνέπεια ο Κινεζικός κίνδυνος, οι κίνδυνοι ανατροπής της τάξης του κόσμου, που προέρχεται από την Κινεζική οικονομική καταρχήν και στρατιωτική στη συνέχεια άνοδο, θα εκλείψει. Αυτό με λίγα λόγια είναι το ιστορικό υπόβαθρο του παρόντος πολέμου».
Απαντώντας στο γιατί τώρα έγινε η επέμβαση από τη Ρωσία, σημείωσε : «Γιατί αφενός τώρα γεννήθηκε το ζήτημα της εισόδου της Ουκρανίας – μετά την προσαρμογή του πολιτικού καθεστώτος με «πορτοκαλί επανάσταση» -πραξικόπημα- στην Ε.Ε, δεν θα το έλεγα εύκολα, αλλά στο ΝΑΤΟ τουλάχιστον, πράγμα που θα μετέφερε τη δυτική απειλή στη γειτονιά της Μόσχας ή πάρα πολύ κοντά στην καρδιά της Ρωσίας. Και ταυτόχρονα η πολιτική της δύσης γίνεται ολοένα και πιο επιθετική, θυμίζω την παρουσία ευρωπαϊκών στόλων μαζί με τον αμερικανικό και ιαπωνικό στον Ειρηνικό ωκεανό έξω από τις ακτές της Κίνας. Θυμίζω – το γεγονός που ίσως πέρασε απαρατήρητο- ότι για πρώτη φορά οι ΗΠΑ παραχώρησαν πυρηνική τεχνολογία στην Αυστραλία, για να ναυπηγήσουν 12 πυρηνικά υποβρύχια για λογαριασμό της Αυστραλίας κάτι που διαλύει κάθε τι που αφορά τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Έχουμε βαθιές αλλαγές στον κόσμο, στις οποίες η συγκυρία αυτή είναι εκρηκτική».
Αναφερόμενος στην εμπλοκή της χώρας μας υπογράμμισε : «Γενικά οι μικρές χώρες και μάλιστα οι μικρές χώρες που δέχονται ευθεία αμφισβήτηση για την εθνική τους κυριαρχία, για τα σύνορά τους, για την εθνική τους υπόσταση, για την εθνική τους επικράτεια, καλό είναι να είναι πάρα πολύ προσεκτικές, όταν τσακώνονται μεταξύ τους αντίπαλοι ισχυροί συνασπισμοί. Καλό είναι να προσέχουν πάρα πολύ και να μη σπεύδουν να προφητεύσουν ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας γιατί ξέρετε μόνο οι ανόητοι έσπευσαν με απόλυτο τρόπο να προφητεύσουν ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας και συνήθως οι ανόητοι έπεσαν έξω. Είναι πάρα πολύ σοφό για τους μικρούς, να κρατούν αποστάσεις. Έχουν ένα απειλητικό εχθρό στα ανατολικά, δεν υπάρχει κανείς λόγος να μετατρέψουν σε παραδοσιακό εχθρό και τη δεύτερη ισχυρή χώρα της περιοχής μας, δηλαδή τη Ρωσία. Αν είσαι μία αδύναμη χώρα, απειλούμενη ήδη και καταφέρεις διπλωματικά να έχεις αντιπάλους τις δύο ισχυρότερες χώρες στη ζώνη που ανήκεις και από την οποία δεν θα φύγει ποτέ-γεωγραφία είναι αυτή, δεν μετακομίζουν τα κράτη- πιθανότατα στο μέλλον θα αποδειχθεί καταστροφικό για τα συμφέροντά σου. Ήδη οι πρώτες ενδείξεις, οι πρώτες απειλές υπάρχουν».
Στη συνέχεια έκανε αναφορές για την ελεγχόμενη και μονόπλευρη ενημέρωση που προσφέρουν τα μεγάλα ΜΜΕ, υπενθυμίζοντας με νόημα το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, που ανήκει σε μεγαλοκεφαλαιούχους.
Απαντώντας στην καλλιεργούμενη αντιρωσική υστερία, τόνισε : «Όταν προβάλει μία νέα μορφή με καταιγιστική μορφή φυλετικής και ηθικής αντιμετώπισης των ανθρώπων, δηλαδή αν ολόκληροι λαοί, ολόκληρα πολιτικά συστήματα, ολόκληροι πολιτισμοί χαρακτηρίζονται εγκληματικοί και άρα εξωβελισταίοι και άρα υπό διωγμό, αυτό δεν φαίνεται να ανησυχεί κανέναν. Από τη μία μεριά λέμε το ποτέ πια αναφερόμενοι στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όταν τα ίδια στοιχεία που έφτιαξαν την τερατογέννηση του Β’ Π.Π, του Ναζισμού. Όταν τα ίδια στοιχεία, τα ίδια χαρακτηριστικά ταυτότητας, οι ίδιες θεωρείς – ιδεολογίες εμφανίζονται με ορμή στον κόσμο μας, αυτές μάλιστα τις θεωρούμε και δημοκρατικές και καθωσπρέπει, εκεί είναι η υποκρισία. Είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα αυτά. Προφανώς και η Ρωσία έχει το ρόλο του εισβολέα αυτή τη στιγμή. Με μία ευθύνη, η οποία μοιράζεται. Οι εισβολές δεν γίνονται έτσι, χωρίς αιτία. Από εκεί και πέρα μέχρι να διαγράψεις από τον ανθρώπινο πολιτισμό και είδος όλη τη Ρωσική κουλτούρα και πολιτισμό, έχουμε φαινόμενα, που μόνο οι Ναζί τόλμησαν να κάνουν στο παρελθόν. Όταν θεώρησαν ότι η σλάβικη κουλτούρα ή η εβραϊκή δεν αξίζει να υπάρχει στον κόσμο, πρέπει να εξαφανιστεί. Το κακό είναι ότι αυτά εκκολάπτονται, ο εφιαλτικός αυριανός κόσμος εκκολάπτεται με πλήρη συναίνεση των λεγόμενων προοδευτικών, δημοκρατικών και άλλων τινών δυνάμεων».
Εμφανίζουν τον Πούτιν ως τρελό δικτάτορα και από την άλλη το Ζελένσκι ως πατριώτη και δημοκράτη. Είναι έτσι; «Το είδος της δημοκρατίας που κυριαρχεί στον κόσμο, εμείς οι Έλληνες θα έπρεπε να το γνωρίζουμε καλύτερα.10-12 χρόνια η Ελλάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, η κοινωνία έχει διαλυθεί, οι αντιθέσεις αυξάνονται, ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας και όλα αυτά μας λένε ότι γίνονται, επειδή το θέλησε ο ελληνικός λαός. Επειδή ψηφίσαμε πάρα πολλές φορές σ’ αυτήν την περίοδο και ό,τι και να ψηφίσαμε, οι πολιτικές παρέμειναν οι ίδιες. Μία δημοκρατία που μόνο πολιτικό δικαίωμα των πολλών είναι να διαλέγουν ανάμεσα σε δύο που λένε σχεδόν τα ίδια και οι οποίοι λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και οι οποίοι αποδέχονται τις ίδιες αξίες και πολιτικές, αυτό τι είδους ακριβώς δημοκρατία είναι; Εκτός εάν ο ελληνικός λαός με τη δική του θέληση, θέλει ν’ αυτοκτονήσει αυτός και η χώρα του. Αν οι εργαζόμενοι της χώρας μας είναι ευχαριστημένοι, που οι μισθοί τους είναι ανταγωνιστικοί, κινδυνεύοντας να φτάσουν το Μπαγκλαντές σε αμοιβή εργασίας».
Απαντώντας για τις προβλέψεις του στην προοπτική του πολέμου αλλά και γενικότερα, υπογράμμισε : «Για τον ίδιο τον πόλεμο δεν θα ήθελα να κάνω προβλέψεις, γιατί ανάλογα με τις δυνατότητες θα είναι και η μορφή της επερχόμενης προσωρινής ειρήνης. Τα πράγματα έχουν μπει σε ένα κανάλι, που η ειρήνη δεν θα είναι πλέον το μόνιμο χαρακτηριστικό του αυριανού κόσμου. Δεδομένου ότι ο κόσμος πάσχει από μία τρομαχτική αντίθεση, ότι η παραγωγή των αγαθών γίνεται σε μία συγκεκριμένη γεωγραφική ενότητα- στις δυτικές ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού (Κίνα, Ινδονησία κλπ)- ενώ η κατανομή των αγαθών, το εμπόριο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα που εκπορεύεται από την αξία που παράγουν οι εργαζόμενοι με τα προϊόντα που κατασκευάζουν, αυτό είναι στα χέρια του δυτικού κόσμου. Δηλαδή σε άλλη πολιτική εξουσία βρίσκεται το παραγωγικό δυναμικό και σε άλλη βρίσκεται ο έλεγχος των προϊόντων, που απορρέουν από το παραγωγικό αυτό δυναμικό. Αυτό είναι μία εκρηκτική κατάσταση, μία εκρηκτική αντίθεση, η οποία διασχίζει το σημερινό κόσμο. Τέτοιου είδους βαθιές αντιθέσεις προαναγγέλλουν μεγάλες πολεμικές περιόδους. Μερικοί λένε ότι αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία- δια αντιπροσώπων- όπου ο δυτικός κόσμος πάει να περικυκλώσει, διαλύοντας τη Ρωσία, την Κίνα, ότι αυτό είναι κομμάτι ενός νέου παγκόσμιου πολέμου, του τρίτου. Δεν θα χρησιμοποιούσα μεγάλα λόγια, γιατί στους ιστορικούς π.χ είναι μυστήριο το πότε άρχισε ουσιαστικά ο Β’ Π.Π. Με το επεισόδιο της Μαντζουρίας το 1931 ή με τις κατακτητικές διαθέσεις της Ιταλίας στα 1935 στην Αβησσυνία ή όπως θεωρούν ότι ο Α’ Π.Π ξεκίνησε το 1911 με τον πόλεμο Ιταλίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μετά τους Βαλκανικούς. Αυτούς τους πολέμους, που προαναγγέλλουν μεγαλύτερους πολέμους, ένας από αυτούς είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία. Όποιος και να είναι ο νικητής εκεί, οι αιτίες που προκάλεσαν αυτήν τη σύγκρουση δεν θα σταματήσουν εκεί να υπέχουν. Ο πόλεμος αυτός, όποιος και να είναι ο νικητής, δεν θα λύσει τις τρομερές αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου. Θα τις καθυστερήσει, ίσως θα τις αλλάξει μορφή, αλλά οι βασικές αντιθέσεις που θα δώσουν μεγάλες συγκρούσεις στο μέλλον, υπάρχουν και δεν είναι ο πόλεμος στη Ουκρανία που θα τις αμβλύνει, θα τις λύσει».
