Για να εξηγούμαστε, είπα κάτω, δεν είπα επάνω, να μην τρελαθούμε κιόλας. Κάτω for ever, μέχρι τελικής πτώσεως. Δεν είμαστε και τίποτα κορόιδα, για να πάμε επάνω, όλοι κάτω θα πηγαίνουμε.
Ήταν λοιπόν Κυριακή, όταν αποφασίσαμε να επισκεφθούμε συγγενείς αγαπημένους στην Αιδηψό. Πήγαμε, τους είδαμε, τους χαρήκαμε και με το Ferry-boat στις έξι το απόγευμα γυρίσαμε στην Αρκίτσα. Το καράβι μετέφερε, μετρημένα, 82 κούρσες, 3 νταλίκες και 4 πούλμαν. Είμασταν από τους πρώτους στην αποβίβαση και πήραμε την ανηφόρα μέχρι τη διασταύρωση στην Εθνική οδό. Εκεί σταματήσαμε για ειδικό λόγο. Όλα τα αυτοκίνητα, όταν έφταναν στη διασταύρωση, έστριβαν αριστερά προς την Αθήνα. Όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Το μόνο που έστριψε δεξιά προς Λαμία, Λάρισα και Θεσσαλονίκη, ήταν το δικό μας συμπαθητικό Citroενάκι. Τελείως αορίστως ένοιωσα τον οίκτο που αισθάνθηκαν οι συμπατριώτες, που πήραν τη σωστή κατεύθυνση προς την Αθήνα. Οίκτος και υπερηφάνεια μαζί. Ξέρεις τι σημαίνει να ζεις στα Άνω Λιόσια και στις Κουκουβάουνες, είναι σαν να είσαι Γείτονας του Προέδρου Μακρόν στα Ηλύσια πεδία, φάτσα στην αψίδα του θριάμβου, νοιώθεις να τρίζουνε από κάτω τα κόκκαλα του Ιουλίου Βερν. Τέτοια τιμή. Είμαι σίγουρος πως για μας πέρασαν χίλιες δυό κακές σκέψεις από το μυαλό τους. Ποιος ξέρει τώρα αυτοί που κατευθύνονται προς τα βόρεια, μπορεί και στη Μακρακώμη ή ακόμη χειρότερα πάνε οι έρμοι για το Καρπενήσι, θα τους φάνε τα τσακάλια και ο κρύο. Οι ίδιοι κατευθύνονταν ή προς το Μέγαρο μουσικής ή για να παρακολουθήσουν τα μπαλέτα Κύρωφ με πρωταγωνίστρια την Πλισέσκαγια. Τέτοια μόρφωση, τέτοιοι προορισμοί, όχι ο Θεσσαλικός κάμπος με τα βλάχικα πανηγύρια του. Πολιτισμός καημένε, πολιτισμός, Η λέξη «κάτω» συνδέεται με τα μπαλέτα Bejar και τον Ερρίκο Ίψεν, άντε και λίγο με το Λουίτζι Πιραντέλλο. Άντε και με τον Ολυμπιακό. Αυτός ο πολιτισμός είναι που έλκει όλους τους φίλαθλους Έλληνες στην πρωτεύουσα. Ο πολιτισμός, τα νοσοκομεία, τα Υπουργεία, τα πρακτορεία και η πιθανή εύρεση εργασίας σε κανένα φωτεινό και ευάερο θυρωρείο. Όχι πως τα Delivery δεν είναι πόλος έλξης της νεολαίας της Πρεβέζης και του Αμύνταιου.
Πολύ σοφά και το Υπουργείο Δημοσίων έργων, όταν λέει τη φράση «Δημόσια έργα», εννοεί τα έργα στο Ελληνικό, στην Αττική οδό, στην 4η γραμμή του μετρό και στο Τατόι. Δηλαδή όλος ο νομός Αττικής κατά πλάτος, μήκος, ύψος και βάθος. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη διάσταση στο, νομό της Αττικής. Οι μαθηματικοί ας αναλάβουν την εύρεση και της 4ης διάστασης για να δικαιολογήσουν οι κ.κ. Βουλευτές το βλακώδες βλέμμα τους, όταν κοιτάζουν από τα παράθυρα της Βουλής τα στίφη των Ελλήνων, που κάθε Κυριακή απόγευμα, επιστρέφοντας «κάτω», προωθούνται προς Γαλάτσι, Περιστέρι, Ηλιούπολη, Λιόσια και Τουρκοβούνια.
Φοίβος Ιωσήφ
