Θα αλλάξουμε «ομαδάρχη» ή θα αλλάξουμε αντίληψη και νοοτροπία; Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Δυστυχώς εκφράζει μία οδυνηρή πραγματικότητα που διαπερνά τη λειτουργία των οργανώσεων. Δεν αντιλήφθηκε η ηγεσία είτε κεντρικά είτε περιφερειακά ότι ένας από τους σοβαρούς λόγους που διστάζει ο κόσμος να ενταχθεί στο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ και δεν συμμετέχει στις εκάστοτε κινητοποιήσεις είναι αυτά που συμβαίνουν στις οργανώσεις;
Το είχα επισημάνει παλαιότερα σε εσωκομματικό σημείωμα ότι οι εσωκομματικές εκλογές που διενεργήθηκαν για την εκλογή νέων οργάνων προσομοίαζαν περισσότερο με εκλογές σ’ ένα πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό σωματείο παρά με εσωκομματικές. Στα σωματεία έχουμε τις παρατάξεις που «κυνηγάνε» τη ψήφο, εδώ έχουμε τις ομάδες που «κυνηγάνε» το σταυρό! Στις παρατάξεις έχουμε διαφορετικές ιδεολογίες, άλλες οργανωτικές δομές… ΣΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΟΜΩΣ ΤΙ;;;
Η ίδια διαδικασία «τηρήθηκε» και στις εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων για το συνέδριο. Κυριάρχησαν οι ομάδες, «ομαδούλες» και δεν υπήρξε «χώρος» για τους «μοναχικούς καβαλάρηδες»! Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα: μπορεί να συνεχίσει σ’ αυτό τον δρόμο το κόμμα και να γίνει ο φορέας της προοδευτικής αλλαγής;
Ο κόσμος όχι άδικα αναρωτιέται και προβληματίζεται αν μπορεί να στηρίξει τις ελπίδες του, τα όνειρα του, όταν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις . Νομίζουν ορισμένοι - «στρουθοκαμηλίζοντας» - ότι αυτά δεν γίνονται αντιληπτά έξω από τις κλειστές αίθουσες των γραφείων ή ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι τους «ένοιαξαν» πιο πολύ που έγινε η αλλαγή της βουλευτικής έδρας και όχι η αναζήτηση μέτρων, τρόπων μεθόδων για την ενίσχυση του στους μαζικούς φορείς. Ή ξέχασε πως στις αυτοδιοικητικές εκλογές στελέχη του υπεύθυνα «λοξοκοιτούσαν» αλλού; Να σταματήσω όμως εδώ!
Δυστυχώς αυτή η παθογένεια ξεκινάει από «τα κάτω» και φοβάμαι αντανακλάται προς τα πάνω. Δεν είδα, δεν άκουσα κάποια αυτοκριτική για «τα πεπραγμένα» , είτε για τα κυβερνητικά ,είτε για μετέπειτα. Δεν ήταν όλα «καλώς καμωμένα»… Πρέπει να πούμε που κάναμε λάθος, που είχαμε αδυναμίες κλπ. Αν τα «κρύψουμε κάτω από το χαλί» αργότερα θα τα βρούμε μπροστά μας πιο ζοφερά. Το πρώτο το «συναντήσαμε» στις πρόσφατες εκλογές της ΕΙΝΑΠ. Μπορείς να εξηγήσεις πως μετά από την πιο καταστροφική αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση, η κυβερνητική παράταξη να έχει ελάχιστη μείωση, και παράλληλα να μειώνονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ και να αυξάνονται οι άλλες δυνάμεις της αριστεράς; Μήπως «πλήρωσε» μεταχρονολογικά την παλαιότερη τοποθέτηση του υπεύθυνου του τομέα υγείας «…και εγώ τον κ. Τσιόδρα θα είχα επικεφαλής της επιτροπής…», δηλαδή τον κυβερνητικό επικοινωνιακό «βραχίονα» που από τότε φάνηκε, χωρίς έστω εκ των υστέρων να υπάρχει μία επαναξιολόγηση;;
Το μεγάλο στοίχημα για το συνέδριο είναι αν θα μπορέσει να ομογενοποιήσει το κόμμα. Να σταματήσουν οι χαρακτηρισμοί, να πάψουν να μπαίνουν ταμπέλες στα μέλη και στελέχη ανάλογα με τον πολιτικό χώρο προέλευσης. Είναι θεμιτό και λογικό για τον καθένα να κάνει την πολιτική και κομματική υπέρβαση, να πάει σε καινούργιο χώρο που τον εκφράζει και μπορεί να καλύψει τις ανησυχίες του. Δεν μπορεί να τον ακολουθεί στα επόμενα βήματα και να κρίνεται από το που προέρχεται. Το μόνο κριτήριο είναι η συμμετοχή και η συνέπεια του στο σήμερα. Και αυτό ήταν μια από τις αιτίες που αντιμετωπίζονται ορισμένοι με κάποια καχυποψία από τους «θεματοφύλακες» της καθαρότητας.
Σε δύο πυλώνες στηρίζεται η ύπαρξη, η λειτουργία και η προοπτική ενός κόμματος: η ιδεολογική επεξεργασία και πρόταση και η οργανωτική συγκρότηση. Είναι διαλεκτικά αλληλένδετα. Δεν μπορεί το ένα χωρίς το άλλο, ή έστω το ένα να υστερεί έναντι του άλλου. Η ιδεολογική πρόταση είναι διατυπωμένη στις προγραμματικές θέσεις για το τρίτο Συνέδριο, και νομίζω έτυχαν σχεδόν πλήρως αποδοχής, αν και μπορεί να υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις σε ήσσονος σημασίας θέματα.
Να σταθούμε στο οργανωτικό που καθορίζει την βάση της λειτουργίας του κόμματος. Σ’ αυτό εντάσσεται η δομική συγκρότηση , η εκλογή των οργάνων, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μελών. Η πρόταση προς το Συνέδριο για την εκλογή από την βάση του προέδρου και της Κ.Ε είναι καινοτόμος, ρηξικέλευθη -εγώ θα πρότεινα και οι Ν.Ε να εκλέγονται από τα μέλη, γιατί εδώ βρίσκεται η «μήτρα» της παθογένειας, και της εσωστρέφειας -, και τάραξε τα οργανωτικά νερά της αριστεράς που ήρεμα κυλούσαν μέχρι τώρα. Αντιδρούν ορισμένοι επικαλούμενοι ότι αυτό χαρακτηρίζει τα αστικά κόμματα και ότι ήταν «θεσμοποιημένο» (πως και από ποιους;;;), τα όργανα να εκλέγονται μόνο από τα συνέδρια… Η διαλεκτική μας διδάσκει πως οι κοινωνίες εξελίσσονται, επομένως τα κόμματα πρέπει να παρακολουθούν, να προσαρμόζονται και να ανταποκρίνονται σ` αυτές τις εξελίξεις, αλλιώς θα αποστεωθούν. Και να μην ξεχνάμε αυτό που μας δίδαξαν οι κλασσικοί: Δεν απορρίπτουμε a priori όποια καινοτομία προέρχεται από το αστικό σύστημα που θα βοηθήσει την ανασυγκρότηση, θα βελτιώσει την λειτουργία του κόμματος της αριστεράς για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει… Οι διαφωνούντες ουσιαστικά έχουν σαν «προκάλυμμα» αυτό το επιχείρημα, στην πραγματικότητα όμως θέλουν να διατηρήσουν και αν είναι δυνατόν να ενισχύσουν την συγκροτημένη ομάδα τους μέσα στο κόμμα. Τους «βόλευε» πιο πολύ η διακίνηση της λίστας μέσα στο Συνέδριο όπου προσδοκούσαν μεγαλύτερη ενδυνάμωση. Δεν θέλουν την συμμετοχή των μελών στην κάθετη εκλογή των οργάνων, όπως και το άνοιγμα του κόμματος και την αντιστοίχιση του με την κοινωνία.
Πιστεύω αυτή η τομή να βάλει και το τέλος στην λειτουργία κομμάτων μέσα στο κόμμα.. Είναι εμφανής η λειτουργία τάσεων , ομάδων, συγκροτημένων με ανεξάρτητη οργανωτική δομή, δικό τους έντυπο, ξεχωριστές συνεδριάσεις κλπ. Φράξιες κανονικές. Δεν είναι αυτό έκφραση συλλογικότητας, πλουραλισμού, δημοκρατικότητας. Η πανσπερμία απόψεων, διαφοροποιήσεων προς τα έξω μόνο σύγχυση και ερωτηματικά προκαλεί και βάζει εμπόδια στην προσέγγιση του κόσμου με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Πάντα η αριστερά επεξεργάζονταν συλλογικά τις θέσεις της, πολλές φορές μέσα από αντιπαραθέσεις, ιδεολογικές συγκρούσεις, που γίνονταν όμως μέσα στα όργανα και έβγαινε ενισχυμένη οργανωτικά, με την δέσμευση να παλέψουν όλοι μαζί για την υλοποίηση τους. Έχουμε περιπτώσεις όπου συγκροτημένες ομάδες που λειτουργούσαν μέσα στο κόμμα αν δεν γίνονταν αποδεκτές οι προτάσεις τους αποχωρούσαν. Και αυτοί την δημοκρατία και τον πλουραλισμό επικαλούνταν και κατηγορούσαν τους άλλους για παραβίαση τους. Να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα. Ζητούμενο αυτή την στιγμή είναι η εξασφάλιση σθεναρής ενότητας όχι ψευδεπίγραφης για να μπορέσει το κόμμα να προχωρήσει και να εκπληρώσει την αποστολή του. Όχι η δημιουργία ομοσπονδίας τάσεων, ομάδων αλλά ενιαίο κόμμα, δυνατό που να προωθήσει τις αποφάσεις του συνεδρίου να έρθει σε επαφή με ευρύτερες δυνάμεις, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να φύγει η πιο ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση. Να επαναφέρει την ελπίδα στο λαό.
Γιώργος Κακαφίκας
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ημαθίας
